Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Ποιήματα Α΄ στιχ. 518-524 PG 37, 1008-1009
Ἄς τρέμουμε τό μεγάλο μάτι τοῦ Θεοῦ, τό ὁποῖο καί κάτω ἀπό τή γῆ βλέπει, καί τοῦ πελάγους τόν μεεγάλο βυθό, καί ὅσα κρύβει ὁ νοῦς τῶν ἀνθρώπων. Ὁ χρόνος πάλι δέν χωρίζει ( δέν κρύβει) τίποτε, ἀλλά παρόντα ὅλα εἶναι στόν Θεό. Πῶς εἶναι δυνατό κάποιος τήν κακότητα νά σκεπάζει; Κατά τήν ἔσχατη μέρα (τῆς Κρίσης) ποῦ θά κρύψουμε τόν ἑαυτό μας; Ποιός θά μᾶς βοηθήσει τότε; Πῶς θά ἀποφύγουμε τό βλέμμα τοῦ Θεοῦ;