Μεγάλου Βασιλείου Ὁμιλία «Κατά ὀργιζομένων», παρ.1 (β)
Ἡ μετάφραση εἶναι παρμένη ἀπό τόν 6ο τόμο τῶν ἔργων τοῦ Μ.Βασιλείου τῶν ἐκδόσεων ΕΠΕ
«Ἐξ αἰτίας τοῦ θυμοῦ ὑπάρχουν ἀχαλίνωτοι γλῶσσαι καί ξέφραγα στόματα, χέρια ἀσυγκράτητα, ὕβρεις, χλευασμοί, κατηγορίαι, προσβολαί καί ἄλλα πάθη, γεννήματα τῆς ὀργῆς καί τοῦ θυμοῦ, τόσα, ὅσα θά ἠμποροῦσε κανείς νά ἀπαριθμήση. Ἐξ αἰτίας τοῦ θυμοῦ καί τό ξίφος ἀκονίζεται καί ὁ θάνατος ἀνθρώπου ἀπό ἀνθρώπινον χέρι ἐπιχειρεῖται. Ἐξ αἰτίας αὐτοῦ τά ἀδέλφια δέν θέλουν νά ἠξεύρουν τό ἕνα τό ἄλλο καί οἱ γονεῖς καί τά παιδιά ξεχνοῦν τήν συγγένειάν των. Καί πρῶτα πρῶτα αὐτοί πού ὀργίζονται δέν ἀναγνωρίζουν τούς ἑαυτούς των καί ἔπειτα ὅλους συγχρόνως τούς συγγενεῖς. Ὅπως δηλαδή οἱ χείμαροι πού χύνονται εἰς τά κοιλώματα παρασύρουν ὅ,τι εὕρουν ἐμπρός των, ἔτσι καί αἱ βίαιαι καί ἀσυγκράτητοι ὁρμαί αὐτῶν πού ὀργίζονται παρασύρουν ὁμοίως ὅλους. Αὐτοί πού θυμώνουν δέν σἐβονται τά γερατειά• δέν σέβονται τήν ἀρετήν τῆς ζωῆς, οὔτε τήν συγγένειαν, οὔτε ἀποκτηθέντα προτερήματα, οὔτε τίποτε ἄλλο ἀπό αὐτά πού τιμοῦν οἱ ἄνθρωποι. Ὁ θυμός εἶναι στιγμιαία τρέλλα. Αὐτοί βέβαια πολλάς φοράς καί εἰς ὁλοφάνερον κακόν ρίπτονται μέ τό νά παραμελοῦν τούς ἑαυτούς των ἐξ αἰτίας τῆς σπουδῆς νά ἐκδικηθοῦν. Κεντριζόμενοι δηλαδή μέ τήν ἐνθύμησιν αὐτῶν πού τούς ἠδίκησαν, ὡσάν ἀπό οἶστρον, καί ἐνῶ ἐντός των βράζει καί κοχλάζει ὁ θυμός, δἐν ἡσυχάζουν προηγουμἐνως παρά ἀφοῦ ἀνταποδώσουν κάποιο κακόν εἰς αὐτόν πού τους ἐξώργισε, ἤ λάβουν οἱ ἴδιοι, ὅπως συμβαίνει πολλάς φοράς εἰς τά πράγματα ἐκεῖνα πού μἐ ὁρμήν πίπτουν ἐπάνω εἰς ἄλλα καί παθαίνουν πολύ μεγαλυτέραν βλάβην ἀπό ἐκείνην τήν ὁποίαν ἐπροκάλεσαν εἰς τό πράγμα ἐπάνω εἰς τό ὁποῖον ἔπεσαν καί ἀπό τό ὁποῖον ἐθρυμματίσθησαν.»
