"Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Λόγος εἰς τό Ἅγιον Πάσχα.
Ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ καί ἡ ἀρχή εἶναι εὐνοϊκή. Στή μεγάλη γιορτή ἄς λάμψουμε ἀπό χαρά καί ἄς περιπτυχθοῦμε ὁ ἕνας τόν ἄλλο. Ἄς ποῦμε, ἀδελφοί, καί σ’ ἐκείνους πού μᾶς μισοῦν – ὄχι μόνο σ’ ἐκείνους πού ἀπό ἀγάπη μᾶς ἔκαμαν κάτι καλό ἤ εὐεργετήθηκαν ἀπό ἐμᾶς. Νά ποῦμε· ἄς συγχωρήσουμε ὅλα τώρα στή λαμπρή ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως. Ἄς δώσουμε συγχώρηση ὁ ἕνας στόν ἄλλον….
Χθές σταυρωνόμουν μαζί μέ τό Χριστό, σήμερα δοξάζομαι μαζί του· χθές ἐνεκρωνόμουν μαζί του, σήμερα ζωοποιοῦμαι μ’ αὐτόν· χθές θαπτόμουν μαζί του, σήμερα συνανασταίνομαι. Εἶναι φυσικό λοιπόν νά προσφέρουμε καρπούς σ’ ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος γιά χάρη μας ἔπαθε καί ἀνέστη… Καρπούς, ὄχι ὑλικά πράγματα, ἀλλά αὐτούς τούς ἴδιους τούς ἑαυτούς μας, πού εἶναι τό πλέον πολύτιμο καί πλέον οἰκεῖο κτῆμα τοῦ Θεοῦ…..
Ἄς γίνουμε ὅπως ὁ Χριστός, ἐπειδή καί ὁ Χριστός ἔγινε ὅπως ἐμεῖς. Ἄς γίνουμε μέ τή δύναμή του θεοί κατά χάριν, ἐπειδή καί ἐκεῖνος γιά χάρη μας ἔγινε ἄνθρωπος. Προσέλαβε τό κατώτερο, γιά νά μᾶς δώσει τό ἀνώτερο. Ἔγινε πτωχός, γιά νά πλουτίσουμε ἐμεῖς μέ τή δική του πτωχεία. Ἔλαβε μορφή δούλου, γιά νά ἀπολαύσουμε ἐμεῖς τήν (πνευματική) ἐλευθερία. Κατέβηκε ἐκεῖνος στή γῆ, γιά νά ὑψωθοῦμε ἐμεῖς στόν οὐρανό. Ἐπειράσθηκε ἐκεῖνος, γιά νά νικήσουμε ἐμεῖς. Ὑπέμεινε ἀτιμώσεις, γιά νά μᾶς δοξάσει. Ἀπέθανε, γιά νά μᾶς σώσει. Ἀνέβηκε στόν οὐρανό, γιά νά ἑλκύσει πρός τόν ἑαυτό του, ἐμᾶς, πού βρικσόμαστε πεσμένοι κάτω ἐξ αἰτίας τῆς ἁμαρτίας. Καθένας ἄς δώσει τά πάντα. Τά πάντα ὡς καρπούς σ’ ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος ἔδωσε τόν ἑαυτό του γιά μᾶς λύτρο καί ἀντάλλαγμα.
