Ἀββᾶ Δωροθέου· "Περί τοῦ μή ὀφείλειν τινα στοιχεῖν τῇ ἰδίᾳ συνέσει (Φιλοκαλία ΕΠΕ τ. 12, σ. 361-362)
"Στό βιλίο τῶν Παροιμιῶν λέγεται, <ὅσοι δέν ἔχουν καθοδήγησι πίπτουν σάν φύλλα· σωτηρία δέ ὑπάρχει στήν πολλή συμβουλή>. Ἰδέτε τή δύναμι τοῦ λόγου, ἀδελφοί, ἰδέτε τί μᾶς διδάσκει ἠ Γραφή· μᾶς προειδοποιεῖ νά μή στηριζώμαστε στούς ἑαυτούς μας, νά μή θεωροῦμε τούς ἑαυτούς μας συνετούς, νά μή πιστεύουμε ὅτι μποροῦμε νά διευθύνωμε τούς ἑαυτούς μας. Χρειαζόμαστε βοήθεια, χρειαζόμαστε αὐτούς πού μᾶς κατευθύνουν μετά τό Θεό. Τίποτε δέν εἶναι ἀθλιώτερο, τίποτε εὐαλωτότερο ἀπό ἐκείνους πού δέν ἔχουν κάποιον νά τούς ὁδηγῇ στήν ὁδό τοῦ Θεοῦ. Διότι, τί λέγει; <Ὅσοι δέν ἔχουν καθοδήγησι πίπτουν σάν φύλλα>; Τό φύλλο στήν ἀρχή εἶναι πάντοτε χλωρό, θαλλερό, τερπνό, ἔπειτα βαθμιαίως ξηραίνεται καί πίπτει, καί τέλος περιφρονεῖται καί καταπατεῖται. Ἔτσι εἶναι καί ὁ ἄνθρωπος πού δέν καθοδηγεῖται ἀπό κάποιον… …………………..
Γι’ αὐτούς ὅμως πού ἀνακοινώνουν τίς σκέψεις τους καί πράττουν τά πάντα παίρνοντας συμβουλή λέγει, <σωτηρία δέ ὑπάρχει στήν πολλή συμβουλή>. Λέγει <πολλή συμβουλή>, ὄχι μέ τήν ἔννοια ὅτι πρέπει κανείς νά συμβουλεύεται ὅλους, ἀλλά ὅτι πρέπει σέ ὅλα νά συμβουλεύεται ἀκριβῶς ἐκεῖνον πρός τόν ὁποῖο ἔχει πλήρη ἐμπιστοσύνη· καί νά μή σιωπᾶ μερικά καί μερικά νά λέγη, ἀλλά πρέπει νά τά ἀναγγέλλη ὅλα καί γιά ὅλα, ὅπως εἶπα, νά συμβουλεύεται. Διότι γι’ αὐτόν ἀκριβῶς, < ὑπάρχει σωτηρία στήν πολλή συμβουλή>".
