Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων, ΒΕΠΕΣ 39, 162-168
Ὅταν πρόκειται νά συζητήσεις μέ ἄπιστους γιά τό Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, κάνε προηγουμένως τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ μέ τό χέρι σου καί θά φιμωθεῖ αὐτός πού ἀντιλέγει. Μή ἐντραπεῖς νά ὁμολογήσεις τό Σταυρό, γιατί ἀκόμη κι αὐτοί οἱ ἄγγελοι καυχῶνται γι’ αὐτόν. Γι’ αὐτό εἶπαν στίς Μυροφόρες γυναῖκες τό πρωῒ τῆς Ἀναστάσεως: ξέρουμε ποιόν ζητεῖτε, τόν Ἰησοῦ τόν Ἐσταυρωμένο. Ἅγιε Ἄγγελε, δέν μπορεῖς ἆραγε γά πεῖς ξέρω ποιόν ζητεῖτε, τόν Κύριό μου; Ἀλλ’ ἐγώ, ἀπαντᾶ μέ παρρησία, ξέρω τόν Ἐσταυρωμένο. Ὁ Σταυρός εἶναι στεφάνι καί δόξα, δέν εἶναι ἀτιμία… Ἅπλωσε τά χέρια Του στό Σταυρό ὀ Κύριος γιά νά συμπεριλάβει καί ἀγκαλιάσει τά πέρατα τῆς οἰκουμένης. Ἅπλωσε τά ἀνθρώπινα χέρια Του Ἐκεῖνος πού μέ τά πνευματικά χέρια Του ἐστερέωσε τόν οὐρανό… Μή λοιπόν ἐντραποῦμε νά ὀμολογήσουμε ὁπουδήποτε τόν Ἐσταυρωμένο.
