Μέ τήν εὐκαιρία συμπλήρωσης ὀγδόντα χρόνων ἀπό τήν ὁσιακή κοίμηση τοῦ ἀειμνήστου Ἀρχιμανδρίτου Εὐσεβίου Ματθοπούλου, Γέροντος τῆς Ἀδελφότητός μας, δημοσιεύουμε σέ συνέχειες κομμάτια ἀπό τό κλασικό βιβλίο του «Ο ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ». Τό κείμενο εἶναι παρμένο ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων τῆς Ἀδελφότητος «ΖΩΗ» σέ ἁπλούστερη γλωσσική μορφή.
13. δ) Καὶ ἄλλοι λόγοι τοῦ ἀποστόλου Παύλου
Καὶ πάλι ὁ θεῖος Παῦλος, σὲ ἄλλη ἐπιστολή του, ὑποδεικνύει στοὺς Χριστιανοὺς ὅτι, ἂν θέλουν νὰ τοὺς τιμήση καὶ νὰ τοὺς δοξάση ὁ Θεὸς μὲ δόξα ἀληθινὴ καὶ αἰώνια, πρέπει νὰ ἔχουν τὸν Χριστὸ ὡς ὑπόδειγμα καὶ παράδειγμά τους καὶ Αὐτόν νὰ μιμοῦνται.
Πρέπει, λέει, νὰ ἔχουν ὑπόψη τους τὸ φρόνημα καὶ τὴν ταπείνωση τοῦ Χριστοῦ, τὴν ὁποία ἔδειξε ἔμπρακτα μὲ τὴν τέλεια ὑπακοὴ Του στὸ θέλημα τοῦ οὐράνιού Του Πατέρα. Ἐξαιτίας δὲ τῆς ταπεινώσεώς Του αὐτῆς καὶ τῆς τέλειας ὑπακοῆς Του, ὄχι μόνο κατέβηκε μὲ τέλεια συγκατάβαση ἀπὸ τὸ ὕψος τῆς ἀληθινῆς καὶ πραγματικῆς θεότητάς Του καὶ ἔγινε τέλειος ἄνθρωπος ὅμοιος μέ μᾶς, ἀλλὰ κατέβηκε καὶ σὲ ἀκόμη μεγαλύτερο βάθος ταπεινώσεως: Περιφρονήθηκε δηλαδή, ἐξευτελίσθηκε, δέχθηκε τὸν ἀτιμωτικὸ θάνατο τοῦ σταυροῦ καὶ πέθανε σὰν ἁμαρτωλὸς ἀνάμεσα σὲ δυὸ κακούργους ληστές.
Γι’ αὐτό, δηλαδὴ γιὰ τὴν ὁλοκληρωτικὴ καὶ τέλεια ταπείνωσή Του, λέει στὴ συνέχεια ὁ θεῖος Παῦλος, καὶ ὁ Θεὸς Πατερας ὑπερύψωσε τὸν Χριστὸ καὶ Τὸν ἀνέβασε σὲ ὕψιστη καὶ ἄπειρη δόξα. Τοῦ χάρισε τὸ ἀνώτατο καὶ ἐνδοξότατο ὄνομα, τὸ ὄνομα Κύριος. Δηλαδὴ ἄρχοντας καὶ ἐξουσιαστής ὅλων, τῶν οὐράνιων καὶ τῶν ἐπίγειων. Καὶ ἔγινε αὐτό, γιὰ νὰ γονατίσουν λατρευτικὰ τὰ πάντα στὸ ὄνομά Του, ἀφοῦ εἶναι Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ Σωτήρας τῆς ἀνθρωπότητος, Κύριος καὶ ἐξουσιαστής ὅλων. Καὶ νὰ Τὸν προσκυνήση ἡ κτίση, ὅσα βρίσκονται στοὺς οὐρανούς, πάνω καὶ μέσα στὴ γῆ. Καὶ κάθε γλώσσα καὶ φωνὴ νὰ Τὸν ὑμνήση, νὰ Τὸν δοξάση καὶ νὰ ὁμολογήση ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι Κύριος καὶ Βασιλεὺς τῶν πάντων.
Αὐτὸ εἶναι δόξα καὶ τιμὴ στὸν Θεὸ Πάτερα, ὁ Ὁποῖος ἔχει τέτοιον Υἱὸ ἔνδοξο καὶ ὑπερένδοξο, ποὺ ἀπέκτησε τὴ δόξα μὲ τὴν τέλεια ταπεινώση καὶ ὑπακοὴ στὸ θέλημά Του.
Ἰδοὺ καὶ τὰ ἴδια τὰ λόγια τοῦ θείου Παύλου: «Τοῦτο φρονείσθω ἐν ὑμῖν ὅ καὶ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, ὅς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα Θεῷ, ἀλλ’ ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος, καὶ σχήματι εὑρεθείς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ. Διό καὶ ὁ Θεὸς αὐτὸν ὑπερύψωσε καὶ ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα, ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων, καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ πατρός» (Φιλιπ. β’ 511).
Σὲ ἄλλο μέρος πάλι ὁ θεῖος Παῦλος προτρέπει τοὺς Χριστιανούς νὰ τὸν μιμηθοῦν, καθὼς καὶ αὐτὸς τὸν Χριστό: «Μιμηταί μου, λέει, γίνεσθε, καθὼς κἀγώ Χριστοῦ» (Α’ Κόρ. ια’ 1)
Καὶ ἀλλοῦ γράφει πρὸς τοὺς Χριστιανοὺς ὁ ἴδιος Ἀπόστολος νὰ μιμηθοῦν τὴν ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ, ὡς τέκνα Του ἀγαπητά, καὶ νὰ ἐφαρμόζουν τὴν ἀρετὴ τῆς ἀγάπης, ὅπως τὴν ἐφάρμοσε καὶ ὁ Χριστός, μὲ τὸ νὰ μᾶς ἀγαπήση. Καὶ τὴν ἐφάρμοσε, παραδίνοντας καὶ προσφέροντας γιὰ μᾶς τὸν Ἑαυτό Του, μὲ τὸ σταυρικό του θάνατο, πρόσφορα καὶ θυσία εὐάρεστη στὸν Θεό.
Ἰδοὺ καὶ τὰ λόγια τοῦ Ἀποστόλου: «Γίνεσθε οὖν μιμηταί τοῦ Θεοῦ ὡς τέκνα ἀγαπητά, καὶ περιπατεῖτε ἐν ἀγάπῃ, καθώς καὶ ὁ Χριστὸς ἠγάπησεν ἡμᾶς καὶ παρέδωκεν ἑαυτὸν ὑπὲρ ἡμῶν προσφορὰν καὶ θυσίαν τῷ Θεῷ εἰς ὀσμὴν εὐωδίας» (Ἐφεσ. ε΄12).
