Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου Ὁμιλία Α΄ εἰς τήν πρός Ρωμαίους, δ΄, PG 60,400
Τήν εὐφροσύνη καί τή χαρά δέν τήν δίνουν συνήθως οὔτε τό μέγεθος τοῦ ἀξιώματος, οὔτε τό πλῆθος τῶν χρημάτων, οὔτε ἡ κυριαρχία τοῦ ἀπολύτου ἄρχοντος, οὔτε ἡ δύναμη τοῦ σώματος, οὔτε ἡ πολυτελής τράπεζα, οὔτε τό στόλισμα τῶν ἐνδυμάτων, οὔτε κάτι ἄλλο ἀπό τά ἀνθρώπινα ἀγαθά· ἀλλά τή χαρίζουν μόνο τό πνευματικό κατόρθωμα στόν ἀγώνα γιά τήν ἀπόκτηση τῆς ἀρετῆς καί ἡ καθαρή, ἡ ἀνένοχη συνείδηση. Αὐτός ὁ ὁποῖος ἔχει καθαρή τή συνείδησή του, ἀκόμη καί ἄν εἶναι ντυμένος μέ φθαρμένα ἐνδύματα, καί ἄν λιμοκτονεῖ, εἶναι πιό χαρούμενος ἀπό ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ζοῦν μέ μεγάλες ὑλικές ἀπολαύσεις· ὅπως ἐξ ἄλλου καί ἐκεῖνος πού ἔχει βεβαρημένη τή συνείδησή του, ἀκόμη καί ἄν ἔχει τά χρήματα ὅλων τῶν ἀνθρώπων, εἶναι ἀπό ὅλους ὁ πιό δυστυχής… Ἐάν λοιπόν θέλουμε νά αἰσθανόμαστε χαρά ἀληθινή, πρίν ἀπ’ ὅλα γενικῶς τά ἄλλα νά ἀποφεύγουνε τήν κακία καί νά ἐπιδιώκουμε τήν ἀρετή.
