105. Ὑπόδειγμα αὐτοσχέδιας προσευχῆς (Γ΄Μέρος)

Ἀπό τό βιβλίο τοῦ   Ἀρχιμανδρίτου Εὐσεβίου Ματθοπούλου «Ο ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ». Τό κείμενο εἶναι παρμένο ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων τῆς Ἀδελφότητος «ΖΩΗ» σέ ἁπλούστερη γλωσσική μορφή.

105. Ὑπόδειγμα αὐτοσχέδιας προσευχῆς (Γ΄Μέρος)

      Πῶς λοιπὸν μποροῦμε, οὐράνιε Βασιλεῦ, ἐμεῖς οἱ μηδαμινοὶ καὶ ἀσήμαντοι νὰ δοξάσουμε ἐπάξια, νὰ ὑμνήσουμε καί νά εὐχαριστήσουμε τὸ ὑπεράγιο καὶ ὑπερύμνητο ὄνομά Σου, γιά τὶς ἄπειρες εὐεργεσίες Σου καὶ μάλιστα γιὰ τὴν αἰώνια Βασιλεία, πού μᾶς ἔχεις ἑτοιμάσει ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τοῦ κόσμου, ἐφ’ ὅσον μείνουμε μέχρι τέλους πιστοὶ στὸ θέλημά Σου; Κι ἂν εἴχαμε μύριες ζωές, Πάτερ οὐράνιε, καὶ ἂν τὶς θυσιάζαμε ὅλες γιὰ τὸ ἅγιο ὄνομά Σου, καὶ πάλι θὰ εἴμαστε πολὺ μακριὰ ἀπό τὸ νὰ ἀνταποκριθοῦμε στὶς εὐεργεσίες Σου.
       Μὴ μπόρωντας λοιπὸν νὰ προσφέρουμε τίποτε ἄλλο στή Μεγαλειότητά Σου, προσφέρουμε τὴ θέλησή μας, ἐπιθυμώντας νὰ ἀνήκουμε ὁλοκληρωτικὰ σὲ Σένα. Σὲ εὐχαριστοῦμε μέ ὅλη τὴν ψυχὴ καὶ τὴν καρδιά μας. Προσκυνοῦμε, εὐλογοῦμε, δοξάζουμε καὶ μεγαλύνουμε τὸ ὑπερύμνητο καὶ ὑπερένδοξο ὄνομά Σου καὶ τοῦ Μονογενοῦς Σου Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Σου Πνεύματος. Ἀμήν.
                                                                                    ***
       Καὶ ἤδη, οὐράνιε Πάτερ, Σὲ παρακαλοῦμε, ἐπικαλούμενοι τή μεγάλη Σου εὐσπλαχνία καὶ ἀγαθότητα, νὰ δεχθῆς αὐτή τήν προσευχή μας. Εὐδόκησε νὰ γνωρίση ὅλος ὁ κόσμος τήν λαμπρότητα τῆς θεότητός Σου. Νὰ γνωρίση ὅτι Σὺ εἶσαι ὁ ἀληθινὸς Θεός, ὁ Δημιουργός τοῦ σύμπαντος, ὁ πανάγιος πολυεύσπλαχνος Πατέρας καὶ ἔτσι νὰ δοξασθῆ τὸ ὑπερύμνητο καὶ ὑπεράγιο Ὄνομά Σου καὶ τοῦ Μονογενοῦς Σου Υἱοῦ καὶ τοῦ Παναγίου καὶ ζωοποιοῦ Σου Πνεύματος. Εὐδόκησε νὰ ἔλθη ἡ βασίλειά Σου πάνω στὴ γῆ. Νὰ ἐπικρατήση στόν κόσμο, σὲ ὅλα τὰ ἔθνη, μὲ τὴν πίστη καὶ ὑπακοή Μονογενῆ Σου Υἱὸ καὶ ἔτσι νὰ σταματήση νὰ ὑπάρχη στήν ἀνθρωπότητα ἡ ἀπιστία, τὸ ψέμα, ἡ πλάνη, ἡ ἁμαρτία καί κάθε ἀδικία. Νὰ ἐπικρατήση ἡ ἀλήθεια, ἡ δικαιοσύνη, ἡ ἀγάπη  καὶ ἡ εἰρήνη.
      Εὐδόκησε νὰ ἐκτελῆται μὲ ἀκρίβεια τὸ ἅγιο θέλημά Σου σέ ὅλη τὴ γῆ, ὅπως στὸν οὐρανὸ ἀπὸ τοὺς ἁγίους Σου ἀγγέλους καί τὰ ἀγαθὰ πνεύματα.
                                                                                    ***
     Εὐδόκησε ἀκόμη, ἐπουράνιε Βασιλεῦ, νὰ δεχθῆς καὶ τήν ἐξομολόγησή μας αὐτή. Ἐξομολογούμενοι ἐνώπιον τῆς Μεγαλειότητός Σου, ἀναγνωρίζουμε, μὲ ταπεινωμένη καρδιά τό ἀμέτρητο πλῆθος τῶν ἁμαρτιῶν μας καὶ τὴ μεγάλη καὶ βαριά ἐνοχή μας.
      Ἁμαρτήσαμε, Θεέ, καὶ παρανομήσαμε. Ἔχουμε παραβεῖ τίς ἐντολές Σου καὶ δὲν τηρήσαμε τὶς προσταγές Σου. Δὲν βαδίσαμε σύμφωνα μὲ τὸ θέλημά Σου τὸ ἅγιο, ἀλλὰ σύμφωνα μέ  τὰ θελήματα καὶ τὶς ἐπιθυμίες τῶν καρδιῶν μας. Γνωρίζουμε ὅτι, ἂν παρουσιασθοῦμε μπροστά Σου καὶ μᾶς ὑποβάλης σὲ κρίση, θὰ βρεθοῦμε ἐντελῶς ἀναπολόγητοι. Ἂν ἐξετάσης ὅλους τούς ἀνάρμοστους λογισμούς μας ἀπὸ τὴ νεότητά μας μέχρι σήμερα, τὶς παράνομες ἐπιθυμίες μας, τὶς κακὲς ἀποφάσεις τῆς θελήσεώς μας, τὰ ἀπρεπῆ καὶ ἁμαρτωλὰ λόγια μας, τὰ παράνομα ἔργα μας καὶ ὅλη γενικὰ τὴν ἀδιαφορία καὶ τὴν παραμέληση τῶν καθηκόντων μας, ἂν δικασθοῦμε γιὰ ὅλα αὐτὰ σύμφωνα μὲ τὸ νόμο καὶ τὴ δικαιοσύνη Σου, θὰ βρεθοῦμε ἄξιοι ἀνελέητης τιμωρίας καὶ αἰωνίου κολάσεως.
      Γι’ αὐτό, πανάγαθε Δέσποτα, ἐπειδὴ δὲν ἔχουμε καμία ἀπολογία ἐνώπιον τῆς δικαίας Σου κρίσεως, καταφεύγουμε στὴν ἀσύλληπτη φιλανθρωπία καὶ ἀνεκδιήγητη ἀγάπη Σου, ποὺ φανερώθηκε στὸν κόσμο μὲ τὴν ἐνανθρώπηση καὶ θυσία τοῦ Μονογενοῦς σου Υἱοῦ. Καταφεύγουμε στὴ χάρη καὶ στὸ ἔλεος ποὺ παρέχεις μὲ τὴ θυσία τοῦ Χριστοῦ Σου σὲ ὅσους Σὲ ἐπικαλοῦνται. Σὲ παρακαλοῦμε νὰ μή μᾶς ἀποδοκιμάσης, ἀλλὰ νὰ ἀκούσης τὴ δέησή μας, χάρη στὴν εὐσπλαχνία πού μᾶς ἔδειξε Αὐτὸς ὁ Μονογενής Σου Υἱὸς καὶ Θεός μας. Χάρη στὰ σεπτά Του παθήματα, στὸ τίμιο αἷμα Του, ποὺ χύθηκε ἀπὸ τὸν Σταυρό, χάρη στὸ θάνατο, ποὺ ὑπέμεινε γιὰ μᾶς καὶ τὴ μεσιτεία ποὺ κάνει ὡς Ἀρχιερέας μας, καθήμενος στὰ δεξιὰ τοῦ θρόνου τῆς Μεγαλοσύνης Σου. Γιὰ ὅλα αὐτὰ ἱκετεύουμε καὶ παρακαλοῦμε τὴ μεγάλη καὶ ἀνεκδιήγητη εὐσπλαχνία Σου νὰ μᾶς εἰσακούσης. Νὰ συγχωρήσης τὶς ἀνομίες καὶ ἁμαρτίες μας. Καθετὶ ποὺ ἁμαρτήσαμε ἀπὸ τὴ νεότητά μας μέχρι τὴν παρούσα ὥρα, μὲ λόγια, μὲ ἔργα, μὲ τὴ διάνοια, τὴν ἐπιθυμία, μὲ ἐπίγνωση ἤ χωρὶς ἐπίγνωση. Νὰ μᾶς δώσης δὲ καὶ καρδιὰ πονετική, εὔσπλαχνη καὶ συγχωρητική, γιὰ νὰ συγχωροῦμε κι ἐμεῖς ἀπὸ τὴν καρδιά μας πάντοτε ὅλους, ὅσοι μας ἀδικοῦν ἡ μὲ ὁποιοδήποτε τρόπο μας πικραίνουν.