Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου
ἀπό τήν Α΄ Ὁμιλία στήν πρός Ρωμαίους ἐπιστολή, παρ.4, PG 60,400
Τήν εὐφροσύνη καί τή χαρά δέν τή δίνουν συνήθως οὔτε τό μέγεθος τοῦ ἀξιώματος, οὔτε τό πλῆθος τῶν χρημάτων, οὔτε ἡ κυριαρχία τοῦ ἀπόλυτου ἄρχοντα, οὔτε ἡ δύναμη τοῦ σώματος, οὔτε τό πολυτελές τραπέζι, οὔτε τό στόλισμα τῶν ἐνδυμάτων, οὔτε κάτι ἄλλο ἀπό τά ἀνθρώπινα ἀγαθά· ἀλλά τή χαρίζουν μόνο τό πνευματικό κατόρθωμα στόν ἀγώνα γιά τήν ἀπόκτηση τῆς ἀρετῆς καί ἡ καθαρή καί ἀνένοχη συνείδηση. Αὐτός ὁ ὁποῖος ἔχει καθαρή τή συνείδησή του, ἀκόμη κι’ ἄν εἶναι ντυμένος μέ φθαρμένα ἐνδύματα, καί ἄν λιμοκτονεῖ, εἶναι πιό χαρούμενος ἀπό ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ζοῦν μέ μεγάλες ὑλικές ἀπολαύσεις· ὅπως ἐξ ἄλλου καί ἐκεῖνος πού ἔχει βεβαρημένη τή συνείδησή του, ἀκόμη καί ἄν ἔχει τά χρήματα ὅλων, εἶναι ἀπό ὅλους ὁ πιό δυστυχής… Ἐάν λοιπόν θέλουμε νά αἰσθανόμαστε χαρά ἀληθινή, πρίν ἀπ’ ὅλα γενικά τά ἄλλα νά ἀποφεύγουμε τήν κακία καί νά ἐπιδιώκουμε τήν ἀρετή.
