Μέ τήν εὐκαιρία συμπλήρωσης ὀγδόντα χρόνων ἀπό τήν ὁσιακή κοίμηση τοῦ ἀειμνήστου Ἀρχιμανδρίτου Εὐσεβίου Ματθοπούλου, Γέροντος τῆς Ἀδελφότητός μας, δημοσιεύουμε σέ συνέχειες κομμάτια ἀπό τό κλασικό βιβλίο του «Ο ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ». Τό κείμενο εἶναι παρμένο ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων τῆς Ἀδελφότητος «ΖΩΗ» σέ ἁπλούστερη γλωσσική μορφή.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ’
Η ΘΕΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
38. Ὁ Χριστιανὸς πρέπει νὰ ἔχη ἀκλόνητη καὶ τέλεια πίστη στὴ θεότητα τοῦ Χριστοῦ.
Γιὰ νὰ ἔχη ὁ ἄνθρωπος τέλεια ἐμπιστοσύνη καὶ ὑπακοὴ στὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ἀνάγκη πρῶτα ἀπὸ ὅλα νὰ ἔχη στὴν ψυχὴ καὶ στὴν καρδιά του ἀκλόνητη, χωρὶς δισταγμοὺς τέλεια πίστη καὶ πεποίθηση στὴ θεότητα τοῦ Χριστοῦ. Πρέπει δηλαδή νὰ πιστεύη ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι τέλειος Θεός, Ὁμοούσιος μὲ τὸν Θεὸ καὶ Πάτερα καὶ τέλειος ἄνθρωπος, δηλαδὴ εἶναι Θεάνθρωπος. Καὶ ἑπομένως ὅλα ὅσα λέει, εἶναι λόγια ὄχι ἁπλοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ λόγια Θεανθρώπου. Εἶναι λόγια Θεοῦ ἀληθινοῦ, Παντογνώστη καὶ Παντοδύναμου.
Ἐμεῖς ἔχουμε ὑπόψη μας ὅτι ἀπευθυνόμαστε σὲ Χριστιανούς, ποὺ ἔχουν τέλεια πίστη στὴ θεότητα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Εἶναι ὅμως ἐνδεχόμενο, ἀνάμεσα στοὺς πιστούς Χριστιανούς, νὰ ὑπάρχουν καὶ πρόσωπα, ἔστω καὶ πολὺ λίγα, στὶς ψυχὲς τῶν ὁποίων νὰ δημιουργῆται κάποια ἀμφιβολία ἤ δισταγμός, ποὺ προέρχεται εἴτε ἀπὸ ἄγνοια τῆς ἀληθείας, εἴτε ἀπὸ ἀντίθετες ἀπόψεις γιὰ τὴ θεότητα τοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἀκοῦσαν ἡ διάβασαν σὲ βιβλία καὶ ἔντυπα ἤ ἀπὸ λογισμοὺς ἀπιστίας, ποὺ ὁ Διάβολος ὑποβάλλει, γιὰ νὰ κλονίση τὸν ἄνθρωπο.
Γι’ αὐτὸ τὸν λόγο, γιὰ νὰ μὴ βρίσκη τόπο καὶ σ’ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους ἡ ἀμφιβολία καὶ ὁ δισταγμός, θὰ κάνουμε λόγο εἰδικὰ καὶ γι’ αὐτὸ τὸ μεγάλο καὶ σπουδαιότατο ζήτημα τῆς Ὀεοτητος τοῦ Χριστοῦ.
39. Ὅσοι ἀπιστοῦν στὴ θεότητα τοῦ Χριστοῦ, δὲν ἀπιστοῦν διότι δὲν ὑπάρχουν ἀποδείξεις.
Οἱ λόγοι καὶ οἱ ἀποδείξεις γιὰ τὴ θεότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι περισσότεροι καὶ ἰσχυρότεροι ἀπὸ ὅσους χρειάζονται, γιὰ νὰ πείσουν καὶ βεβαιώσουν πλήρως καὶ τὸν μεγαλύτερο ἄπιστο καὶ τὸν μεγαλύτερο ὑλιστή.
Ἀλλ’ ἴσως πῆ κάποιος: Ἀφοῦ εἶναι τόσο πολλὲς καὶ τόσο δυνατὲς οἱ ἀποδείξεις γιὰ τὴ θεότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, γιατί μένουν στὴν ἀπιστία πολλοὶ καὶ μάλιστα ἄνθρωποι ποὺ θεωροῦνται μορφωμένοι καὶ σοφοί;
Ἡ ἀπιστία τους δὲν προέρχεται ἀπὸ τὸ ὅτι δὲν ὑπάρχουν λόγοι καὶ ἀποδείξεις γιὰ τὴ θεότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ αἰτία τῆς ἀπιστίας τους προέρχεται ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς ἴδιους, ποὺ δὲ θέλουν νὰ κάνουν καλὴ χρήση τῆς ἐλευθερίας τους, γιὰ νὰ λύσουν καὶ νὰ τινάξουν ἀπὸ πάνω τοὺς τὰ δεσμά, ποὺ τοὺς κρατοῦν στὴν ἀπιστία.
