ΚΕΙΜΕΝΟ
« καί ἱδού ἔρχομαι ταχύ. μακάριος ὁ τηρῶν τούς λόγους τῆς προφητείας τοῦ βιβλίου τούτου».
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Καί ἰδού ἔρχομαι γρήγορα, λέγει ὁ Χριστός. Μακάριος εἶναι ἐκεῖνος, πού φυλάττει τούς λόγους τῆς προφητείας, πού περιέχονται εἰς τό βιβλίον αὐτό». ( Ἀπό τήν «ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΕΤΑ ΣΥΝΤΟΜΟΥ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ» τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»).
ΣΧΟΛΙΟ
Εἶναι βεβαίωσις τοῦ Κυρίου οἱ λόγοι αὐτοί. Εἶναι ὑπόσχεσις τοῦ σταυρωθέντος καί ἀναστάτος καί ἀναληφθέντος Λυτρωτοῦ.
Ἤκουσε τήν Δεσποτικήν φωνήν ὁ ἠγαπημένος μαθητής, ὁ θεῖος Εὐαγγελιστής Ἰωάννης. Τήν ἤκουσε καί ἅπαξ καί δίς καί πολλάκις. Καί τήν κατέγραψεν εἰς τήν θεόπνευστον Ἀποκάλυψίν του. «ἰδού ἔρχομαι ταχύ».
Ὤ, ποίαν ἐνίσχυσιν ἠμπορεῖ νά λαμβάνῃ ὁ ἄνθρωπος, ἐάν ἔχῃ πάντοτε ὑπ’ ὅψιν τήν Δεσπότικην αὐτήν διαβεβαίωσιν!
«Ἔρχομαι ταχύ». Ἀνυπόφορον θεωρεῖ τόν σταυρόν τῆς θλίψεως ὁ δοκιμαζόμενος πιστός. Οἱ πόνοι τῆς ἀσθενείας, ἡ στέρησις προσφιλῶν προσώπων, ἡ ἀδικία τῶν ἀνθρώπων, ἡ ἐρημία καί ἐγκατάλειψις, ὑπάρχει κίνδυνος νά χύσουν τό δηλητήριον τῆς ἀπελπισίας καί τῆς ἀπογοητεύσεως εἰς τήν ψυχήν του. Ἐώς πότε, Κύριε, θά συνεχισθῇ ἡ θλίψις; διερωτάται ὁ θλιβόμενος Χριστιανός. Ἐώς πότε θά σηκώνω τόν βαρύν σταυρόν μου; Ἐώς πότε ἡ ἀδικία θά θριαμβεύῃ; «Ἐώς τίνος θήσομαι βουλάς ἐν ψυχή μου, ὀδύνας ἐν καρδίᾳ μου ἡμέρας καί νυκτός;» (Ψαλμ. ιβ’ 3).
Ἀλλ’ ἔρχεται ἡ φωνή τοῦ Κυρίου νά τόν ἐνισχύσῃ, νά τόν ἐνδυναμώσῃ, νά διώξῃ μακράν τήν ἀπαισιοδοξίαν καί νά τοῦ ἐμβάλῃ θάρρος καί ἐλπίδα βεβαίαν. «Ἔτι μικρόν ἔτι μικρόν» (Ησ. κη’ 10). Ὀλίγη ἀκόμη ὑπομονή, ὀλίγη ἐγκαρτέρησις, καί «ἰδού ἔρχομαι ταχύ». Θά περάση ἡ θλίψις. Θά λἀβῃ τέλος ἡ δοκιμασία.
Καί τάς ἡμέρας τῆς λύπης καί τῶν δακρύων θά τάς διαδεχθοῦν ἡμέραι χαράς καί ἀγαλλιάσεως.
«Ἔρχομαι ταχύ». Στενάζει ἡ Ἐκκλησία ἀπό τήν θλίψιν τῶν διωγμῶν. Ποταμοί μαρτυρικῶν αἱμάτων ποτίζουν τήν γῆν. Καί τά πνεύματα τῶν δικαίων καί «αἱ ψυχαί τῶν ἐσφαγμένων διά τόν λόγον τοῦ Θεοῦ καί διά τήν μαρτυρίαν τοῦ ἀρνίου» βοοῦν καί κράζουν: «Ἐώς πότε, ὁ δεσπότης ὁ ἅγιος καί ἀληθινός, οὑ κρίνεις καί ἐκδικεῖς τό αἷμα ἡμῶν ἐκ τῶν κατοικούντων ἐπί τῆς γῆς;» (Αποκ. στ’ 10). Καί ἡ φωνή τοῦ ἀρνίου ἀπό τόν οὐρανόν ἀκούεται καί συμβουλεύει «ἵνα ἀναπαύσωνται ἔτι χρόνον μικρόν» (Αποκ. στ’ 11). Περιμείνατε ἀκόμη ὀλίγον, ἐώς ὅτου ἐτοιμασθοῦν καί οἱ ἀδελφοί σας. Ὅταν κρίνω ἐγώ, θά πραγματοποιήσω τήν ὑπόσχεσίν μου. Μή ἀδημονεῖτε. Μή λυπεῖσθε. «ἰδού ἔρχομαι ταχύ».
« Ἔρχομαι ταχύ». Μέ τά μάτια τῆς ψυχῆς προσηλωμένα εἰς τόν λατρευτόν Ἰησοῦν περνοῦν τήν ἐπίγειον ζωήν των οἱ πιστοί ὀπαδοί του. Εἰς τά αὐτιά των ἀντηχεῖ ζωηρά ἡ θεϊκή παραγγελία: «Ὁ δίκαιος δικαιοσύνην ποιήσατω ἔτι, καί ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι» (Αποκ. κβ’ 11). Φροντίς των εἶναι πῶς δέν θά παραβοῦν τό θέλημά του. Ἀρχήν καί σκοπόν εἰς τόν βίον των ἔταξαν νά πράττουν μόνον ὅ,τι ἐκεῖνος παραγγέλλει καί διατάσσει. Τούς εἰρωνεύονται πολλοί. Γελοῦν εἰς βάρος των ἄλλοι. Καί οἱ πιστοί — ἄνθρωποι εἶναι καί αὐτοί — ἔρχεται στιγμή πού ἴσως ὀλιγοψυχοῦν. Ἴσως κλονίζονται κάπως, ὅπως ἄλλοτε ὁ Ἠλίας. Ὤ, διατί βραδύνει ὁ Κύριος; Διατί μᾶς ἀφήνει ὡς ἄλλους μαθητάς νά κλυδωνιζώμεθα εἰς τό πλοῖον ἀπό τά κύματα τῆς Γεννησαρέτ; Διατί δέν ἐμφανίζεται διά νά διαλύσῃ τά νέφη καί νά σταματήσῃ τήν τρικυμίαν καί ἐπιφέρῃ τήν γαλήνην;
Πόσον ἀνθρώπινοι εἶναι αἱ σκέψεις αὐταί! Λησμονοῦν οἱ ἄνθρωποι αὐτοί τήν μεγάλην διαβεβαίωσιν του «ἰδού ἔρχομαι ταχύ». Ὅταν κρίνω ὅτι πρέπει νά καταστήσω περισσότερον αἰσθητήν καί ἐμφανῆ τήν παρουσίαν μου, μή ἀμφιβάλλετε ὅτι θά τό κάμω.
« Ἰδού ἔρχομαι ταχύ»
Ὤ, ἐάν ὁ ἁμαρτωλός τήν ὥραν πού τόν δελεάζει ἡ ἁμαρτία καί αὐτός ἀφήνεται νά πιασθῇ εἰς τά ἀπατηλά της δίκτυα καί παραδίδεται καί αἰχμαλωτίζεται καί γίνεται δοῦλος αὐτῆς, ὤ, ἐάν τότε ἀκριβῶς ἐσκέπτετο τήν μεγάλην ἀλήθειαν ὅτι ὁ Κύριος γρήγορα θά ἔλθῃ, ποίας γενναίας προσπαθείας θά κατέβαλλε, ποίαν ἡρωϊκήν ἀντίστασιν θά προέβαλλε διά νά μή παρασυρθῇ!
Ἀλλά καί ὁ εὐσεβής καί ὁ πιστός δοῦλος τοῦ Κυρίου, πού γρηγορεῖ καί καλλιεργεῖ τήν ψυχήν του καί ζῇ μέ τήν σκέψιν καί τόν πόθον νά εὑρίσκεται ἠνωμένος μέ τόν Κύριόν του, ποίαν τεραστίαν ἐνίσχυσιν θά λάβῃ εἰς τάς ὥρας τῆς κάποιας ἀποθαρρύνσεως του! Ποίαν χαράν θά δοκιμάσῃ, ποίαν δόξαν θά λάβῃ, εἰς ποῖον πέλαγος οὐρανίας μακαριότητος θά εἰσέλθῃ, ὅταν ὁ Κύριος θά τόν καλέση κοντά του, ὅταν θά τοῦ φανερωθῇ ἔνδοξος καί ἀπαστράπτων, κρατῶν τόν «στέφανον τῆς δικαιοσύνης» τόν ὁποῖον ἐπιφυλάσσει δι’ ἐκείνους πού τόν πιστεύουν καί τόν ἀγαποῦν καί τόν λατρεύουν μέ ὅλην τήν καρδίαν των καί ἔχουν πάντοτε ὑπ’ ὅψιν των τήν θεϊκήν του ὑπόσχεσιν « ἰδού ἔρχομαι ταχύ».
Ἔλα, Κύριε Ἰησοῦ! Ἔλα νά φωτίσῃς ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους, πού σέ λησμονοῦμεν. Ἔλα νά ἀναστηλώσῃς τά παραλελυμένα γόνατα, νά παρηγορήσῃς τάς θλιβομένας καρδίας, νά ἐμβάλῃς τό θάρρος καί τήν ἐλπίδα εἰς τούς ἀποθαρρυμένους καί τούς ἀπογοητευμένους ὁδοιπόρους τῆς ζωῆς. Ἔλα, Ἅγιε τῶν Ἁγίων, νά ἁγιάσῃς ἐκείνους πού ἀγωνίζονται κατά τῆς ἁμαρτίας καί ποθοῦν νά ἀνεβαίνουν ὁλονέν καί ὑψηλοτέρα εἱς τάς κορυφάς τῆς ἀρετῆς. Ἔλα, διά νά σέ αἰσθανθῇ ὁ κόσμος πού σέ λησμονεῖ τόσον εὔκολα. Ἔλα νά μᾶς ἑλκύσῃς ὅλους κοντά σου καί, παίρνοντάς μας ἀπό τήν γῆν καί τά τῆς γῆς, νά μᾶς ὁδηγήσῃς εἰς τόν οὐρανόν καί νά μᾶς ἀναδείξῃς τέκνα τοῦ οὐρανίου Πατρός καί κληρονόμους τῆς οὐρανίου βασιλείας σου. «Ναί ἔρχου, Κύριε Ἰησοῦ». Ἀμήν (Αποκ. κβ’ 20).
( Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχ.Χριστοφ.Παπουτσοπούλου «Λόγοι τῆς Χάριτος», ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»)
