ΚΕΙΜΕΝΟ
«Ὡς ἀγαπητά τά σκηνώματά σου, Κύριε τῶν δυνάμεων»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Πόσον ἀγαπητά εἶναι τά σκηνώματά σου, ὁ ναός σου δηλαδή καί ὅλοι οἱ περί αὐτόν ἱεροί χῶροι, ὦ Κύριε τῶν ἐν οὐρανοῖς ἀγγελικῶν δυνάμεων» ( Ἀπό τήν «ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΕΤΑ ΣΥΝΤΟΜΟΥ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ», τ.10ος, ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»)
ΣΧΟΛΙΟ
«Δυσάρεστα καὶ θλιβερὰ γεγονότα ἔχουν ἀνάγκάσει τὸν εὐσεβῆ Ψαλμωδὸ νά ἐκπατρισθεῖ. Κινδύνευε ἡ ζωὴ του ἀπό τίς ἐπιβουλὲς ὑπούλων ἐχθρῶν. Ἔπρεπε λοιπὸν νά φύγει, ἔπρεπε νά κρυφτεῖ γιά νά σωθεῖ. Γι’ αὐτὸ ἀφήνει τὴν ἄνετη κατοικία του στήν πρωτεύουσα τοῦ ἔθνους,τὴν Ἱερουσαλήμ, καὶ φεύγει μακριά. Ἐκεῖνο ὅμως πού πιὸ πολὺ τὸν στενοχωρεῖ, δεν εἶναι αὐτό, ἀλλὰ τὸ ὅτι τώρα δέν μπορεῖ νά προσέρχεται στον ἱερὸ χῶρο ὅπου βρίσκεται ὁ μοναδικὸς ναὸς τοῦ Θεοῦ. Δέν μπορεῖ νά ἀτενίζει τὰ θυσιαστήρια στά ὁποῖα προσφέρονταν οἱ καθορισμένες θυσίες. Δέν συμμετεῖχε στίς ἱερὲς ψαλμωδίες καὶ δέν δοξολογοῦσε μαζὶ μὲ τὸν λαὸ τὸ πανύμνητο ὄνομα τοῦ Θεοῦ. Ἂς εἶναι ἀσφαλὴς καὶ ἀπρόσβλητος ἀπὸ τοὺς ἐχθροὺς ἐκεῖ πού βρίσκεται. Ἡ στερήση τοῦ ναοῦ τὸν κάνει νά ποθεῖ τὰ θεῖα σκηνώματα μὲ περισσοτέρη θερμότητα. Καὶ μακαρίζει ἐκείνους οἱ ὁποῖοι κατοικοῦν μόνιμα ἐκεῖ ὅπου ὑψώνεται ὁ μεγαλοπρεπὴς ναός· ἐκφράζει ὅμως τὸν βαθὺ πόθο πού διακατέχει τὴν ψυχὴ του: νά βρίσκεται καὶ αὐτὸς ἐκεῖ. Ἀκοῦστε τον μὲ ποιό θερμὸ λυρισμὸ ἐκφράζει τὸν ἅγιο πόθο του: «Ὡς ἀγαπητὰ τὰ σκηνώματά σου, Κύριε τῶν δυνάμεων, ἐπιποθεῖ καὶ ἐκλείπει ἡ ψυχή μου εἰς τάς αὐλάς τοῦ Κυρίου»…. Λειώνει ἡ ψυχή μου ἀπὸ τὸν σφοδρὸ πόθο νά βρεθεῖ ἐκεῖ ὅπου ἰδιαιτέρως κατοικεῖς, Θεέ μου, ἐκεῖ ὅπου μὲ τρόπους θαυμαστοὺς κάνεις αἰσθητή τὴν παρουσία Σου.
«Ὡς ἀγαπητὰ τὰ σκηνώματά σου, Κύριε τῶν δυνάμεων.»
Καὶ αὐτὰ ποθεῖ ὁ ἀρχαῖος ἐκεῖνος Ψαλμωδός. Ἐμεῖς ὅμως; Αἰσθανόμαστε ἄραγε τὸν ἰδιο πόθο γιά τὸν ἅγιο ναὸ τοῦ Θεοῦ, ὅπου δέν προσφέρονται θυσίες ἀλόγων ζώων ὅπως τότε, ἀλλὰ ἡ ἀναίμακτη θυσία τῆς θείας Εὐχαριστίας καὶ ἡ λογικὴ λατρεία πρὸς τὸν Τριαδικὸ Θεό;
Ὤ, ὁ χριστιανικὸς ναός! Εἶναι τὸ μέρος ὅπου ἑνώνεται ὁ οὐρανὸς μὲ τή γῆ. Ἐνώνονται, γιά νά μεταδώσει ὁ Πατὴρ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς εἰς τὰ ἐπὶ τῆς γῆς εὑρισκόμενα παιδιὰ Του τὰ δῶρα Του καί τίς εὐλογίες Του. Ἡ Ἁγία Τράπεζα, ἐπάνω στήν ὁποία τελεῖται τὸ μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας καὶ προσφέρεται ἡ ἀναίμακτη θυσία ἀπὸ τὴν στρατευομένη Ἐκκλησία, γίνεται πηγὴ ζωοπάροχος. Στόν ἅγιο ναὸ τοῦ Ὑψίστου μὲ τὸ μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος υἱοθετούμεθα ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ γινόμαστε κατὰ χάριν παιδιὰ Του. Ἐκεῖ λαμβάνουμε τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Ἐκεῖ κοινωνοῦμε τὰ Ἄχραντα Μυστήρια. Ἐκεῖ εὐλογεῖται ἡ νέα
οἰκογένεια μὲ τὸ μυστήριο τοῦ γάμου. Ἐκεῖ δεχόμαστε τὴν εἰδικὴ χάρη τὴν ὁποία παρέχει μὲ τὰ Μυστήρια τὸ Ἅγιο Πνεῦμα στά μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Στόν ναὸ ἐρχόμαστε σὲ ἡμέρες χαρᾶς ἀλλὰ καὶ σὲ ἡμέρες λύπης. Ἐκεῖ ἀκούγονται δοξολογίες καὶ εὐχαριστίες, εἴτε ἀτομικὲς εἴτε κοινές, εἴτε ἰδιωτικὲς εἴτε ἐπίσημες. Ἐκεῖ δεήσεις καὶ ἰκεσίες καὶ θερμὲς παρακλήσεις γιά τὴν ἀπαλλαγὴ ἀπὸ ἀσθένειες, κινδύνους καὶ θλιβερὲς καταστάσεις. Ἐκεῖ κατὰ τὸ διάστημα τῆς ἡμέρας προσέρχονται δυσκολεμένες ψυχὲς καὶ ἐκχύνουν μπροστὰ στόν Παντοδύναμο τή δέησή τους καὶ ζητοῦν τὴν προστασία Του. Στά θεῖα σκηνώματα, στούς ἱεροὺς ναοὺς ἀνέπεμψε κατὰ τή βυζαντινή ἐποχή τὸ διασωθὲν Ἔθνος ἀπὸ τὴν ἐπιδρομὴ τῶν βαρβάρων τὸν Ἀκάθιστο ‘Ὕμνο. Στους ἱεροὺς ναοὺς κατέφευγε τὸ ὑπόδουλο Γένος, γιά νά βρίσκει ἄσυλο καὶ προστασία ἀπό τίς κακοῦργες διαθέσεις τοῦ βάρβαρου κατακτητῆ.
Ἀλλά ὁ εὐσεβὴς Ψαλμωδὸς χρησιμοποιεῖ εἰκόνα παραστατικὴ παρμένη ἀπὸ τὴν πραγματικότητα. Στα ἱερὰ σκηνώματα τοῦ ναοῦ τῆς Ἱερουσαλήμ, λέει, ἔβρισκε καταφύγιο καὶ ἀσφάλεια καὶ τὸ μικρὸ σπουργίτι· καὶ στή φωλιά πού εἶχε χτίσει ἐκεῖ τὸ χελιδόνι, ἐμπιστευόταν καὶ τοποθετοῦσε τὰ μικρὰ του. Κάτι παρόμοιο ὅμως κάνει καὶ ἡ ὀρθόδοξη χριστιανικὴ ψυχή. Στόν ἅγιο οἶκο τοῦ Θεοῦ καταφεύγει καὶ ἀναζητεῖ παρηγορία, ἀνάπαυση καὶ ἀσφάλεια. Πῶς λοιπὸν νά μὴ λέει καὶ νά μὴν ἐπαναλαμβάνει τὰ λόγια τοῦ Ψαλμωδοῦ; «Ὡς ἀγαπητὰ τὰ σκηνώματά σου, Κύριε τῶν δυνάμεων, ἐπιποθεῖ καὶ ἐκλείπει ἡ ψυχή μου εἰς τάς αὐλάς του Κυρίου».
Φίλη ψυχή, αἰσθάνεσαι κι ἐσὺ τὸν ἱερὸ καὶ ἅγιο πόθο νά προσέρχεσαι στόν ἅγιο οἶκο τοῦ Θεοῦ; Ὄχι ἁπλῶς νά προσέρχεσαι, ἀλλὰ καὶ νά προσεύχεσαι καὶ νά μετέχεις στήν κοινὴ λατρεία,τὴν ὁποία ὅλη ἡ Ἐκκλησία προσφέρει στον Θεό; Εἶναι καὶ για σένα ὁ οἶκος τοῦ Θεοῦ ὁ πιὸ ἱερὸς τόπος καὶ ἡ πιὸ προσφιλὴς κατοικία;
Ὤ, ἂς μὴν ἀφήνουμε καμιὰ εὐκαιρία νά προσερχόμαστε στόν ἱερὸ τόπο, στόν πάνσεπτο ναό, ὅπου μποροῦμε νά λατρεύουμε τὸν Θεὸ «ἐν πνεύματι καὶ ἀλήθειᾳ» (Ἰωάν. δ’ 23). Ἂς μὴν περιφρονοῦμε καὶ ἂς μὴν ἀφήνουμε ἀχρησιμοποίητη καμιὰ πολύτιμη εὐκαιρία νά βρισκόμαστε στά ἱερὰ σκηνώματα τοῦ Παντοκράτορα, ἐκεῖ ὅπου ὁ Ὕψιστος συγκαταβαίνει νά ἔρχεται τόσο κοντὰ σ’ ἐμᾶς. Ἐὰν ὁ ἀρχαῖος Ψαλμωδὸς εἶχε τόσο πόθο γιά νά προσέρχεται στόν σκιώδη ναὸ τῆς Ἱερουσαλήμ, ἐμεῖς πολὺ περισσότερο δέν πρέπει ποτὲ νά ἀπουσιάζουμε ἀπὸ τὸν χριστιανικὸ μας ναό.
Ἔλα λοιπόν, ἀδελφέ, ἀντὶ γιά ἄλλη προσευχὴ νά ἐπαναλάβουμε τὰ θεόπνευστα λόγια τοῦ Ψαλμωδοῦ, ἐφαρμόζοντας ὅμως αὐτὰ στούς δικοὺς μας χριστιανικοὺς ναούς.
«Ὡς ἀγαπητὰ τὰ σκηνώματά σου, Κύριε τῶν δυνάμεων. Ἐπιποθεῖ καὶ ἐκλείπει ἡ ψυχή μου εἰς τάς αὐλάς τοῦ Κυρίου, ἡ καρδία μου καὶ ἡ σάρξ μου ἠγαλλιάσαντο ἐπὶ Θέον ζῶντα. Καὶ γὰρ στρουθίον εὗρεν ἑαυτῷ οἰκίαν καὶ τρυγών νοσσιὰν ἑαυτῇ, οὐ θήσει τὰ νοσσία ἑαυτῆς. Τὰ θυσιαστήριά σου, Κύριε τῶν δυνάμεων, ὁ βασιλεύς μου καὶ ὁ Θεός μου. Μακάριοι οἱ κατοικοῦντες ἐν τῷ οἴκω σου, εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων αἰνέσουσι σε.»
( Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχ. Χρισοφ.Παπουτσοπούλου «ΟΙ ΣΠΕΙΡΟΝΤΕΣ ΕΝ ΔΑΚΡΥΣΙΝ», ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»).
