ΚΕΙΜΕΝΟ
«Καί ἔδωκα αὐτῇ χρόνον ἵνα μετανοήσῃ, καί οὐ θέλει μετανοῆσαι ἐκ τῆς πορνείας αὐτῆς»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Καί τῆς ἔδωκα καιρόν νά μετανοήσῃ καί δέν θέλει νά μετανοήσῃ ἀπό τήν εἰδωολολατρικήν της διαφθοράν καί ἀποστασίαν» ( Ἀπό τήν «ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας» τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα)
ΣΧΟΛΙΟ
«Οἱ περισσότερες τοπικές ᾿Εκκλησίες τῆς Μικρᾶς ᾿Ασίας πρός τίς ὁποῖες ἀπηύθυνε τίς ᾿Επιστολές ὁ Κύριος διά τῆς «᾿Αποκαλύψεως» εἶχαν πολλά προβλήματα. Κρατοῦσαν βέβαια μέχρις ἑνός σημείου τήν Πίστι πρός τόν Θεόν, ἀλλ’ ὅμως ἀνέχονταν καί δέν ἐπολεμοῦσαν μέ τήν πρέπουσα σοβαρότητα τήν αἵρεσι. ῎Αφηναν ἐλευθέρους ὡρισμένους ψευδοδιδασκάλους, οἱ ὁποῖοι ἐπηρέαζαν μέ τόν ἄλφα ἤ βῆτα τρόπο τούς ἄλλους καί ἐμόλυναν τήν Πίστι καί ζωή τους.
Αὐτό ἴσχυε καί γιά τήν ᾿Εκκλησία τῶν Θυατείρων, πού εὑρίσκετο νοτιοανατολικά τῆς Περγάμου (β´ 18-29). Κάποια γυναίκα ἀνεστάτωνε κυριολεκτικά τήν ᾿Εκκλησία αὐτή. Τήν ὀνομάζει μάλιστα συμβολικῶς τό ἱερόν Κείμενον ᾿Ιεζάβελ, γιά νά θυμίσῃ τήν διεφθαρμένην ἐκείνην βασίλισσα τοῦ ᾿Ισραήλ, ἡ ὁποία ἐπί τῆς ἐποχῆς τοῦ προφήτου ᾿Ηλιού ὑπεστήριζε τούς ψευδοπροφῆτες καί τήν εἰδωλολατρία. Πιθανῶς, «πρόκειται περί προσωποποιήσεως τῆς αἱρέσεως τῶν Νικολαϊτῶν» (ΙΓ).
᾿Εδίδασκε ἡ γυναίκα αὐτή τῶν Θυατείρων καί ἐπλανοῦσε μέ τά λόγια της πολλούς πιστούς, παρασύροντάς τους μαζί της στό σκοτάδι τῆς πλάνης καί τῆς διαφθορᾶς. Τήν ἄφηνε ἐλεύθερη τήν γυναῖκα αὐτή ὁ ᾿Επίσκοπος ἐκεῖνος. «…ἔχω κατά σοῦ… ὅτι ἀφεῖς τήν γυναῖκά σου ᾿Ιεζάβελ», γράφει ἡ ᾿Επιστολή. Τῆς ἐπιτρέπεις νά ὁμιλῇ καί νά ἐπιτελῇ τό φθοροποιό της ἔργο. Δέν ἐπισημαίνεις σ’ ὅλο τό ποίμνιόν σου ὅτι εἶναι αἱρετική καί δέν τήν ἀποκηρύσσεις. ᾿Αποτέλεσμα τῆς ἀνοχῆς σου αὐτῆς εἶναι νά ἀποθρασύνεται αὐτή ἀκόμη περισσότερο, νά σκληρύνεται καί νά μή θέλῃ νά μετανοήσῃ. «…καί ἔδωκα αὐτῇ χρόνον ἵνα μετανοήσῃ, καί οὐ θέλει μετανοῆσαι», προσθέτει ὁ Κύριος. «Τῆς ἔδωκα καιρόν νά μετανοήσῃ καί δέν θέλει νά μετανοήσῃ» (ΠΤ). Θά τιμωρηθῇ ὅμως ὅπως τῆς πρέπει. Προσέξατε λοιπόν καί κρατήσατε στερεά τό Εὐαγγέλιο πού σᾶς παρεδόθη. ῞Οποιος μείνῃ πιστός τηρητής τῶν λόγων μου θά ἀπολαύσῃ τό φῶς καί τήν χαρά τῆς αἰωνίου ζωῆς (᾿Αποκ. β´ 18-29).
Στήν ᾿Επιστολή αὐτή τονίζονται ἀφ’ ἑνός μέν ἡ εὐθύνη πού ἔχουν οἱ ποιμένες τῆς ᾿Εκκλησίας νά ἐπισημαίνουν καί νά ἀποκόπτουν ἀπό τήν ᾿Εκκλησία τούς ψευδοδιδασκάλους, καί ἀφ’ ἑτέρου τό πόσον σκληρύνεται ὁ ἄνθρωπος πού ἀφήνεται ἐλεύθερος νά ζῇ στό σκοτάδι τῆς πλάνης καί τῆς ἁμαρτίας.
῾Υπάρχουν δέ καί στίς ἡμέρες μας ἀνάλογες καταστάσεις. ῾Υπάρχουν καί σήμερα ἄνθρωποι πού κινοῦνται ἐλεύθερα στόν χῶρο τῆς ᾿Εκκλησίας, παρουσιάζονται ὡς ᾿Ορθόδοξοι, καί ὅμως κηρύττουν καί γράφουν ἐντελῶς ἀντίθετα πρός τήν ᾿Ορθόδοξη Πίστι καί ζωή. Καί τήν τεκνογονία ἐμποδίζουν καί τήν διαφθορά προπαγανδίζουν καί τήν εὐσέβεια περιγελοῦν καί τήν ζωή τοῦ σταυροῦ καί τῆς αὐταπαρνήσεως ἀρνοῦνται καί ἐχθρεύονται.
῞Οταν ὁ ἄνθρωπος κινῆται καί δρᾷ ἀσύδοτος περιφέροντας τήν πλάνη του, σκληρύνεται καί δέν θέλει νά μετανοήσῃ. Νομίζει ὅτι βρίσκεται στήν ἀλήθεια. Δέν συναισθάνεται τήν πτῶσι του καί τήν τραγική κατάστασί του. Καί ἐνῶ τοῦ δίνει ὁ Θεός εὐκαιρίες, γιά νά ἰδῇ καί συναισθανθῇ τό σφάλμα του, δέν θέλει νά παραδεχθῇ ὅτι κάνει λάθος καί νά ἀλλάξῃ πορεία. «᾿Αποτελεῖ πραγματική τρέλλα νά ἀκολουθῇ κανείς αὐτήν τήν τακτική» (ΕΒ).
᾿Ακόμη καί στήν νεκρική κλίνη του ὁ ἄνθρωπος αὐτός δέν μετανοεῖ. Θυμηθῆτε τόν ᾿Ιουλιανό τόν Παραβάτη, πού εἶχε ἀρνηθῆ τήν ᾿Αλήθειαν τοῦ Χριστοῦ. Τήν ὥρα πού ξεψυχοῦσε, ἐφώναξε ἀμετανόητος «Νενίκηκάς με, Ναζωραῖε», καί ἔμεινε δεμένος στά δίκτυα τοῦ Σατανᾶ. Καί κάποιος ὀνομαστός στρατευμένος ἄθεος τῆς Πατρίδος μας, πού εἶχε καταδικασθῆ εἰς θάνατον, ἔδιωξε τόν ἱερέα πού πῆγε τήν παραμονή τῆς ἐκτελέσεώς του στό κελλί τῆς φυλακῆς καί τόν παρεκάλεσε νά ἐξομολογηθῇ καί νά κοινωνήσῃ.
Λίγα μήπως εἶναι καί τά παραδείγματα τῶν ἀνθρώπων πού ἔμπλεξαν στά δίχτυα τῶν Γιεχωβάδων καί ἔμειναν πεισματικά στήν πλάνη τους μέχρι θανάτου καταντῶντας ἀξιολύπητα ἕρμαια τοῦ μισανθρώπου Διαβόλου;
Δέν ἀστειεύεται ὁ Σατανᾶς, ἀδελφέ μου. ῎Αν καταφέρῃ νά ἐξαπατήσῃ τόν ἄνθρωπο καί νά τόν κάμῃ ὑποχείριόν του, εἴτε μέ τήν πλάνη, τήν ὁποίαν τοῦ παρουσιάζει ὡς ἀλήθεια καί ὡς ὡραία θεωρία, εἴτε μέ τήν ἁμαρτία, πού τήν ἐπενδύει μέ τά χρυσόχαρτα τῆς ἡδονῆς, τότε τά πράγματα γίνονται πολύ δύσκολα. Σκληρύνεται ἡ ψυχή καί δέν θέλει νά μετανοήσῃ. Τό λέγει πολύ καθαρά τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ καί πρέπει νά τό θυμώμαστε πάντοτε· «παρακαλεῖτε ἑαυτούς καθ’ ἑκάστην ἡμέραν ἄχρις οὗ τό σήμερον καλεῖται, ἵνα μή σκληρυνθῇ ἐξ ὑμῶν τις ἀπάτῃ τῆς ἁμαρτίας» (῾Εβρ. γ´ 13). Νά προτρέπετε δηλαδή καί νά τονώνετε καθημερινά ὁ ἕνας τόν ἄλλον, ἐφ’ ὅσον ζῆτε ἀκόμη στόν κόσμον αὐ-τόν, γιά νά μή σκληρυνθῇ κανείς σας ἀπό τήν ἀπάτη τῆς ἁμαρτίας.
῾Η ἁμαρτία εἶναι ἀπατηλή. Φαίνεται γλυκειά. Φαίνεται ὅτι ὁδηγεῖ στήν ξενοιασιά, στήν ἀποδέσμευσι, στήν ἐλεύθερη ζωή καί στήν αἴγλη τῆς κοινωνικῆς δῆθεν προβολῆς. ῞Οταν ὅμως ἄφοβα τήν διαπράττῃ ὁ ἄνθρωπος καί τήν συνηθίσῃ, τότε τόν πληρώνει αὐτή μέ τό πιό βαρύ, τό πιό φρικτό καί τραγικό τίμημα, μέ τήν σκλήρυνσι τῆς ψυχῆς, μέ τό πέτρωμα τῆς καρδιᾶς. Δέν θέλει πιά νά μετανοήσῃ ὁ ἄνθρωπος. Εἶναι ἀπρόθυμος καί νά ἀκούῃ κἄν γιά μετάνοια.
῾Υπάρχει ἆρα γε μεγαλύτερη συμφορά ἀπό αὐτήν; Νά εὐχαριστῆσαι μέ τό σκοτάδι καί νά μή θέλῃς τό Φῶς! Νά κάνῃς φιλοσοφία σου τήν ἀπάτη, τήν πλάνη, τήν ἁμαρτία καί νά χαίρεσαι μέ τήν διαστρέβλωσι!
Καί ἐπειδή ὅλα αὐτά δέν εἶναι ἐξωπραγματικά καί ἐξωγήϊνα, ἄς παρακαλοῦμε νά μᾶς φωτίζῃ ὁ Θεός καί νά μᾶς βοηθῇ, ὥστε νά μή φθάσουμε ποτέ στήν σκλήρυνσι καί ἀμετανοησία. Καί ὅσοι μέν ἔχουν κάποια εὐθύνη στήν ᾿Εκκλησία ἄς φροντίζουν νά ἐπισημαίνουν τόν κίνδυνο πού ἀπειλεῖ καί τούς ἴδιους τούς ψευδοδιδασκάλους καί τά λοιπά μέλη τῆς ᾿Εκκλησίας. ῞Ολοι δέ οἱ ὑπόλοιποι ἄς προσέχουμε καί ἄς φυλαγώμαστε ἀπό κάθε τι πού δέν εἶναι ἀπολύτως σύμφωνο πρός τό ἱερόν Εὐαγγέλιον καί τούς Κανόνες τῆς ᾿Εκκλησίας. ῎Ετσι δέν θά δοκιμάσουμε ποτέ τίς τιμωρίες τοῦ Θεοῦ, γιά τίς ὁποῖες ὁμιλεῖ ἡ ᾿Επιστολή, ἀλλά θά εἴμαστε πάντοτε μαζί Του στήν Βασιλεία τῆς ἀγάπης Του» ( Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Γ.Ψαλτάκη «Μηνύματα ἀπό τό βιβλίον τῆς Ἀποκαλύψεως).
