ΚΕΙΜΕΝΟ
«Καί ἔκραξαν φωνῇ μεγάλῃ λέγοντες· ἕως πότε, ὀ δεσπότης ὁ ἅγιος καί ὁ ἀληθινός, οὐ κρίνεις καί ἐκδικεῖς τό αἷμα ἡμῶν ἐκ τῶν κατοικούντων ἐπί τῆς γῆς;»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Καί ἐφώναξαν μέ μεγάλην φωνήν καί εἶπαν· Ἕως πότε, Κύριε, πού εἶσαι ὁ δεσπότης καί κυρίαρχος, ὁ ἅγιος καί ἀληθινός, θά μακροθυμῇς καί δέν θά κάνῃς κρίσιν καί δέν θά ζητῇς ἐκδίκησιν καί τιμωρίαν διά τό ἀδικοχυμένον αἷμα μας ἀπό τούς κατοικοῦντας ἐπί τῆς γῆς;» ( Ἀπό τήν «ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας» τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα)
ΣΧΟΛΙΟ
Μετά τόν ἐρυθρό ἵππο, γιά τόν ὁποῖο ἐγράψαμε προηγουμένως, ἐμφανίσθηκε ἕνας «ἵππος μέλας», ἕνα μαῦρο ἄλογο, πού «προμηνύει τό κακό τῆς πείνας, γι’ αὐτό καί ὁ ἀναβάτης του εἶχε ζυγαριά στό χέρι του· σέ περίοδο πείνας ἐπιβάλλεται ἡ ζυγισμένη διανομή τῶν τροφῶν, ὅπως καί στήν πατρίδα μας εἴχαμε (ἄλλοτε) δελτία τροφίμων». (ΙΦ).
᾿Ακολούθησε κατόπιν ἕνας «ἵππος χλωρός», ἕνα κίτρινο ἄλογο, πού συμβολίζει «τάς μολυσματικάς ἀσθενείας καί ἐπιδημίας καί εἶχεν ὄνομα ὁ θάνατος» (ΠΤ).
῞Ολα αὐτά εἶναι προμηνύματα τῶν θεομηνιῶν, πού δηλώνουν τό τέλος τῆς ἱστορίας τοῦ ἀποστατημένου κόσμου (᾿Αποκ. στ´ 5-8).
Στήν συνέχεια ὁ ῞Αγιος εἶδε ἕνα ὅραμα πού σημαίνει ὅλους «τούς διωγμούς κατά τῶν πιστῶν» (ΠΤ), στό ὁποῖο θά ἐπιμείνουμε περισσότερο.
«…εἶδον», γράφει, «ὑποκάτω τοῦ θυσιαστηρίου τάς ψυχάς τῶν ἐσφαγμένων διά τόν λόγον τοῦ Θεοῦ καί διά τήν μαρτυρίαν τοῦ ἀρνίου ἥν εἶχον» (᾿Αποκ. στ´ 9). Κάτω ἀπό τό ὑπερουράνιο Θυσιαστήριο, ὅπου ἐλατρεύετο ὁ Κύριος τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, ὑπῆρχαν οἱ ψυχές ὅλων ἐκείνων οἱ ὁποῖοι εἶχαν χύσει τό αἷμα τους γιά τήν πίστι τους στόν Κύριο καί γιά τήν μαρτυρία πού ἔδωσαν μέσα στούς αἰῶνες γιά τό ῎Ονομά Του. Οἱ ψυχές τῶν Μαρτύρων ὅλων τῶν ἐποχῶν. ᾿Εκείνων πού ἐθυσιάσθηκαν καί θά θυσιάζωνται διά μέσου ὅλων τῶν αἰώνων γιά τήν ἀγάπη τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. Τῶν καλλινίκων Μαρτύρων τῆς ἐποχῆς τοῦ Νέρωνος καί τοῦ Διοκλητιανοῦ, ἀλλά καί τῶν ἐνδόξων Νεομαρτύρων τῆς Τουρκοκρατίας καί τρομοκρατίας τῶν Σουλτάνων τῆς ᾿Ανατολῆς, ὅπως καί τῶν ἡρωϊκῶν Μαρτύρων τῆς ἐποχῆς τοῦ Στάλιν στήν Σοβιετική ῞Ενωσι καί τοῦ ᾿Εμβέρ Χότζα στήν ᾿Αλβανία καί τῶν ἄλλων σκληρῶν διωκτῶν τοῦ Εὐαγγελίου.
῞Ολοι αὐτοί οἱ Μάρτυρες, ὅλες αὐτές οἱ ἅγιες ψυχές, συνεχίζει ὁ ἅγιος ᾿Ιωάννης, «ἔκραξαν φωνῇ μεγάλῃ λέγοντες· ἕως πότε, ὁ δεσπότης ὁ ἅγιος καί ὁ ἀληθινός, οὐ κρίνεις καί ἐκδικεῖς τό αἷμα ἡμῶν ἐκ τῶν κατοικούντων ἐπί τῆς γῆς;» (στ´ 10). ᾿Εφώναξαν μέ πολύ δυνατή φωνή καί ἔλεγαν· «῞Εως πότε, Κύριε, σύ πού εἶσαι ὁ δεσπότης καί κυρίαρχος τοῦ σύμπαντος, ὁ ἅγιος καί ὁ ἀληθινός, θά μακροθυμῇς καί δέν θά κάνῃς κρίσιν καί δέν θά ζητῇς ἐκδίκησιν καί τιμωρίαν διά τό ἀδικοχυμένον αἷμα μας ἀπό τούς κατοικοῦντας ἐπί τῆς γῆς;» (ΠΤ). ῞Εως πότε θά παρατείνεται ἡ ἀδικία τους καί ἡ δική σου ἀνοχή;
Τό ἐρώτημα αὐτό «ἐκφράζει τόν ζωηρότατον πόθον αὐτῶν καί ὅλης τῆς ᾿Εκκλησίας πρός ἀποκατάστασιν τῆς ἠθικῆς τάξεως, διά τῆς ἀποδόσεως δικαιοσύνης, καί πρός θρίαμβον τοῦ ἀγαθοῦ μέσῳ τῆς Δευτέρας Παρουσίας» (ΠΜ). Δέν πηγάζει ἀπό πνεῦμα ἐκδικήσεως, «πού εἶναι ἀντιχριστιανική, ἀλλά εἶναι ἕνας πολύ ζωηρός πόθος… νά ἀποκατασταθῇ ἡ ἠθική τάξη καί νά θριαμβεύσῃ τό ἀγαθό» (ΙΦ).
Εἶναι ἕνα δικαιολογημένον παράπονον, πού ἀπευθύνεται ἀπό ὅλους τούς ἐσφαγμένους γιά τούς σφαγεῖς τους, γιά ἐκείνους πού τούς ἐθανάτωσαν γιά τήν Πίστι τους στόν Χριστό, μέ μαχαίρια, μέ πριόνια, μέ τσεκούρια κ.λ.π. ῞Ενα καυτό, ἀνθρώπινο ἐρώτημα, πού ἀφορᾷ μαζί μέ τούς διῶκτες τῆς Πίστεως καί δημίους τῶν Μαρτύρων καί ὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι μέ τόν ἄλφα ἤ βῆτα τρόπο ὑβρίζουν καί περιφρονοῦν τήν Πίστι μας καί ποδοπατοῦν τά ῞Οσια καί ῾Ιερά μας. ῞Ολους ὅσους δέν λογαριάζουν τόν Νόμο τοῦ Θεοῦ καί βλασφημοῦν τό πανάγιο ῎Ονομά Του. ῞Ολους ἐκείνους πού δέν θέλουν νά ἔχουν σχέσι μέ τόν Θεό καί κατατρέχουν αὐτούς πού θέλουν νά ζοῦν σύμφωνα μέ τά προστάγματά Του.
Μέ τό ἐρώτημα αὐτό εἶναι σάν νά λέγουν πρός τόν Κύριο οἱ Μάρτυρες. ᾿Εμεῖς ἐχύσαμε τό αἷμα μας γιά Σένα κι αὐτοί ἀνοίγουν τό βρώμικο στόμα τους καί σέ βλασφημοῦν· τυπώνουν στό χαρτί κάθε εἴδους χυδαιολογία πού φυτρώνει στό σατανοκίνητο μυαλό τους ἐναντίον σου· ἐναντίον τῆς ἁγίας ᾿Εκκλησίας σου. Πότε ἐπί τέλους θά τούς βάλῃς στήν θέσι τους; Πότε θά πατάξῃς τίς ἀσέβειες, τίς βεβηλώσεις, τίς ἱεροσυλίες, τίς αἰσχρότητες καί ἀναισχυντίες τους, τίς ἀνομίες καί ἀδικίες καί φρικαλεότητές τους;
Ποιά ἡ ἀπάντησις στό καυτό τους ἐρώτημα; «…καί ἐδόθη αὐτοῖς ἑκάστῳ στολή λευκή, καί ἐρρέθη αὐτοῖς ἵνα ἀναπαύσωνται ἔτι χρόνον μικρόν, ἕως πληρώσωσι καί οἱ σύνδουλοι αὐτῶν καί οἱ ἀδελφοί αὐτῶν οἱ μέλλοντες ἀποκτέννεσθαι ὡς καί αὐτοί» (στ´ 11). ᾿Ερωτᾶτε, πότε θά γίνῃ ἡ ἐκδίκησις; Λοιπόν, πάρετε τώρα καί φορέσατε λευκές στολές καί ἀναπαυθῆτε λίγο ἀκόμη, ἕως ὅτου μαρτυρήσουν καί θανατωθοῦν, ὅπως κι ἐσεῖς δι’ ἐμέ, καί ἄλλοι σύνδουλοι καί ἀδελφοί σας, καί τότε θά τακτοποιηθοῦν ὅλα.
Οἱ λευκές στολές, πού τούς ἐδόθηκαν σάν ἄλλη ἀπάντησις στό ἐρώτημά τους, εἶναι «σύμβολον δόξης καί μακαριότητος» (ΠΤ). ᾿Επίσης «σημαίνουσι τά λαμπρά χαρίσματα τῶν θαυματουργιῶν καί τῶν ἰάσεων», πού ἔλαβαν οἱ ἅγιοι Μάρτυρες. «῎Ετι δέ καί τήν παρρησίαν, ἥν ἔλαβον πρεσβεύειν ὑπέρ τῶν ἐπικαλουμένων αὐτούς» (ΑΠ). ᾿Εμμέσως δηλαδή λέγει πρός αὐτούς ὁ Θεός· Βοηθήσατε μέ τίς πρεσβεῖες σας καί μέ τά θαύματά σας νά μετανοήσουν κι αὐτοί πού τώρα ἀσεβοῦν, ἀδικοῦν καί ἁμαρτάνουν. Κάμετε ὅ,τι ἐξαρτᾶται ἀπό σᾶς, καί περιμένετε. Περιμένετε «ἕως ὅτου συμπληρωθῇ ὁ ὡρισμένος ἀριθμός τῶν ἐκλεκτῶν» (ΠΤ). Θά ἔλθῃ κάποτε ὁ καιρός τῆς ἀνταποδόσεως. ῾Υπάρχουν ὅμως καί πολλοί ἄλλοι πού θά δώσουν τήν αἱματηρή μαρτυρία τους γιά τό ῎Ονομά μου. ᾿Αναμείνατε νά ἔλθουν κοντά σας καί αὐτοί, ἔνδοξοι καί θριαμβευταί, καί θά στεφανωθῆτε πλέον ὅλοι μαζί μέ τόν ἀμαράντινον στέφανον.
Δέν εἶναι καθόλου φανταστική αὐτή ἡ ἀπάντησις. Τήν καταγράφει ἄλλως τε μέ τόν δικό του τρόπο καί ὁ ἄλλος ἐκεῖνος οὐρανοφάντωρ ᾿Απόστολος, ὁ ἅγιος Παῦλος. ῞Ολοι οἱ ἅγιοι Μάρτυρες, μᾶς εἶπε, περιμένουν ἀκόμη καί δέν ἐπῆραν ὅλη τους τήν ἀμοιβή καί δόξα, «οὐκ ἐκομίσαντο τήν ἐπαγγελίαν… ἵνα μή χωρίς ἡμῶν τελειωθῶσι» (῾Εβρ. ια´ 39-40). Τά ἐπρόβλεψε καί τά ἐρρύθμισε ὅλα ἔτσι ὁ πάνσοφος καί δίκαιος Θεός, ὥστε ὅλοι μαζί νά ἀπολαμβάνουν αἰωνίως, μετά τήν Δευτέρα Παρουσία Του, τήν ἀνέκφραστη δόξα Του πλησίον Του, ὅπως καί ὅλοι οἱ ἀσεβεῖς θά ταλαιπωροῦνται αἰωνίως μακριά Του στήν Κόλασι.
Τό ἐρώτημα ἑπομένως τῶν ψυχῶν τῶν Μαρτύρων δέν ἔμεινε ἀναπάντητο. Θά ἔλθῃ ἡ ὥρα κατά τήν ὁποία θά παταχθοῦν ἡ ἀσέβεια καί ἡ παρανομία καί θά ἐπικρατήσῃ ἡ ἀπόλυτη δικαιοσύνη. ᾿Εκεῖνο πού εἶναι χρέος δικό μας, ἀλλά καί συμφέρον μας, εἶναι νά μένουμε ἕως τέλους τῆς ζωῆς μας σταθεροί στήν πίστι καί ὑπακοή στόν Κύριό μας καί νά ἐργαζώμαστε, ὁ καθείς μέ τόν τρόπο του, γιά νά βοηθοῦμε καί ἄλλους νά συνδεθοῦν μαζί Του. Τότε θά μᾶς ἀξιώσῃ ἡ Χάρις Του νά δοῦμε καί τήν πλήρη ἐπικράτησι τῆς δικαιοσύνης Του. ( Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Γ.Ψαλτάκη «Μηνύματα ἀπό τό βιβλίον τῆς Ἀποκαλύψεως).
