Μελέτη Γ’ παραγρ. β’ .
Ὅτι ἡμεῖς κάμνομεν κατάχρησιν τῶν τοιούτων μέσων (τμῆμα β)
«Ὦ, ταλαίπωρος ἐσύ! ὅταν εἰς ὀλίγον καιρόν θέλης νά δώσης ἀπολογίαν διά ταῦτα καί ὅταν ὁ Κύριος ἡμῶν θέλει συγκρίνει ἐκεῖνο ὅπου αὐτός ἔκαμεν εἰς ἐσένα, μέ ἐκεῖνο ὅπου ἐσύ ἔκαμες εἰς αὐτόν. Τώρα ἀδελφέ διόρθωσαι ταὐτάς τάς ἀταξίας σου καί ζήτησαι συγχώρησιν δι’ αὐτάς ἀπό τόν λυτρωτήν σου, προτοῦ νά ἔλθη αὐτός νά γίνη κριτής σου. Ἐντράπου εἰς τήν ἄκραν ἀχαριστίαν ὅπου ἔδειξες εἰς αὐτόν, καί μέ δάκρυα κατανυκτικά ἕλκυσέ τον εἰς τήν ἀγάπην σου· θαύμασαι εἰς τήν ἀσωτίαν σου, μέ τήν ὁποίαν ἐσκόρπισες τόσους θησαυρούς ὅπου μέ πλουσιοπάροχον χεῖρα σοῦ ἐχέρισεν ὁΘεός, διά νά σέ πλουτίση αἰωνίως. Μίσησαι τήν δυστυχισμένην ζωήν ὅπου τόσον τυφλός επερασες ἕως τώρα, ὡσάν νά μήν ἦτο Θεός νά τόν δουλεύης, καί νά τόν κερδίσης, ἀλλά νά ἤσουν ἐσύμόνος ὁ δεσπότης τοῦ κόσμου. Κάμε ἀπόφασιν νά μή γυρεύσης ἄλλο εἰς τό ἐρχόμενον, πάρεξ πῶς νά ἀρέσης εἰς τόν Θεόν, καί νά βάλης εἰς ἀσφάλειαν τήν σωτηρίαν σου· καί τέλος πάντων ζήτησαι ἀπό αὐτόν χάριν διά νά δυνηθῇς νά κατορθώσης αὐτό τό μεγάλο ἔργον, καί νά πάθης ὅ,τι πάθης μόνον νά ἐπιτύχης τό τέλος σου, ὅπερ ἐστιν ὁ Θεός, μέ ἐκείνην τήν προθυμίαν καί ἐπιμέλειαν ὅπου πρέπει, καθώς ὁ θεόφορος Ἰγνάτιος ἔγραφε πρός Ρωμαίους «πῦρ καί σταυρός, θηρίων τε συστάσεις, ἀνατομαί, διαιρέσεις, σκορπισμοί ὀστέων, συγκοπαί μελῶν, ἀλεσμοί ὅλου τοῦ σώματος καί κόλασις τοῦ διαβόλου ἐπ’ ἐμέ ἐρχέσθω μόνον, ἵνα Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπιτύχω».
