Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ
ΔΙΔΑΧΗ ΤΕΤΑΡΤΗ
Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός μαρτύρησε στό Κολικόντασι τῆς Βορείου Ἠπείρου στίς 24 Αὐγούστου τοῦ 1779.
Μέ τήν εὐκαιρία τῆς συμπλήρωσης 230 χρόνων ἀπό τόν μαρτυρικό του θάνατο, θά παρουσιάσουμε σέ συνέχειες τήν πρώτη Διδαχή τοῦ Ἁγίου.
Τό κείμενο εἶναι παρμένο ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἰω.Β.Μενούνου «Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ Διδαχές καί βιογραφία», ἐκδόσεις «Τῆνος». Ὁ χωρισμός σέ κεφάλαια εἶναι ἀπό τό βιβλίο τοῦ Σεβασμιωτάτου πρώην Φλωρίνης κ.κ.Αὐγουστίνου μέ τίτλο «Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός».
Πέτρος ὁ Ἀπόστολος (α)
Εἴπαμε διὰ τὴν στράταν, τώρα νὰ εἰποῦμεν καὶ διὰ τὴν πέτραν. Ἔχομεν πολλὰ παραδείγματα, ἄς ἀφήσουμεν τὰ πολλὰ καὶ ἂς εἰποῦμεν ἕνα, ἄς πάρωμεν τὸν ἀπόστολον Πέτρον παράδειγμα.
Τὴ μεγάλη Πέμπτη τὸ βράδυ ἠξεύροντας ὁ Κύριος ὡς καρδιογνώστης Θεός πάντα τὰ μέλλοντα καὶ μάλιστα τὴν καρδίαν τῶν Ἑβραίων καὶ τοῦ Ἰούδα, ἐκάθισεν ὁ Κύριος καί ἐδίδαξε τοὺς ἁγίους Ἀποστόλους πολλὰ καί διάφορα νοήματα. Ἀνάμεσα εἰς τὰ ἄλλα τοὺς εἶπε καί τοῦτον τὸν λόγον: Νὰ ἠξεύρετε, μαθηταί μου, πὼς ἕνας ἀπο ἐσᾶς θὲ νὰ μὲ πουλήση εἰς τοὺς Ἑβραίους διὰ τριάντα φλωριά καὶ θὲ νὰ μὲ περιγελάσουν οἱ Ἑβραῖοι, νὰ μὲ ὑβρίσουν, νὰ μὲ δείρουν, νὰ μὲ σταυρώσουν. Ὅμως μὴ λυπᾶσθε, μαθηταί μου, διατί ἐγὼ θέλω νὰ σταυρωθῶ διὰ νὰ σταυρώσω τὴν ἁμαρτίαν καί τὸν Διάβολον καί νὰ δώσω ζωὴν εἰς τοὺς ἀνθρώπους καὶ τὴν τρίτην ἡμέραν ἔχω νὰ ἀναστηθῶ καὶ ἡ ἀνάστασίς μου θέλει προξενήσει χαρὰν εἰς τὸν οὐρανόν, χαρὰ εἰς τὴν γῆν, χαρὰ εἰς τὸν Ἅδην, φαρμάκι καί σπαθὶ δίστομο εἰς τὴν καρδίαν τῶν Ἑβραίων καὶ μάλιστα τοῦ Διαβόλου. Νὰ ἠξεύρετε καί τοῦτο, μαθηταί μου, πὼς τώρα ἐδῶ εἶστε ὅλοι μαζωμένοι, τότε ἔχετε νὰ μὲ ἀφήσετε καί νὰ φύγετε ὅλοι σας. Ἀπεκρίθη ὁ Πέτρος καὶ λέγει: Κύριε, ὅλοι ἂν σὲ ἀρνηθοῦν, ἀμή ἐγὼ δὲν σὲ ἀρνοῦμαι. Τότε τοῦ λέγει ὁ Κύριος: Πέτρε, μὴ καυχᾶσαι.
Λέγει ὁ Πέτρος: Ὄχι, Κύριε, ἐγὼ εἶμαι ἕτοιμος νὰ χύσω καὶ τὸ αἷμα μου διὰ τὴν ἀγαπήν σου. Τοῦ λέγει πάλιν ὁ Κύριος: Καλά, Πέτρε, ὁ καιρὸς θέλει τὸ δείξει. Λέγει ὁ Πέτρος: Ὄχι, Κύριε, μὴ γένοιτο εἰς τὸν αἰῶνα νὰ σὲ ἀρνηθῶ ποτέ. Τοῦ λέγει πάλιν ὁ Κύριος: Πέτρε, μὴ καυχᾶσαι. Ἐσὺ τώρα ὁπού λέγεις πὼς δὲν μὲ ἀρνεῖσαι, ἐσὺ πρῶτος ἔχεις νὰ μὲ ἀρνηθῆς ἀπόψε προτοῦ νὰ λαλήση ὁ πετεινός, ὄχι μία ἤ δυὸ φορὲς ἔχεις νὰ μὲ ἀρνηθῆς, ἀλλὰ τρεῖς. Διατί καλύτερα ἤξευρεν ὁ Κύριος τὴν καρδίαν τοῦ Πέτρου παρὰ ὁπού τὴν ἤξευρεν ὁ Πέτρος. Πάλιν λέγει ὁ Πέτρος :Ὄχι, Κύριε, ὅλοι ἂν σὲ ἀρνηθοῦν, μὰ ἐγὼ δὲν σὲ ἀρνοῦμαι ποτέ. Τοῦ λέγει ὁ Κύριος: Τὸ σιτάρι ὅταν τὸ πυρώση ὁ ἥλιος, τότε φαίνεται πὼς εἶναι ριζωμένο ἂν δὲν ξηρανθῆ, ὁμοίως καὶ κάθε χριστιανὸς ὅταν τοῦ ἔλθη πειρασμὸς καὶ δὲν ἀρνηθῆ τὸν Χριστόν, τότε φαίνεται πὼς εἶναι χριστιανός.
