Μέ τήν εὐκαιρία συμπλήρωσης ὀγδόντα χρόνων ἀπό τήν ὁσιακή κοίμηση τοῦ ἀειμνήστου Ἀρχιμανδρίτου Εὐσεβίου Ματθοπούλου, Γέροντος τῆς Ἀδελφότητός μας, δημοσιεύουμε σέ συνέχειες κομμάτια ἀπό τό κλασικό βιβλίο του «Ο ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ». Τό κείμενο εἶναι παρμένο ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων τῆς Ἀδελφότητος «ΖΩΗ» σέ ἁπλούστερη γλωσσική μορφή.
ΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΤΗ ΘΕΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
42. α’) Ἡ μαρτύρια τοῦ "Ἴδιου του Χριστοῦ.
Ἕνας λόγος ποὺ ἀποδεικνύει τὴ θεότητα τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ μαρτύρια αὐτοῦ τοῦ Ἴδιου τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος ὁμολόγησε ὅτι εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὅτι εἶναι Θεός. Αὕτη ἡ ὁμο¬λογία ἀπὸ τὸ Ἴδιο Του τὸ στόμα, εἶναι τρανότατη ἀποδείξη τῆς θεότητάς Του, γιατί κανείς ἄλλος δὲν τόλμησε νὰ πῆ, ὅπως ὁ Χριστός, ὅτι εἶναι Θεός, καὶ Θεὸς ἀληθινός, ἴσος μὲ τὸν Θεὸ καὶ Πάτερά Του.
Ἂν δὲ κάποιοι Καίσαρες, ποὺ εἶχαν σ’ αὐτὸ τὸν κόσμο ἐξουσία καὶ ἐπιζητοῦσαν ἀνθρώπινη δόξα, τόλμησαν οἱ ἴδιοι νὰ ὀνομάσουν τὸν ἑαυτὸ τοὺς θεό, ἔγιναν γελοῖοι, ὁ Χριστὸς ὅμως, ὀμολογώντας τὴ θεότητά Του, τὴν ἀποδείκνυε συγχρόνως καὶ μὲ ἔργα, τὰ ὁποῖα μόνο ὁ παντοδύναμος Θεὸς εἶναι δυνατὸ νὰ κάνη.
43. β’) Ἡ ἄμεμπτη ζωή Του.
Ἄλλος λόγος ποὺ ἀποδεικνύει τὴ θεότητα τοῦ Χριστοῦ εἰναι ἡ κατὰ πάντα ἄψογη καὶ τέλεια ζωή Του. Αὐτὸ εἶναι τρα¬νή ἀπόδειξη τῆς θεότητάς Του, διότι, ἂν δὲν ἦταν Θεάνθρωπος, ἦταν φύσει ἀδύνατο νὰ δείξη τέτοιο ἠθικὸ χαρακτήρα καὶ τέτοια ζωή, τὴν ὁποία δὲν ἔδειξε πότε κανένας ἄλλος ἀνθρωπος σὲ ὅλους τούς αἰῶνες. Γι’ αὐτὸ καὶ ἔλεγε μὲ παρρησία στοὺς Ἰουδαίους ποῦ ἀπιστοῦσαν: «τὶς ἐξ ὑμῶν ἐλέγχει με περὶ ἁμαρτίας;» (Ἰωάν. η’ 46).
44. γ’) Οἱ προφητεῖες
Οἱ προφητεῖες ποὺ πραγματοποιήθηκαν στὸ πρόσωπό Του, τὶς ὁποῖες ἐλάλησε ὁ Θεὸς πρὶν ἀπὸ αἰῶνες γι’ Αὐτὸν μὲ τὰ ἐκλεκτά Του ὄργανα, τοὺς Προφῆτες, εἶναι λόγος ἰσχυρός, ἰσχυρότατος, ποὺ ἀποδεικνύει τὴ θεότητα τοῦ Χριστοῦ. Δὲν εἶναι μία, δυό, πέντε καὶ δέκα, γιὰ νὰ πῆ κάποιος ὅτι ἴσως εἶναι σύμπτωση, ἀλλὰ οἱ προφητεῖες αὐτὲς εἶναι ἀναρίθμητες. Εἶναι δὲ καὶ τόσο σαφεῖς, τόσο καθαρές, ὥστε, ἂν κάποιος τὶς παραλληλίση μὲ τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ καὶ μὲ ὅλα ὅσα Αὐτὸς ἔκανε, θὰ δῆ ὅτι, ἂν καὶ αὐτὲς διατυπώθηκαν καὶ γράφτηκαν αἰῶνες πρὸ Χριστοῦ, ἐν τούτοις εἶναι σὰν ἱστορία ποὺ γραφόταν μετὰ τὰ γεγονότα.
Βλέπουμε π.χ. ὅτι ἀπὸ τοὺς Προφῆτες προλέγεται ἀπὸ ποιὸ γένος καὶ ἀπὸ ποιὰ φυλὴ ἐπρόκειτο νὰ ἔλθη ὁ Χριστός. Ἀπὸ ποιὸ πρόσωπο ἐπρόκειτο νὰ γεννηθῆ. Σὲ ποιὸ μέρος ἐπρόκειτο νὰ γεννηθῆ. Σὲ ποιὰ ἐποχὴ ἐπρόκειτο νὰ γεννηθῆ. Ποιὰ θὰ ἦταν ἡ προσωπικότης Αὐτοῦ ποὺ ἐπρόκειτο νὰ φανῆ στὸν κόσμο καὶ ποιὸ τὸ κήρυγμά Του. Πῶς θὰ παραδοθῆ, ἀπὸ ποιοὺς ἐπρόκειτο ἄδικα νὰ καταδικασθῆ, ποιὰ πάθη θὰ ὑποστῆ. Ποιὸ θάνατο. Ὅτι ἐπρόκειτο νὰ ταφῆ. Προλέγουν οἱ προφητεῖες καὶ τὴν ἀνάστασή Του. Προλέγουν μὲ ἀκρίβεια γιὰ τὴν Ἐκκλησία, ποὺ ἐπρόκειτο νὰ δημιουργήση, γιὰ τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου Του στὰ ἔθνη, γιὰ τὴν ἐξάπλωση τῆς πίστεως στὸ Ὄνομά Του. Προλέγουν ὅτι οἱ εἰδωλολάτρες θὰ ἐγκαταλείψουν τὰ εἴδωλα καὶ τοὺς ψεύτικους θεούς τους καὶ θὰ πιστέψουν σ’ Αὐτόν. Καὶ γενικὰ προλέγουν οἱ Προφῆτες τὰ πάντα, ποὺ ἀφοροῦν τὸν Χριστό.
Ὅλα δὲ αὐτὰ εἶναι τελείως ἀδύνατο νὰ ἐξηγηθοῦν διαφορετικά, παρὰ μόνο μὲ τὸ ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι Θεάνθρωπος, ὅπως προεῖπε ὁ Θεὸς μὲ τοὺς Προφῆτες, καὶ γι’ αὐτὸ μὲ ἀκρίβεια πραγματοποιήθηκαν οἱ προφητεῖες στὸ πρόσωπό Του.
45. δ’) Ἡ μαρτύρια τοῦ Βαπτιστοῦ.
Ἄλλος λόγος, ποὺ ἀποδεικνύει τὴ θεότητα τοῦ Χριστοῦ εἰναι ἡ μαρτυρία τοῦ Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ, τοῦ μεγαλύτερου ἀπὸ ὅλους τούς Προφῆτες. Εἶναι δὲ ἡ μαρτυρία του τρανότατη ἀπόδειίξη τῆς θεότητος τοῦ Χριστοῦ, διότι ὁ Ἰωάννης, ὄχι μόνο μὲ παρρησία, φανερὰ καὶ καθαρὰ ὁμολόγησε τὸν Χριστὸ ὡς Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, ποὺ πῆρε ἐπάνω Του τὴν ἁμαρτία τοῦ κόσμου, ἀλλὰ προπάντων, διότι αὐτὸς ὑπῆρξε, καθὼς ἦταν γνωστό σὲ ὅλους τους Ἰουδαίους, τὸ πιὸ ὑψηλὸ καὶ τέλειο στὴν ἀρετή πρόσωπο ἀπὸ ὅλους τούς Προφῆτες καὶ ἁγίους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Ὁ Ἰωάννης ἦταν πρόσωπο, ποὺ τὸ παρασκεύασε ὁ Ἴδιος ὁ Θεός, ποὺ γεννήθηκε μὲ θεία ἀποκαλύψη, πού ἦταν γεμάτος ἀπὸ Πνεῦμα Ἅγιον ἀκόμη ἀπὸ τὴν κοιλιά τῆς μητέρας του, γιὰ νὰ παρουσιασθῆ καὶ νὰ ὁμολογήση μὲ παρρησία καὶ φανερὰ τὸν Χριστὸ στὸ ἰουδαικὸ ἔθνος.
Αὐτός ὁ Βαπτιστής, μὲ ὅλη του τὴν εἰλικρίνεια καὶ φιλαλήθεια, ὁμολόγησε καὶ εἶπε ὅτι ὁ Ἴδιος ὁ Θεὸς τοῦ ἔδωσε σημεῖο καί τοῦ εἶπε ὅτι ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ποὺ θὰ βαπτίζη μέ Πνεῦμα Ἅγιον, δὲν εἶναι ἄλλος ἀπὸ ἐκεῖνον πάνω στὸν Ὁποῖο , θά δῆς νὰ κατεβαίνη τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον (Ἰωάν. α’ 33). Ὁμολόγησε δὲ καὶ διαβεβαίωσε ὁ Ἰωάννης ὅτι εἶδε τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ποὺ κατέβηκε πάνω στὸν Χριστό: «Κἀγώ, λέει, ἑώρακα καί μεμαρτύρηκα ὅτι οὖτος ἐστιν ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ» (Ἰωάν. α’ 34).
