Μεγάλου Ἀθανασίου Ἐπιστολή πρός τούς Ἐπισκόπους τῆς Αἰγύπτου καί Λιβύης, Migne PG 25, 537-539
Τό ἀπόσπασμα τοῦ κειμένου καί ἡ μετάφραση εἶναι παρμένα ἀπό τό Περιοδικό «Ο ΣΩΤΗΡ», ἔτος 1977, τ.763, σ.42,43
Κυριακή τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου σήμερα. Τῆς Συνόδου πού συνῆλθε στή Νίκαια τῆς Βιθυνίας τό 325 μ.Χ. γιά νά ἀντιμετωπίσει τήν αἵρεση τοῦ Ἀρείου. Στή Σύνοδο αὐτή πῆρε μέρος καί ὀ διάκονος τότε καί μετέπειτα Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας, ὁ Μέγας Ἀθανάσιος.
Ὁ μεγάλος αὐτός πρόμαχος καί στύλος τῆς Ὀρθοδοξίας μέ μιά Ἐγκύκλιο πού ἔστειλε στούς ἐπισκόπους τῆς Αἰγύπτου καί τῆς Λιβύης μᾶς ὑποδεικνύει ἕνα ὕψιστο καθῆκον. Καθῆκον τῶν ἐπισκόπων τότε, ἀλλά καί ὅλων ἡμῶν σήμερα. Στή συνέχεια θά παραθέσουμε ἕνα κομμάτι τῆς ἐγκυκλίου αὐτῆς, πού εἶναι καταχωρημένη στήν PG τοῦ Migne, στόν τ.25 στ.537-539.
Γράφει ὁ ἱερός Πατήρ: «Γρηγορεῖν δεῖ, ὡς εἶπεν ὁ Κύριος, ἀδελφοί, καὶ νήφειν, μὴ τις ἐκ τῆς κομψολογίας καὶ πανουργίας ἀπάτη γὲνηται, μὴ τῷ ὀνόματι τὶς ἔλθῃ λέγων, ὅτι κἀγώ τὸν Χριστὸν καταγγέλλω, καὶ μετ’ ὀλίγον Ἀντίχριστος γνωσθῇ. Ἀντίχριστοι δὲ οὗτοι τυγχάνουσιν, ὅσοι διὰ τήν Ἀρείου μανίαν ἔρχονται πρὸς ὑμᾶς… Καὶ δέδεικται πᾶσιν, ὅτι καὶ οἱ δοκοῦντες τὸν νόμον λαλεῖν ἠλέγχθησαν τὴν διάνοιαν ὄντες αἱρετικοὶ καὶ θεομάχοι. Διά τοῦτο, παρακαλῶ, ἔχοντες μετά χεῖρας τὴν ἐν Νικαίᾳ παρὰ τῶν Πατέρων γραφεῖσαν πίστιν, καὶ ταύτην ἐκδικοῦντες πολλῇ τῇ προθυμίᾳ, καὶ τῇ εἰς τὸν Κύριον πεποιθήσει, τύπος γίνεσθε τοῖς πανταχοῦ, δεικνύντες ἀγῶνα προκεῖσθαι νῦν πρὸς τὴν αἵρεσιν ὑπὲρ τῆς ἀληθείας καὶ ποικίλας εἶναι τοῦ ἐχθροῦ τάς μεθοδείας… Οὐκοῦν καὶ ἡμεῖςς, ὡς τοῦ περί παντὸς ὄντος ἡμῖν ἀγῶνος, καὶ προκειμένου νῦν ἤ ἀρνήσασθαι ἤ τηρῆσαι τὴν πίστιν, σπουδὴν ταύτην καὶ πρὸθεσιν ἔχωμεν, ἃ μὲν παρελάβομεν φυλάττειν, ἔχοντες πρὸς ὑπόμνησιν τὴν ἐν Νικαίᾳ γραφεῖσαν πίστιν· τάς δὲ καινοτομίας ἀποστρέφεσθαι, καὶ διδάσκειν τοὺς λαοὺς μὴ προσέχειν πνεύμασι πλάνης, ἀλλὰ παντελῶς ἐκκλίνειν ἀπὸ τῆς ἀσεβείας τῆς τῶν Ἀρειομανιτῶν…».
Δηλαδή: Πρέπει νὰ προσέχωμεν, ἀδελφοί, ὅπωςς μᾶς εἶπεν ὁ Κύριος, καὶ νὰ εἴμεθα ἄγρυπνοι, μήπως κανείς ἀπατηθῇ μὲ τοὺς πανούργους καὶ κομψοὺς λόγους, μήπως ἔλθη κανεὶς αἱρετικὸς ὄχι μὲ τὸ πραγματικόν του ὄνομα, ἀλλὰ μὲ προσωπεῖον, λέγων, ὅτι ἐγὼ τὸν Χριστὸν κηρύττω καὶ μετ’ ὀλίγον γίνη γνωστόν, ὅτι εἶναι Ἀντίχριστος. Αὐτοὶ εἶναι Ἀντίχριστοι, ὅσοι, ἐνῶ πάσχουν ἀπὸ τὴν τρέλλαν τοῦ αἱρετικοῦ Ἀρείου, ἔρχονται πλησίον σας διὰ νὰ σᾶς μεταδώσουν τὴν αἵρεσίν των… καὶ ἀποδεικνύεται εἰς ὅλους ὅτι καὶ αὐτοὶ ποὺ ἐφαίνοντο ὅτι ὡμίλουν τὸν νόμον τοῦ Θεοῦ, ἐλεγχόμενοι ὡς πρὸς τὴν πίστιν ἐφάνησαν ὅτι εἰς τὴν διάνοιαν ἦσαν αἱρετικοὶ καὶ θεομάχοι…
Δι’ αὐτό, παρακαλῶ, νὰ χρησιμοποιῆτε καὶ νὰ πιστεύετε τὴν πίστιν, τὴν ὁποίαν ἔγραψαν οἱ Πατέρες εἰς τὴν πρώτην Σύνοδον τῆς Νικαίας, καὶ αὐτὴν τὴν πίστιν νὰ ὑπερασπίζετε μὲ προθυμίαν πολλὴν καὶ μὲ ἐμπιστοσύνην εἰς τὸν Κύριον, διὰ νὰ γινεσθε παράδειγμα εἰς τοὺς ἀδελφούς Χριστιανούς, ποὺ ζοῦν εἰς ὅλα τὰ μέρη, καί, νὰ δεικνύετε εἰς αὐτοὺς τὸν ἀγῶνα, ποὺ ὑπάρχει τώρα ἐμπρός μας ὑπὲρ τῆς ἀληθείας, ἐναντίον τῆς αἱρέσεως καί τῶν ποικίλων μεθόδων τοῦ ἐχθροῦ…"
"Λοιπὸν καὶ ἡμεῖς, ἔχοντες ὑπ’ ὄψιν, ὅτι ὁ ἀγών μας γίνεται ὑπὲρ ἐκείνου, ποὺ ὑπάρχει δι’ ἡμᾶς πολυτιμότερον, καὶ τώρα ἐμπρὸς εἰς τὸ δίλημμα ἤ νὰ ἀρνηθῶμεν τὴν πίστιν μας ἤ νὰ τὴν διατηρήσωμεν, ἄς ἐχωμεν αὐτὴν τὴν φροντίδα καὶ τὴν διάθεσιν, ἐκεῖνα μὲν ποὺ παρελάβαμε, νὰ τὰ διαφυλάττωμεν ἀλώβητα, ἔχοντες πρὸς ὑπενθύμισιν τὴν πίστιν, ἡ ὁποία ἐγράφη εἰς τὴν Νίκαιαν, δήλ. τὸ Σύμ6ολον τῆς Πίστεως· τάς δὲ καινοτομίας ἄς τάς ἀποστρεφώμεθα καὶ ἂς διδάσκοψεν τὰ πλήθη τῶν Χριστιανῶν νὰ μὴ προσέχουν εἰς ἀνθρώπους ποὺ θὰ κατέχωνται ἀπὸ πνεύματα πλάνης, ἀλλά ἐντελῶς νὰ ἀποφεύγουν τὴν ἀσέβειαν τῶν κακοδόξων, τῶν αἱρετικῶν καὶ μανιωδῶν ὀπαδῶν τοῦ Ἀρείου.
Οἱ λόγοι αὐτοὶ τοῦ καθαιρέτου τῆς πλάνης, προμάχου καὶ στύλου τῆς Ὀρθοδοξίας μας Μεγάλου Ἀθανασίου εἶναι λίαν ἐπίκαιροι καὶ ἄξιοι μεγίστης προσοχῆς. Γύρω μας Ἀντίχριστοι, ἀντιγράφοντες σχεδὸν κατὰ λέξιν τὴν πλάνην τοῦ Ἀρείου, πολεμοῦν μὲ μανίαν τῆς Θεότητα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Εἶναι «οἱ Χιλιασταί», «οἱ μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ», «οἱ σπουδασταὶ τῶν Γραφῶν». Ὅπως καὶ τότε εἰς τὴν ἐποχήν τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου, ἔτσι καὶ σήμερον ἔρχονται μὲ λόγους κομψούς, ἀλλά πανούργους, διὰ νὰ ἐξαπατήσουν καὶ ὡς «λύκοι βαρεῖς» νὰ κατασπαράξουν τὰ λογικὰ πρόβατα τῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ. «Ἔρχονται πρὸς ὑμᾶς ἐν ἐνδύμασι προβάτων, ἔσωθεν δὲ εἰσι λύκοι ἅρπαγες» (Ματθ. ζ’ 15), ὅπως εἶπεν ὁ Κύριος. Ἐπιζητοῦν τὴν σύγχυσιν καὶ τὸν διαμελισμὸν τῆς Ὀρθοδοξίας μας. Διά τῶν προσηλυτιστικῶν ἐνεργειῶν των προσπαθοῦν νὰ μᾶς κάμουν νὰ ἀρνηθῶμεν τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν μας καὶ νὰ προσέλθωμεν εἰς τὴν σατανικὴν αἵρεσίν των. Δι’ αὐτὸ τὸ καθῆκον μας εἶναι νὰ κρατήσωμεν τὴν ὀρθὴν καὶ ἀμώμητον πίστιν μας, τὸν Ὀρθόδοξον πλοῦτον μας· νὰ εἴμεθα πάντοτε Ὀρθοδοξίας πρόμαχοι.»
