Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ
ΔΙΔΑΧΗ ΠΡΩΤΗ
Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός μαρτύρησε στό Κολικόντασι τῆς Βορείου Ἠπείρου στίς 24 Αὐγούστου τοῦ 1779.
Μέ τήν εὐκαιρία τῆς συμπλήρωσης 230 χρόνων ἀπό τόν μαρτυρικό του θάνατο, θά παρουσιάσουμε σέ συνέχειες τήν πρώτη Διδαχή τοῦ Ἁγίου.
Τό κείμενο εἶναι παρμένο ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἰω.Β.Μενούνου «Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ Διδαχές καί βιογραφία», ἐκδόσεις «Τῆνος». Ὁ χωρισμός σέ κεφάλαια εἶναι ἀπό τό βιβλίο τοῦ Σεβασμιωτάτου πρώην Φλωρίνης κ.κ.Αὐγουστίνου μέ τίτλο «Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός».
Ἡ Ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ Λόγου
«Εἰς ἣν δ’ ἂν πόλιν εἰσέλθετε λέγετε εἰρήνη τῇ πόλει ταύτῃ», λέγει ὁ Κύριος εἰς τὸ ἅγιον καὶ ἱερὸν Εὐαγγέλιον.
Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ Θεός, ἀδελφοί μου, ὁ γλυκύτατος αὐθέντης καὶ δεσπότης, ὁ ποιητὴς τῶν ἀγγέλων καὶ πάσης νοητῆς καὶ αἰσθητῆς κτίσεως, παρακινούμενος ὁ Κύριος ἀπὸ τὴν εὐσπλαγχνίαν του, ἀπὸ τὴν πολλήν του ἀγαθότητα, ἀπὸ τὴν πολλὴν ἀγάπην ὅπου ἔχει εἰς τὸ γένος μας, σιμὰ εἰς τὰ ἄπειρα χαρίσματα ὅπου μᾶς ἐχάρισε καὶ μᾶς χαρίζει καθ’ ἑκάστην ἡμέραν καὶ ὥραν καί στιγμὴν ἐκαταδέχθη καὶ ἔγινε καὶ τέλειος ἄνθρωπος ἐκ Πνεύματος ἁγίου καὶ ἀπὸ τὰ καθαρώτατα αἵματα τῆς Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας, διὰ νὰ μᾶς ἐκβάλη ἀπὸ τᾶς χεῖρας τοῦ Διαβολου, νὰ μᾶς κάμη υἱοὺς καὶ κληρονόμους τῆς βασιλείας του, νὰ χαιρώμεσθεν πάντοτε εἰς τὸν Παράδεισον μαζὶ μὲ τοὺς ἀγγέλους καὶ νὰ μὴν καιώμεσθεν εἰς τὴν Κόλασιν μαζὶ μὲ τοὺς ἀσεβεῖς καὶ τοὺς διαβόλους.
Τὸ ἔργο τῶν Ἀποστόλων
Καὶ καθὼς ἕνας ἄρχοντας ἔχει ἀμπέλια καὶ χωράφια καὶ βάνει ἐργάτας, ἔτσι καὶ ὁ Κύριος ὡσὰν ἕνα ἀμπέλι ἔχει ὅλον τὸν Κόσμον καὶ ἐπῆρε δώδεκα Ἀποστόλους καί τοὺς ἔδωκε τὴν χάριν του καὶ τὴν εὐλογίαν του καὶ τοὺς ἔστειλεν εἰς ὅλον τὸν κόσμον νὰ διδάξουν τοὺς ἀνθρώπους πώς, ἀνίσως καὶ θελουν νὰ ζήσουν καί ἐδῶ καλά, εἰρηνικά, ἠγαπημένα καὶ μετὰ ταῦτα νὰ πηγαίνουν εἰς τὸν Παράδεισον νὰ χαίρονται πάντοτε, νὰ μετανοοῦν, νὰ πιστεύουν καὶ νὰ βαπτίζονται εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος καὶ νὰ ἔχουνε τὴν ἀγάπην εἰς τὸν Θεόν καὶ εἰς τοὺς ἀδελφούς τους. Καὶ εἰς ὅποιαν χώραν πηγαίνουν οἱ Ἀπόστολοι καὶ τοὺς δέχονται οἱ ἄνθρωποι, τοὺς ἐπαρήγγειλεν ὁ Κύριος νὰ εὐλογοῦσι τὴν χώραν ἐκείνην, εἰς ὅποιαν χώραν πάλιν πηγαίνουν καὶ δὲν τοὺς δέχονται, τοὺς ἐπαρηγγειλεν ὁ Κὺριος νὰ τινάζουν καὶ τὰ τσαρούχια τους καὶ νὰ φεύγουν. Ἔτσι οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι, λαμβάνοντες τὴν χάριν τοῦ πανάγιου Πνεύματος, ὡς φρόνιμοι καὶ πιστοὶ δοῦλοι τοῦ Χριστοῦ μας, ἔτρεξαν ὡσὰν ἀστραπὴ εἰς ὅλον τὸν κόσμον καὶ μὲ ἐκείνην τὴν χάριν ἐλαλούσανε ὅλες τὲς γλῶσσες τοῦ κόσμου, μὲ ἐκείνην τὴν χάριν ἰάτρευαν καὶ τυφλοὺς καὶ κωφοὺς καὶ λεπροὺς καὶ δαιμονισμένους καί, τὸ μεγαλύτερον, μὲ τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ μας ἐπρόσταζαν τοὺς νεκροὺς καὶ ἀνεσταίνοντο. Καὶ εἰς ὅποιαν χώραν ἐπήγαιναν οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ τοὺς ἐδέχοντο οἱ ἄνθρωποι, ἔκαμναν τοὺς ἀνθρώπους χριστιανούς, ἔκαμναν ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς, ἐκκλησίας καὶ εὐλογοῦσαν τὴν χώραν ἐκείνην καὶ ἐγίνονταν ἕνας ἐπίγειος Παράδεισος, χαρὰ καὶ εὐφρόσυνη, κατοικία τῶν ἀγγέλων, κατοικία τοῦ Χριστοῦ μας. Εἰς ὅποιαν χώραν πάλιν ἐπήγαιναν καὶ δὲν τοὺς ἐδέχονταν οἱ ἄνθρωποι τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους, καθὼς ἐπαρήγγειλεν ὁ Κύριος ἐτίναζαν καὶ τὰ τσαρούχια τους καὶ ἐφευγαν καὶ ἔμενε εἰς ἐκείνην τὴν χώραν κατάρα καὶ ὄχι εὐλογία, κατοικία τοῦ Διαβόλου καὶ ὄχι τοῦ Χριστοῦ μας.
Πρέπον καὶ εὔλογον ἦτον, ἀδελφοί μου, νὰ εἶχα καὶ ἐγὼ τὴν καρδίαν μου καθαράν, ὡσὰν τοὺς ἁγίους Ἀποστόλους, ἐδῶ ὅπου ἀξιώθηκα καὶ ἦλθα εἰς τὴν εὐλογημένην σας χώραν καὶ σᾶς ἀπέλαυσα καὶ μὲ ἐδεχθηήκετε ὡς Ἀπόστολον τοῦ Χριστοῦ μας, νὰ ἔχω ἐκείνην τὴν χάριν τοῦ πανάγιου Πνεύματος νὰ εὐλογήσω τὴν χώραν σας, μὰ δὲν τὴν ἔχω, ἐπειδὴ καὶ εἶμαι ἁμαρτωλός. Πλὴν ἀποτολμῶ καὶ παρακαλῶ τὸν γλυκύτατόν μου Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ Θεόν, καθὼς εὐσπλαγχνισθῆ τότε διὰ μέσου τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, ἔτσι καὶ τώρα νὰ εὐσπλαγχνισθῆ ὁ Κύριος διὰ πρεσβειῶν τῆς Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας καὶ πάντων τῶν Ἁγίων καὶ δί’ εὐχῶν τοῦ πανιερωτάτου αὐθέντου καὶ δεσπότου ἡμῶν καὶ τῶν ἁγίων ἱερέων, νὰ στείλη οὐρανόθεν τὴν χάριν του καὶ τὴν εὐλογίαν του νὰ εὐλογήση καὶ αὐτὴν τὴν χώραν καὶ ὅλα τὰ χωρία τῶν χριστιανῶν, νὰ εὒὐλογήση τὰ σπίτια σας καὶ νὰ εὐλογήση καὶ τοὺς ἄνδρας καὶ τάς γυναῖκας, τὰ παιδιὰ σας, τὰ πράγματά σας καὶ τὰ ἔργα τῶν χειρῶν σας. Καὶ πρῶτον, ἀδελφοί μου, ἄμποτε νὰ εὐσπλαγχνισθῆ ὁ Κύριος νὰ συγχωρήση τὰ ἁμαρτήματά σας, ἀνίσως ἔχετε ὡσὰν ἐμένα, εἰδέ καὶ δὲν ἔχετε, νὰ σᾶς φυλάγη νὰ μὴ κάμετε, καὶ νὰ φυτεύση καὶ νὰ ριζώση εἰς τὴν καρδίαν σας τὴν εἰρήνην, τὴν ἀγάπην, τὴν ὁμόνοιαν, τὴν πραότητα, τὴν θερμὴν πίστιν, τὴν ὀρθὴν ἐξομολόγησιν καὶ νὰ σᾶς ἀξιώση νὰ περάσετε καὶ ἐδῶ καλά, εἰρηνικά, ἠγαπημένα καὶ εἰς αὐτὴν τὴν ματαίαν ζωὴν καὶ μετὰ ταῦτα νὰ πηγαίνετε καὶ εἰς τὸν Παράδεισον, εἰς τὴν πατρίδα μας τὴν ἀληθινήν, νὰ χαίρεσθε καὶ νὰ εὐφραίνεσθε, νὰ δοξάζετε τὴν ἁγίαν Τριάδα.
