ΚΕΙΜΕΝΟ
«Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοί ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγώ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Μή λογαριάζετε λοιπόν τούς διωγμούς καί τούς κινδύνους, ἀλλά νά λογαριάζετε τάς μεγάλας ἀμοιβάς, πού σᾶς περιμένουν. Καθένας πού θά μέ ὁμολογήσῃ ὡς Σωτῆρα του καί Θεόν του ἐμπρός εἰς τούς ἀνθρώπους, πού καταδιώκουν τήν πίστιν μου, θά τόν ὁμολογήσω καί ἐγώ ὡς πιστόν ἀκόλουθόν μου ἐμπρός εἰς τόν πατέρα μου, πού εἶναι στούς οὐρανούς» ( Ἀπό τήν «ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΕΤΑ ΣΥΝΤΟΜΟΥ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ» τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»)
ΣΧΟΛΙΟ
«Πανηγυρίζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας. Γιορτάζει καὶ εὐφραίνεται για ὅ,τι ἐκλεκτότερο ἔχει ἀποστείλει στόν οὐρανό.
Γιά τὰ πιστὰ παιδιὰ της, ποὺ μέσα στούς αἰῶνες βγῆκαν νικητὲς στόν ἀγώνα τῆς ἀρετῆς καὶ ἁγιότητας. Γιά τοὺς ἁγίους της. Τοὺς ὁμολογητές καὶ ἀγωνιστὲς καὶ μάρτυρες τῆς Ὀρθοδοξης Πίστεως μας, ποὺ ἀπολαμβάνουν τη δόξα καὶ τὴν ἀγαλλίαση τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν μὲ τὸν στέφανο τῆς νίκης στά χέρια.
Στρατιὰ ἀναρίθμητη φωτεινῶν μορφῶν μᾶς προβάλλει. Καὶ μᾶς προτρέπει «κατ’ ἴχνος τούτοις πολιτεύεσθαι», δηλαδὴ να ζήσουμε βαδίζοντας στα ἴχνη τους!
Μᾶς προτρέπει νά τοὺς μιμηθοῦμε. Ὅπως ἐκεῖνοι ἀκολούθησαν τὸν Κύριο καὶ ἔζησαν κατὰ τὸ παράδειγμά Του, νά γίνουμε καὶ μεῖς ὅμοιοί τους. Νά βαδίσουμε στά ἴχνη τους. Νά γίνουμε καὶ μεῖς ἅγιοι.
-Σοῦ φαίνεται μεγάλο αὐτό;
Καὶ ὅμως τὸ ζητεῖ ὁ Κύριος. Τὸ ἀπαιτεῖ!
-Ὅποιος θέλει να εἶναι ὀπαδός μου, λέγει, πρέπει νά εἶναι ἀποφασισμένος νά μὲ ἀκολουθεῖ πιστά. Νά κάνει τὸ θέλημά μου, χωρίς ποτέ νά ντραπεῖ ἤ νά φοβηθεῖὶ εἴτε τὴν εἰρωνεία εἴτε τὴν ἀπειλὴ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων. Ἐκεῖνος πού θὰ μὲ ἀρνηθεῖ «οὐκ ἔστι μου ἄξιος». Δέν πρόκειται νά τὸν ἀναγνωρίσω ὡς δικό μου…
Βλέπεις λοιπόν! Ἔχουμε δρόμο μεγάλο καὶ ἀνηφορικὸ νά βαδίσουμε. Αὐτόν πού βάδισε πρῶτος ὁ Ἀρχηγὸς τῆς πίστεώς μας. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός.
Ἀγώνισμα ἐκλεκτό. Ἀλλὰ καὶ δύσκολο. Νά ἀτενίζουμε στό τέρμα τὸ φωτεινό, ὅπου λάμπει ἡ θεία μορφὴ τοῦ μόνου τελείου. Τοῦ μόνου Ἁγίου! Τοῦ λατρευτοῦ μας Κυρίου!
Ἀλλά καὶ νά προσέχουμε πού πατᾶμε μέσα στόν κόσμο πού ζοῦμε. Καὶ εἶναι αὐτὸς ὁ κόσμος! Ὤ, πὼς νά τὸν χαρακτηρίσουμε!… «Γενεὰν σκολιὰν καὶ διεστραμμένην» τὸν λέγει ἡ Ἁγία Γραφή.
Πῶς λοιπόν, θὰ βαδίσουμε τὸν δρόμο μας; Πῶς θὰ τὸν τρέξουμε;
Θὰ ἔχετε προσέξει πώς ἑτοιμάζεται ὁ στίβος γιά τοὺς δρομεῖς. Ὑπάρχει σημειωμένη μὲ φωτεινὴ γραμμὴ λευκή, ἡ ἀφετηρία καὶ τὸ τέρμα. Ὅμως, εἶναι σημειωμένη καὶ ἡ γραμμὴ ἐπάνω στην ὁποία εἶναι ὑποχρεωμένος ὁ δρομέας νά βαδίζει γιά νά μή συγκρουσθεῖ μὲ ἄλλον. Οὔτε νά ἐμποδίσει οὔτε νά ἐμποδισθεῖ.
Ἔχει καὶ ὁ χριστιανὸς ἀγωνιστὴς ὁλοφώτεινο τὸν δρόμο του. Τὸν ἔχει χαράξει ὁ Κύριος μὲ τὸ πανάγιο παράδειγμά Του. Καὶ μένουν τὰ Ἴχνη Του ἀνεξίτηλα μέσα στούς αἰῶνες. Ἀναλλοίωτα. Ὁλοφώτεινα. Ἀκριβῶς πάνω σ’ αὐτὰ βαδίσαν καὶ τὰ ἀναρίθμητα πλήθη τῶν ἁγίων!
Πρωτοπόροι οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι! «Ἰδοὺ ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι» ὁμολόγησε ἐκ μέρους ὅλων τῶν μαθητῶν ὁ Ἀπόστολος Πέτρος. Ἔγιναν οἱ πρῶτοι μιμητὲς τοῦ Κυρίου στήν ἀρετὴ καὶ τὴν ἁγία ζωή.
Τὸν ἀκολούθησαν ἔπειτα οἱ μάρτυρες μὲ τὸν πρωτομάρτυρα νεανία Στέφανο. Ὄχι ἕνας καὶ δέκα καὶ ἑκατό… «Νέφος μαρτύρων» μᾶς περιβάλλει. Μποροῦμε νά μετρήσουμε τὰ σταγονίδια τοῦ νέφους;!
Εἶναι οἱ μάρτυρες τῶν τριῶν πρώτων αἰώνων τῶν σκληρῶν διωγμῶν.
Οἱ μάρτυρες τοῦ Βυζαντίου, μὲ ἀντιπρόσωπο τὸν Χρυσόστομο, «τὸν ἠρωικώτερον τῶν ἁγίων»…
Οἱ νεομάρτυρες τῆς Τουρκοκρατίας…
Οἱ μάρτυρες τοῦ 20ου αἰῶνα τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ποὺ διώκονταν οἱ χριστιανοί…
Πολλοὶ ἀπ’ αὐτοὺς εἶναι τόσο κοντὰ στήν νεανική ἡλικία. Ὅπως ὁ Κήρυκος, ὁ Ταρσίζιος, ὁ Παγκράτιος… Ἡ Πίστις, ἡ Ἐλπὶς καὶ ἡ Ἀγάπη, οἱ θυγατέρες τῆς Ἁγίας Σοφίας. Ἡ Βάρβαρα καὶ ἡ Αἰκατερίνη, ὁ Παντελεήμων καὶ ὁ Γεώργιος… ὁ Δημήτριος καὶ ὁ Νέστωρ, Ἁγνὴ καὶ Καικιλία, Περπέτουα, Ἀκυλίνα, Κυράννα, Φιλοθέη…
Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καὶ Ἱεράρχες. Ἄνδρες ἐξαίσιοι καὶ γυναῖκες σοφὲς καὶ ἅγιες. Παρθένοι καὶ μητέρες, λαὸς καὶ κλῆρος…
Ἡ ζωὴ ὅλων αὐτῶν ἔχει ἀφήσει ἐπάνω στή γῆ τὰ ἴχνη τους. Ποικιλία ἀπὸ πνευματικὰ ἴχνη, ποὺ ἀκολουθοῦν πιστὰ τὰ αἱματοπότιστα Ἴχνη τοῦ Κυρίου.
Ὅμως τὰ ἴχνη τῶν ἁγίων δὲ χάνουν τὰ δικὰ τους χαρακτηριστικά. Καὶ εἶναι δυνατὸ νά μᾶς ταιριάζουν.
Ὑπάρχουν πολλὰ παιδικά… Πολλὰ νεανικά… Σὲ μᾶς μένει νά τὰ προσέξουμε καὶ νά τὰ ἀκολουθήσουμε.
Εἶναι Ἴχνη ἁγίων πού βρέθηκαν σὲ παρόμοιες περιστάσεις μὲ μᾶς καὶ στήν ἴδια ἡλικία.
Ἴχνη αἱματόβρεκτα ἀπὸ ἀνθρώπους, ποὺ περιφρόνησαν πλούτη καὶ ἀνέσεις καὶ τιμὲς καὶ δόξες καὶ ἀπολαύσεις, γιά νά μείνουν πιστοὶ στόν Χριστό.
Ἴχνη ἀπὸ πόδια πού ρόζιασαν καὶ σκλήρυναν καὶ μάτωσαν, γιά νά φέρουν τὸ μήνυμα τῆς χαρᾶς καὶ τῆς εἰρήνης τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ μέχρι τὰ πέρατα τῆς γῆς. Σὲ εἰδωλολάτρες καὶ ἀνθρωποφάγους καὶ ἀπολίτιστους…
Ἴχνη ἀπὸ γυναῖκες ἡρωίδες τοῦ καθήκοντος, ποὺ δέν ὑπολόγισαν τὸν κόπο καὶ τὸ μόχθο καὶ τὴν ἀγρυπνία, γιά νά σπογγίσουν τοῦ πονεμένου τὸ δάκρυ, νά νοσηλεύσουν τὸν ἄρρωστο μὲ τή θανατηφόρο μολυσματικὴ ἀσθένεια, νά περιποιηθοῦν τὸν γέροντα καὶ τὸ ὀρφανό…
Ἴχνη ἀπὸ ἀνθρώπους πού ἔζησαν τή ζωή τους πειθαρχημένη. Ὄχι ἄτακτα. Πού δέν πηγαίνουν μία μπρός καὶ μία πίσω. Ἀλλά «ὅλο ἐμπρὸς καὶ πάντα ἐμπρός»!
Ἴχνη ὄχι λιποτάκτη μὲ βήματα δειλά πού ὀπισθοχωροῦν. Ἀλλά μὲ βήματα σταθερὰ ἥρωα ἀγωνιστῆ.
Ἴχνη σπουδαστῶν καὶ φοιτητῶν, ποὺ μέσα στό μεγαλύτερο ἐκπαιδευτικὸ κέντρο τῆς ἐποχῆς τοῦ 4ου αἰῶνα, τὴν Ἀθήνα, δύο μόνο δρόμους ἔχουν χαραγμένους… Τὰ βήματα τῶν δύο ἐπιστηθίων φίλων, τοῦ Βασιλείου καὶ τοῦ Γρηγορίου. Τὸν ἕνα πρὸς τὸν ναό. Τὸν ἄλλον πρὸς τὸ διδακτήριο.
Τὰ Ἴχνη τὰ πνευματικὰ τῶν ἁγίων μιλοῦν. Αὐτὰ γράφουν τὴν ἱστορία. Φανερώνουν τὴν ποιότητα τοῦ νοῦ καὶ τῆς καρδιᾶς τους. Λάμπουν καὶ φωτίζουν. Δείχνουν τὸν δρόμο τὸν φωτεινό, τοῦ Χριστοῦ τὸν δρόμο, σ’ ἐκείνους πού ἔρχονται κατόπιν.
Καὶ ἔχει ἡ ἐποχὴ μας ἀνάγκη ἀπὸ νέους φωτεινούς, ἀπὸ ἁγίους, γιά νά μπορέσει νά ἐπιζήσει. Νά γράψει ἱστορία ἀντάξια μὲ ἐκείνη τῶν ἡρώων προγόνων μας, ἱστορία χριστιανικῆς ὁμολογίας μὲ τὰ λόγια καὶ μὲ τὰ ἔργα, ἀλλά καὶ μὲ τὸν θάνατο, ἂν χρειασθεῖ!
Κάποτε τὰ ἴχνη μας θὰ κριθοῦύν. Θὰ τὰ κρίνουν ὁπωσδήποτε τὰ ἀδέλφια μας. Θὰ τὰ κρίνει ἡ ἱστορία… Ὁ Θεὸς νά φυλάξει ἀπὸ παραστράτημα, ἀπὸ λοξοδρόμημα, ἀπὸ ξέφρενο τρέξιμο…!
Πόση ἡ εὐθύνη μας!
Ἀλλά γιατὶ ὁ φόβος;
Ὅλοι στά ἴχνη τῶν ἁγίων! Γιά νά γίνει ὁ καθένας ἕνας νέος ἅγιος καὶ νά ἀφήσει πίσω του νέα ἴχνη φωτεινά, καὶ ἀνεξίτηλα γιά τὸν κόσμο, ποὺ βρίσκεται μέσα σὲ χάος ἰδεῶν, μέσα σὲ σύγχυση πνευματικὴ καὶ γυρεύει νά βρεῖ τὸν δρόμο.
Ὁ Κύριος περιμένει νά στεφανώσει καὶ τή δική μας νίκη.»
( Ἀπό τό βιβλίο «ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ», ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»)
