Μεγάλου Βασιλείου Ὁμιλία «Κατά ὀργιζομένων», παρ.4
Ἡ μετάφραση εἶναι παρμένη ἀό τόν 6ο τόμο τῶν ἔργων τοῦ Μ.Βασιλείου τῶν ἐκδόσεων ΕΠΕ
«4. Ἀλλά διατί πρέπει νά λέγωμεν πολλά; Ἡ ὕβρις του ἀπέκλεισε τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, διότι «οἱ ὑβρισταί δέν θά κληρονομήσουν τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ». Διά σέ ὅμως ἡ σιωπή ἔχει ἑτοιμάσει τήν βασιλείαν. Διότι «αὐτός πού θά ὑπομείνη ὡς τό τέλος, αὐτός θά σωθῆ» . Ὅταν ὅμως ὑπερασπίζεσαι τόν ἑαυτόν σου καί ἐξ ἴσου ἀντιτάσσεσαι πρός τὁν ὑβριστήν, διατί ἀπολογεῖσαι ἐπιπλέον; Διότι ἔκαμεν ἀρχήν τοῦ παροξυσμοῦ; Καί αὐτό ἀξίζει νά συγχωρηθῆ; Διότι οὔτε ὁ ἀνήθικος μέ τό νά μεταθέση τήν εὐθύνην εἰς τήν πόρνην, ὅτι δῆθεν τόν ἐξηρέθισεν εἰς τήν ἁμαρτίαν, ἀξιώνεται νά τιμωρηθῆ ὀλιγώτερον. Οὔτε στεφάνια ὑπάρχουν χωρίς ἀνταγωνιστάς, οὔτε πτώματα χωρίς ἀντιπάλους. Ἄκου τόν Δαβίδ πού λέγει: «ἐν ὅσῳ ὁ ἀσεβής ἐστέκετο ἐμπρός μου, δέν ἐθύμωσα, οὔτε ὑπερήσπισα τόν ἑαυτόν μου», ἀλλά «ἔκαμα τόν κωφάλαλον καί ἐταπεινώθην καί άπέσχον ἀπό τό καλόν». Ἐσύ δέ ἐξοργίζεσαι μέν ὡσάν εἰς κακόν ἐναντίον τῆς ὕβρεως, ἀλλά τήν μιμεῖσαι πάλιν ὡς καλόν. Νά λοιπόν πού ἔπαθες αὐτά πού κατηγορεῖς. Ἤ μήπως ἐξετάζης μέ ἐπιμέλειαν τό ξένον κακόν καί τό ἰδικόν σου αἰσχρόν δέν τό βλέπεις πουθενά; Ἡ ὕβρις εἶναι πρᾶγμα πονηρόν. Νά ἀποφεύγης τήν μίμησιν. Διότι τό ὅτι ἄλλος ἔκαμε τήν ἀρχήν δέν εἶναι ἀρκετόν διά τήν συγχώρησιν. Εἶναι δικαιότερον λοιπόν, ὅπως ἐγώ πιστεύω, νά ἐπιτείνης περισσότερον τήν ἀγανάκτησιν, διότι αὐτός μέν δέν εἶχε τό παράδειγμα πού νά τόν σωφρονίζη· ἐσύ δέ ἐνῶ ἔβλεπες τόν ὀργιζόμενον νά ἀσχημονῆ δέν ἐφυλάχθης ἀπό τό νά τόν ὁμοιάσης, ἀλλά ἀγανακτεῖς καί δυσφορεῖς καί ὀργίζεσαι ἐναντίον του, καί γίνεται ἔτσι τό πάθος σου δικαιολογία δι’ αὐτόν πού σέ ἐπρόλαβεν εἰς τήν ὀργήν. Δηλαδή μ’ αὐτά πού κάμνεις καί ἐκεῖνον ἀπαλλάσσεις ἀπό τήν εὐθύνην καί τόν ἑαυτόν σου καταδικάζεις.»
