Ἡ δύναμις
τῶν ἀδυνάτων
Ἀποστόλων
Ἡ πάνσεπτος ἑορτὴ τῶν θεοφόρων Ἀποστόλων φέρει εἰς τὸν νοῦν
μας “τοὺς μεγάλους φωστῆρας τῆς Ἐκκλησίας”, τὶς μεγάλες, μοναδικὲς
καὶ ἀνεπανάληπτες αὐτὲς μορφές. Εἶναι οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ Μαθηταὶ
τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Εἶναι οἱ πρώην
ἀγράμματοι ψαράδες τῆς λίμνης τῆς Τιβεριάδος, καὶ τώρα σοφοὶ
διδάσκαλοι καὶ καθοδηγοὶ τῶν ἀνθρώπων εἰς τὴν διὰ τοῦ Χριστοῦ
σωτηρίαν.
Ὁ θεῖος Διδάσκαλος, ὁ Σωτὴρ καὶ Λυτρωτὴς τῶν ἀνθρώπων, ὁ Κύριος
Ἰησοῦς Χριστός, ἔχει προετοιμάσει καὶ μορφώσει τοὺς μαθητάς του, ποὺ
θὰ εἶναι συνεχισταὶ τοῦ ἔργου του. “Καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ πατήρ, κἀγὼ
πέμπω ὑμᾶς” (Ἰω. κ΄ 21). Γιὰ νὰ ἀνταποκριθοῦν εἰς τὸ δύσκολον αὐτὸ
ἔργον, γιὰ νὰ εἶναι καρποφόρος ἡ ἀποστολή τους, θὰ πάρουν δύναμιν
ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ποὺ θὰ τοὺς ἀποστείλῃ.
Πράγματι ἡ δύναμις τῶν ἀδυνάτων Ἀποστόλων ἀποκαλύπτεται εἰς τὰ
θαυμαστὰ ἀποτελέσματα ποὺ εἶχε τὸ κήρυγμά τους. Ἀπὸ τῆς ὥρας
ἐκείνης ποὺ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα “ἐν εἴδει πυρίνων γλωσσῶν ἐκάθισε ἐφ’ ἕνα
ἕκαστον τῶν μαθητῶν”, ὁ ἀφυπνιστικός τους λόγος συγκλονίζει τὶς
καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων, ἀναμοχλεύει τὸν ἐσωτερικὸν τους κόσμον
καὶ ὁδηγεῖ εἰς μετάνοιαν. “Μετανοήσατε, καὶ βαπτισθήτω ἕκαστος ὑμῶν
ἐπὶ τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, καὶ λήψεσθε τὴν
δωρεὰν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος” (Πράξ. β΄ 38), θὰ προτρέψῃ εἰς τὸ
κήρυγμά του ὁ ἀπόστολος Πέτρος κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς
ὅσους συνέπραξαν εἰς τὴν θανάτωσιν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τὸν Ἰησοῦν
τὸν Ναζωραῖον, τοὺς εἶπε, ὁ Ὁποῖος ἀπεδείχθη ὄχι ἀπὸ ἄνθρωπον ἀλλὰ
ἀπὸ αὐτὸν τὸν Θεὸν μὲ δυνάμεις καὶ καταπληκτικὰ ἔργα καὶ ἀποδεικτικὰ
θαύματα, ποὺ ἔκαμε ἀνάμεσά σας, αὐτὸν τὸν Ἰησοῦν, ἀφοῦ Τὸν
ἐπιάσατε, Τὸν ἐκαρφώσατε εἰς τὸν σταυρὸν καὶ Τὸν ἐφονεύσατε διὰ τῶν
Ρωμαίων στρατιωτῶν (Πράξ. β΄ 22-23). Μετανοήσατε.
Τὸ κήρυγμα τοῦ φλογεροῦ Πέτρου θὰ ὁδηγήσῃ τὸν ἑκατόνταρχον
Κορνήλιον, ἄνθρωπον εἰδωλολάτρην ἀλλὰ “φοβούμενον τὸν Θεὸν σὺν
παντὶ τῷ οἴκῳ αὐτοῦ”, εἰς τὴν γνῶσιν τοῦ ἀληθινοῦ καὶ μοναδικοῦ
Σωτῆρος καὶ Λυτρωτοῦ τῶν ἀνθρώπων (Πράξ. ι΄ 1-43).
Ἡ δύναμις τῶν ἀδυνάτων Ἀποστόλων καταδεικνύεται ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὰ
πολλὰ καταπληκτικὰ θαύματά τους.
Κατὰ τοὺς χρόνους τῆς ἐπὶ γῆς δράσεως τοῦ Κυρίου, ἐπέστρεφαν ἀπὸ τὶς
περιοδεῖες τους οἱ Ἀπόστολοι γεμᾶτοι ἀπὸ ζῆλον καὶ ἐνθουσιασμὸν γιὰ τὰ
ὅσα θαυμαστὰ ἔβλεπαν νὰ ἐπιτελῇ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ διὰ μέσου αὐτῶν.
Διηγοῦντο εἰς τὸν Κύριον ὅτι ἀκόμη καὶ τὰ δαιμόνια ὑπετάσσοντο εἰς
αὐτούς. Τώρα πλέον ποὺ ἀπουσιάζει ὁ Κύριος, ἀκόμη περισσότερον
αὐξάνεται ἡ θεϊκὴ δύναμίς τους. Διὰ τῶν χειρῶν τῶν Ἀποστόλων ἐγίνοντο
ϊκὴ δύναμίς τους. Διὰ τῶν χειρῶν τῶν Ἀποστόλων ἐγίνοντο
συνεχῶς πολλὰ ἐκπληκτικὰ θαύματα, ποὺ ἐπεβεβαίωναν τὴν ἀλήθειαν τῆς
διδασκαλίας τους. Καὶ λόγῳ τοῦ ἐξαιρετικοῦ χαρακτῆρος τῶν θαυμάτων
ἐπροκαλοῦσαν κατάπληξιν μεταξὺ τοῦ λαοῦ. Οἱ ἄνθρωποι ἔβγαζαν ἀπὸ τὰ
σπίτια τους στὶς πλατεῖες τοὺς ἀσθενεῖς, μὲ σκοπόν, ὅταν θὰ ἐπερνοῦσε
ἀπὸ τὸ πλῆθος ἐκεῖνο ὁ Πέτρος, νὰ πέσῃ ἔστω καὶ ἡ σκιά του σὲ κάποιον
ἀπὸ τοὺς ἀσθενεῖς αὐτοὺς γιὰ νὰ τὸν θεραπεύσῃ (Πράξ. ε΄ 12-15). Ἐπίσης
ὁ ἀπόστολος Πέτρος θὰ θεραπεύση τὸν παράλυτον Αἰνέα καὶ θὰ
ἀναστήσῃ τὴν Ταβιθά (Πράξ. θ΄ 31-43).
Καὶ ὅλα αὐτὰ ὄχι μὲ τὶς ἰδικές τους ἀσθενεῖς ἀνθρώπινες δυνάμεις, ἀλλὰ μὲ
τὴν δύναμιν τὴν ὁποίαν ὁ Κύριος τοὺς ἐχορηγοῦσε διὰ τῆς πίστεώς των
εἰς τὸ ἅγιον ὄνομά του. “Ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ”.
Ἡ δύναμις τῶν ἀδυνάτων Ἀποστόλων καταφαίνεται καὶ ἀπὸ τὴν
ὑπερνίκησιν τῶν ἐμφανιζομένων ἐμποδίων. Ἀπὸ τὶς πρῶτες ἡμέρες τῆς
δράσεώς τους ἔχουν νὰ ἀντιμετωπίσουν πλεῖστα ὅσα ἐμπόδια καὶ
δυσκολίες εἰς τὸ ἔργον τους. Τὴν ὥρα ποὺ κηρύσσουν ὁ ἀπόστολος
Πέτρος καὶ ὁ Ἰωάννης, συλλαμβάνονται κατ’ ἐντολὴν τῶν Γραμματέων
καὶ Φαρισαίων. Τοὺς θέτουν ὑπὸ ἐπιτήρησιν εἰς τὴν φυλακήν, γιὰ νὰ τοὺς
δικάσουν. Ὄρθιοι, ὡς κατηγορούμενοι ποὺ ἦσαν, ἐνώπιον τῶν ἀρχιερέων
Ἄννα καὶ Καϊάφα καὶ Ἰωάννου καὶ Ἀλεξάνδρου καὶ ὅσων κατήγοντο ἀπὸ
ἀρχιερατικὴν οἰκογένειαν, ἀπολογοῦνται γιὰ τὰ θαύματα ποὺ κάνουν καὶ
γιὰ ὅσα κηρύσσουν. Ἂς γίνῃ γνωστὸν εἰς ὅλους σας – λέγουν – καὶ εἰς
ὅλον τὸν λαὸν τοῦ Ἰσραὴλ ὅτι διὰ τῆς ἐπικλήσεως τοῦ ὀνόματος τοῦ
Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Ναζωραίου, τὸν Ὁποῖον σεῖς ἐσταυρώσατε,
ἀλλὰ τὸν Ὁποῖον ὁ Θεὸς ἀνέστησεν ἐκ νεκρῶν, ὁ χωλὸς αὐτὸς στέκεται
ὑγιὴς ἐνώπιόν σας. Αὐτὸ συμβαίνει καὶ μὲ τὰ ἄλλα θαύματα ποὺ
ἐπιτελοῦμε (Πράξ. δ΄ 1-22).
Ὄντως λοιπὸν αὐτὴ ἡ θεϊκὴ δύναμις τῶν ἀδυνάτων Ἀποστόλων καὶ
Μαθητῶν τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ ἐθριάμβευσε μέσα ἀπὸ τὰ ὀστράκινα
ἀνθρώπινα σκεύη τῶν ἁλιέων τῆς λίμνης τῆς Τιβεριάδος. Τὸ ἐπιβεβαιώνει
ἡ δύναμις τοῦ κηρύγματος τῶν Ἀποστόλων μὲ τὰ θαυμαστὰ
ἀποτελέσματα ποὺ ἔφερε πάντοτε στὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων. Τὸ
μαρτυροῦν τὰ ἐκπληκτικὰ θαύματα ποὺ ἐγίνοντο διὰ τῶν χειρῶν τους. Τὸ
διακηρύσσει ἡ ὑπερνίκησις τῶν πολλῶν καὶ ποικίλων ἐμποδίων εἰς τὸ
ἱεραποστολικόν τους ἔργον.
Μέσα εἰς τὴν Ἐκκλησίαν πάντοτε ἐνεφανίζοντο προβλήματα καὶ δυσκολίαι.
Τὰ ἀνθρώπινα σκεύη, ποὺ ὁ Κύριος χρησιμοποιεῖ ὡς ὄργανά του,
κατώρθωναν καὶ κατορθώνουν μὲ τὴν Χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος νὰ τὰ
ἐπιλύουν καὶ νὰ ὑπερνικοῦν τὰ ἐμπόδια. Πολὺς ἀριθμὸς ἐπιστρέφει ἐπὶ τὸν
Κύριον Ἰησοῦν, διότι ἡ δύναμις τοῦ Κυρίου εἶναι μαζί τους καὶ μὲ τὴν
συνέργειαν καὶ ἐνίσχυσιν αὐτῆς τῆς δυνάμεως ἐπιτελοῦνται τὰ θαυμα-
στὰ ἔργα τῆς Ἐκκλησίας. Πάντοτε “ἦν χεὶρ Κυρίου μετ’ αὐτῶν” (Πράξ. ια΄ 21).
Ἂς παρακαλοῦμε καὶ ἂς ἱκετεύουμε τοὺς ἁγίους Ἀποστόλους νὰ
μεσιτεύουν πρὸς τὸν Κύριον νὰ ἐκβάλῃ καὶ σήμερον φλογεροὺς καὶ
ἐναρέτους ἐργάτας τοῦ Εὐαγγελίου καὶ ὑπηρέτας τοῦ ἁγίου Θυσιαστηρίου
του. Νὰ εἶναι δὲ “πλήρεις Πνεύματος Ἁγίου”. Μὲ τὴν ἐνίσχυσιν τῆς
Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος νὰ συνεχίζεται τὸ ἀποστολικὸν ἔργον τους
καὶ νὰ οἰκοδομοῦνται εἰς Χριστὸν οἱ ἄνθρωποι καὶ νὰ δοξάζεται τὸ ὄνομα
τῆς Παναγίας Τριάδος, τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου
Πνεύματος. Ἀμήν.
