Ἀββᾶ Δωροθέου "Περί ψεύδους", ΕΠΕ Φιλοκαλία τ.12ος
Χρειάζεται πολλή ἐγρήγορση, γιά νά μήν ἁρπαζόμαστε ἀπό τό ψεῦδος. Γιατί κανείς ψευδολόγος δέν εἶναι ἑνωμένος μέ τό Θεό, τό ψεῦδος εἶναι ξένο πρός τό Θεό…Λοιπόν πατέρα τοῦ ψεύδους ὀνομάζει τό διάβολο. Ἡ δέ ἀλήθεια εἶναι ὁ Θεός… Βλέπετε λοιπόν ἀπό ποῦ χωριζόμαστε καί σέ ποιόν προσκολλόμαστε μέ τό ψέμα; Ἐάν θέλουμε πραγματικά νά σωθοῦμε, ὀφείλουμε νά ἀγαπᾶμε τήν ἀλήθεια μέ ὅλη τή δύναμη καί τό ζῆλο καί φυλάσσουμε τούς ἑαυτούς μας ἀπό κάθε έῦδος, γιά νά μή μᾶς χωρίσει ἀπό τήν ἀληθεια καί τή ζωή. Ὑπάρχουν τρεῖς τρόποι ψεύδους. Εἶναι ὀ ψευδόμενος κατά διάνοια, ὁ ψευδόμενος μέ λόγο καί ὁ ψευδόμενος μέ τή διαγωγή του. Ὁ ψευδόμενος κατά διάνοια εἶναι ἐκεῖνος πού δέχεται ὑπόνοιες. Ἐάν αὐτός ἰδεῖ κάποιον νά μιλᾶ μέ τόν ἀδελφό του, ὑποπτεύεται καί λέγει < γιά μένα μιλοῦν>. Καί ἄν διακόψουν τήν ὀμιλία, πάλι ὑποπτεύεται ὅτι γι’ αὐτόν διέκοψαν…
