ΚΕΙΜΕΝΟ
«Μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Μακάριοι εἶναι ἐκεῖνοι, πού ἔχουν τήν καρδίαν τους καθαράν ἀπό κάθε λογισμόν ἁμαρτίας, διότι αὐτοί θά ἴδουν τόν Θεόν» ( Ἀπό τήν «ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΕΤΑ ΣΥΝΤΟΜΟΥ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ» τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»)
ΣΧΟΛΙΟ Β΄
«Κατάστασις ἐξαιρετικῶς εὐχάριστος διά τόν ἄνθρωπον καί εἰς τόν κόσμον αὐτόν εἶναι ἡ καθαρότης τῆς καρδίας, τήν ὁποίαν μακαρίζει ὁ Κύριος. Εἶναι κατάστασις εὐτυχής, διότι ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει καθαράν τήν καρδίαν ἀπό τήν ἁμαρτίαν, εἶναι ἀπηλλαγμένος ἀπό τύψεις τῆς συνειδήσεως, ἀπό ἐσωτερικάς ἀντιθέσεις καί ἀγωνίας. Ὅπως δέ, ὅταν ὁ σωματικός ὀργανισμός εἶναι ὑγιής καί κανέν νοσογόνον μικρόβιον δέν ὑπάρχει εἰς αὐτόν, ὁ ἄνθρωπος αἰσθάνεται εὐεξίαν καί ἔχει δυνάμεις καί ὄρεξιν διά τήν ἐργασίαν του, κατά παρόμοιον τρόπον καί ὁ Χριστιανός πού ἔχει ἁγνήν καί καθαράν τήν καρδίαν, αἰσθάνεται τάς πνευματικάς του δυνάμεις ἀκμαίας. Ἔχει εἰρήνην ἐσωτερικήν καί χαράν πλήρη. Εἶναι εὐτυχής ἤδη ἀπό τόν κόσμον αὐτόν. Ἀλλ’ ἡ ἀμοιβή τῶν καθαρῶν τῇ καρδίᾳ θά εἶναι ἀνέκφραστος καί ἀπερίγραπτος εἰς τήν ἄλλην ζωήν, ὅταν θά πραγματοποιηθῆ καί δι’ αὐτούς ὁ λόγος τοῦ Κυρίου, «μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται».
«Αὐτοί τον Θεόν ὄψονται»
Ὁ ἅγιος, ὁ ἀμέτοχος παντός κακοῦ καί ἀμόλυντος Θεός εἰς ποίους ἄλλους θά ἐμφανισθῇ παρά εἰς τούς «καθαρούς τῇ καρδίᾳ»;
«Τόν Θεόν ὄψονται». Εἶναι ἀδύνατον εἰς τήν παροῦσαν ζωήν νά ἐννοήσωμεν καί περιγράψωμεν τό περιεχόμενον καί τήν ἀξίαν τῆς τοιαύτης ἀμοιβῆς. Σκέψου, ἀδελφέ μου, πόσον εὐτυχῆ θεωρεῖς τόν ἑαυτόν σου, ὅταν συμβῆ νά εὑρίσκεσαι πλησίον ἑνός ἐπιγείου ἄρχοντος εἰς ὥραν ἐπισήμου τελετῆς. Αἱ μουσικαί εἰς τήν ἐμφάνισίν του παιανίζουν ἐπίσημα ἐμβατήρια. Τά παρατεταγμένα στρατεύματα παρουσιάζουν ὅπλα. Τά πλήθη χειροκροτοῦν καί ζητωκραυγάζουν. Καί σύ ἅς ὑποθέσωμεν πλησίον ἑνός τοιούτου ἄρχοντος, βλέπων ὅλην τήν δόξαν πού τοῦ ἀπονέμουν οἱ ἄνθρωποι, καί ἀτενίζων χωρίς καμμίαν δυσκολίαν τό πρόσωπόν του, αἰσθάνεσαι ὅτι ἀπολαμβάνεις μαζί του δόξαν καί τιμήν. Ἀλλά τί εἶναι αὐτά ἐμπρός εἰς τό μεγαλεῖον καί τήν λαμπρότητα πού θά ἀπολαύση ὅποιος ἴδῃ τό φεγγοβόλον καί ἀκτινοβόλον πρόσωπον τοῦ Θεοῦ; Ὦ, ναί. Δέν θά βλέπωμεν ἁπλῶς τήν δόξαν τοῦ Θεοῦ, ἀλλά, ὅσον εἶναι δυνατόν εἰς τήν ἀνθρωπίνην φύσιν, θά συμμετέχωμεν εἰς τήν ἀνέκφραστον ἐκείνην κατάστασιν τῆς οὐρανίου δόξης καί λαμπρότητος.
«Τόν Θεόν ὄψονται». Τό νά ἴδῃ κανείς τόν Θεόν εἶναι ἴσον μέ τό νά κατανοήση τάς τελειότητας καί τήν μακαριότητα τοῦ ἀπείρου Θεοῦ, τήν ἄπειρον δύναμίν του, τόν ὠκεανόν τῆς ἀγάπης του, τήν ἄβυσσον τῆς σοφίας του, ὅλας τάς ἀπείρους ἀρετάς καί τελειότητας τοῦ Θεοῦ. Εἰς τόν κόσμον αὐτόν, τόν Θεόν καί τήν οὐράνιον εὐτυχίαν τά βλέπομεν ἀμυδρά καί συγκεχυένα τότε ὅμως θά τά ἴδωμεν φανερά καί καθαρά. «Βλέπομεν ἄρτι δι’ ἐσόπτρου (ὅπως εἰς μετάλλινον καθρέπτην) ἐν αἰνίγματι», τότε δέ «πρόσωπον πρός πρόσωπον» (Α’ Κορινθ. ιγ’ 12). Εἶναι χαρακτηριστικοί οἱ λόγοι τοῦ μαθητοῦ τῆς ἀγάπης, τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου, ὁ ὁποῖος περιγράφει τήν εὐτυχισμένην καί μακαρίαν κατάστασιν τῶν πιστῶν, καί εἰς τόν κόσμον αὐτόν καί εἰς τήν ἄλλην ζωήν. «Ἀγαπητοί, γράφει, νῦν τεκνά Θεοῦ ἐσμεν, καί οὔπω ἐφανερώθη τί ἐσόμεθα οἴδαμεν δέ ὅτι ἐάν φανερωθῆ), ὅμοιοι αὐτῷ ἐσόμεθα, ὅτι ὀψόμεθα αὐτόν καθώς ἐστι» Καί προσθέτει: «πᾶς ὁ ἔχων τήν ἐλπίδα ταύτην ἐπ’ αὐτῷ ἁγνίζει ἑαυτόν, καθώς ἐκεῖνος ἁγνός ἐστί» (Α’ Ιωαν γ’ 23).
Ἀγαπητοί, λέγει, ἠξεύρομεν καλά ἀπό τήν ἀλήθειαν τοῦ Εὐαγγελίου, ὅτι ἀπό τήν παροῦσαν ζωήν εἴμεθα παιδιά τοῦ Θεοῦ. Ἀκόμη ὅμως δέν ἐφανερώθη τί θά εἴμεθα εἰς τό μέλλον, εἰς ποίαν μακαριότητα καί δόξαν θά ὑψωθῶμεν. Γνωρίζομεν ὅμως καλῶς ὅτι, κατά τήν μεγάλην τῆς μελλούσης κρίσεως ἡμέραν, ὅταν θά ἔλθη ὁ Χριστός διά νά κρίνη ζῶντας καί νεκρούς, θά γίνωμεν ὅμοιοί του κατά τήν δόξαν. Ὅσοι διεφύλαξαν καθαράν τήν καρδίαν των, αὐτοί θά ἀξιωθοῦν νά ἰδοῦν λαμπρόν καί ἀκτινοβόλον τόν ἥλιον τῆς δικαιοσύνης, ἐξαστράπτοντα, μέ ὅλην τήν αἴγλην καί τήν λαμπρότητα τῆς θείας του δόξης.»
«Αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται…» Τρισευτυχισμένοι ὅσοι ἔχουν τήν καρδίαν καθαράν, ἀφοῦ τότε θά ἀξιωθοῦν νά ἴδουν κατά πρόσωπον τόν ἄπειρον καί τέλειον Θεόν. Ποίαν ἄλλην ἀμοιβήν, ποίαν μεγαλυτέραν εὐτυχίαν θά ἠμποροῦσε νά μᾶς χαρίση ὁ Θεός ἀπό τοῦ νά βλέπωμεν τό πρόσωπόν του μέ ὅλην τήν δόξαν καί τήν μεγαλοπρέπειάν του; Ὅ,τι ἀνώτερον θά ἠμποροῦσε νά ἐπιθυμήση ὁ ἄνθρωπος, τότε θά τό ἀπολαμβάνη. Ὅλοι οἱ βαθεῖς του πόθοι θά ἱκανοποιοῦνται εἰς ὕψιστον βαθμόν. Δέν ὑπάρχει ἀνώτερον, διά νά ἐπιθυμήση. Γεμᾶτος ἀπό ἀγαλλίασιν, πλήρης ἀπό εὐγνωμοσύνην, θά ἀναφωνῆ: «ἐχορτάσθην ἐν τῷ ὀφθῆναί μοι ι τήν δόξαν σου (Ψαλμ. ιστ’ 15).
Ὦ Κύριε, Κύριε, Βασιλεῦ ἅγιε, ἡ πηγή τοῦ ἁγιασμοῦ, ὁ ἐν ἁγίοις ἀναπαυόμενος• χάρισέ μας εἰς τόν κόσμον αὐτόν τήν καθαρότητα τῆς καρδίας καί ἀξίωσέ μας εἰς τήν ἄλλην ζωήν νά σέ ἴδωμεν ἔνδοξον καί λαμπρόν, ἐξαστράπτοντα, εἰς τό ἄπειρον μεγαλεῖον τῆς δόξης σου. Ἀξίωσε μας νά σέ ἴδωμεν πρόσωπον πρός πρόσωπον, κατά τούς λόγους τοῦ ἐκλεκτοῦ σου ἀποστόλου. Χάρισέ μας τήν ὑψίστην αὐτήν εὐεργεσίαν, ὥστε νά πραγματοποιηθοῦν καί εἰς τήν παροῦσαν καί εἰς τήν μέλλουσαν ζωήν οἱ λόγοι τοῦ μακαρισμοῦ: «Μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται. Ἀμήν.»
(Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχ.Χριστοφ.Παπουτσοπούλου «ΛΟΓΟΙ ΤΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ», ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»)
