ΚΕΙΜΕΝΟ
«Καί εἶδον, καὶ ἰδοὺ τὸ ἀρνίον ἑστηκὸς ἐπὶ τὸ ὄρος Σιών, καὶ μετ᾿ αὐτοῦ ἑκατὸν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες, ἔχουσαι τὸ ὄνομα αὐτοῦ καὶ τὸ ὄνομα τοῦ πατρὸς αὐτοῦ γεγραμμένον ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν».
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Καί εἶδον καί ἰδού τό Ἀρνίον, πού ἐστέκετο εἰς τό ὄρος Σιών καί ἐκυριάρχει ἐν μέσῳ τῆς ἐπί γῆς Ἐκκλησίας του. Καί μαζί του ἦσαν αἱ ἑκατόν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες τοῦ ἐπιστραφέντος καί πιστεύσαντος πλέον Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, αἱ ὁποῖαι εἶχαν τό ὄνομα τοῦ Ἀρνίου καί τό ὄνομα τοῦ Πατρός αὐτοῦ γραμμένον ἐπάνω εἰς τά μέτωπά των» ( Ἀπό τήν «ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας» τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα)
ΣΧΟΛΙΟ
«Μετά τήν φρικτή εἰκόνα τοῦ δράκοντος τοῦ ᾿Αντιχρίστου καί τοῦ ῾Υπασπιστοῦ του ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἀποκαλύπτει μιά ὑπέροχη σκηνή. Παρουσιάζει τό ᾿Αρνίον, τόν Κύριον ἡμῶν ᾿Ιησοῦν Χριστόν, νά στέκεται στό ὄρος Σιών, στό μέσον δηλαδή τῆς ᾿Εκκλησίας Του. Μαζί Του εἶχε «ἑκατόν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες» ἀνθρώπους, γιά τούς ὁποίους ἔγινε λόγος καί προηγουμένως. Εἶχαν χαραγμένα στά μέτωπά τους τό ῎Ονομα τοῦ ᾿Αρνίου καί τό ῎Ονομα τοῦ Πατρός Του. ᾿Ενῶ οἱ ὀπαδοί τοῦ ᾿Αντιχρίστου εἶχαν στά μέτωπά τους τό χάραγμά του, τόν ἀριθμό τοῦ ὀνόματός του, οἱ πιστοί ἀκόλουθοι τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ εἶχαν στά μέτωπά τους τό ῎Ονομά Του καί τό ῎Ονομα τοῦ Πατρός Του (᾿Αποκ. ιδ´ 1).
᾿Ακούσθηκε δέ μιά μεγάλη βοή σάν τόν θόρυβο πού προκαλεῖ ἕνας μεγάλος καταρράκτης ἤ ὅπως ἀντηχεῖ μιά ἰσχυρή βροντή. ῾Η δυνατή αὐτή φωνή, πού προερχόταν ἀπό τήν ἐν οὐρανοῖς θριαμβεύουσαν ᾿Εκκλησίαν, ἔμοιαζε σάν μέλος κιθαροπαικτῶν, πού ἔπαιζαν μέ τίς κιθάρες τους. ῏Ηταν μιά παναρμόνια ὑμνωδία, πού ἀντηχοῦσε στά οὐράνια, ἐμπρός στόν ἔνδοξο θρόνο τοῦ Θεοῦ καί ἐμπρός στά τέσσερα «ζῶα» καί τούς εἴκοσι τέσσερις πρεσβυτέρους, πού, ὅπως προανεφέρθη, ἐκπροσωποῦν τήν ᾿Εκκλησία. Κανείς δέν μποροῦσε νά καταλάβῃ τό νόημα αὐτῆς τῆς ψαλμωδίας παρά μόνον αὐτοί οἱ ἑκατόν σαράντα τέσσερις χιλιάδες πιστοί, πού εἶχαν ἐξαγορασθῆ καί ἐκλε-γῆ μέσα ἀπό τά πλήθη τῶν ἀνθρώπων, γιά νά ἀνήκουν στόν Κύριο. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί εἶχαν διατηρήσει τήν ἁγνότητά τους. «᾿Αφιερώθηκαν ὁλότελα στόν Κύριο καί ἔζησαν παρθενικό βίο» (ΙΦ). ῏Ησαν ἄμεμπτοι καί ἀκατηγόρητοι, ἄνθρωποι τίμιοι καί εἰλικρινεῖς. Δέν εἶχαν τίπο-τε, γιά τό ὁποῖο θά μποροῦσε κάποιος νά τούς κατηγορήσῃ. Εἶχαν «ἄμωμον ψυχήν καί καθαρά τά χείλη» (ΙΓ) (᾿Αποκ. ιδ´ 1-5).
Ποιοί εἶναι ἆρα γε αὐτοί οἱ 144.000 ἀκόλουθοι τοῦ ᾿Αρνίου; Καί τί ἐννοεῖ μέ τόν ἀριθμόν αὐτόν τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ; ῾Ο ἀριθμός ὁπωσδήποτε εἶναι συμβολικός. Δέν εἶναι δηλαδή μόνον τόσοι οἱ ἀκόλουθοι τοῦ Χριστοῦ οὔτε θά εἶναι μόνον τόσοι οἱ σεσωσμένοι, ἀλλά μέ τόν ἀριθμόν αὐτόν τονίζεται τό πλήρωμα τῶν πιστῶν. ῾Ο ἀριθμός προέρχεται ἀπό συνδυασμό τῶν ἀριθμῶν 12 καί 1.000, οἱ ὁποῖοι ἐθεωροῦντο ὅτι ἐσυμβόλιζαν τήν πληρότητα καί τελειότητα. Δώδεκα φορές τό 12 μᾶς δίνει τόν ἀριθμό 144. Αὐτός πολλαπλασιαζόμενος ἐπί 1.000 γίνεται 144.000.
῾Ως πρός τό ποιούς περιλαμβάνει ὁ ἀριθμός αὐτός ἔχουν ὑποστηριχθῆ πολλές ἀπόψεις. ῾Ωρισμένοι λέγουν ὅτι πρόκειται γιά τούς ᾿Ισραηλῖτες οἱ ὁποῖοι θά πιστεύσουν τελικά πρίν ἀπό τήν Δευτέρα Παρουσία, θά μετανοήσουν γιά ὅσα εἶπαν καί ἔκαμαν ἐναντίον τοῦ Κυρίου καί τῆς ᾿Εκκλησίας Του καί θά ἐγκαταλείψουν τόν ᾿Ιουδαϊσμό. «Εἶναι ἡ ἐκλεκτή μερίς τῶν πιστῶν… ἡ ἐκ τοῦ ᾿Ισραηλιτικοῦ λαοῦ ἀφωρισμένη καί κεκλημένη…» (ΠΤ). ῎Αλλοι ἑρμηνευταί νομίζουν ὅτι πρόκειται «περί ἁπάντων τῶν ἐκλεκτῶν, τῶν ἀδιακρίτως φυλῆς ἀποτελούντων τήν ἀληθινήν ᾿Εκκλησίαν τῶν ἐσχάτων ἡμερῶν πρό τῆς Β´ Παρουσίας τοῦ Κυρίου» (ΠΜ).
῞Οπως ὅμως καί ἄν ἔχῃ τό πρᾶγμα, τό πλῆθος αὐτό τῶν πιστῶν τοῦ Κυρίου θά εἶναι ἄνθρωποι ἀφιερωμένοι ψυχῇ καί σώματι στόν Κύριο. Οἱ ἐκλεκτοί τῶν ἐκλεκτῶν, ἡ «ἀφρόκρεμα» ὅλων τῶν πιστῶν, οἱ ὁποῖοι μέσα στήν φοβερή διαφθορά τῆς ἐποχῆς τους θά παραμένουν ἀνεπηρέαστοι, ἁγνοί καί καθαροί.
Δέν θά λείψουν ποτέ «τά διαμάντια τῆς ἁγνότητος καί ἠθικῆς» (ΕΒ). Θά ὑπάρχουν οἱ πιστοί πού δέν θά μολύνωνται μέ πνευματικούς καί σαρκικούς μολυσμούς. Θά ὑπάρχουν αὐτοί γιά τούς ὁποίους εἶπε ὁ Κύριος· «μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται» (Ματθ. ε´ 8). Θά ὁμοιάζουν μέ τούς ᾿Ασκητάς καί ῾Οσίους, μέ ὅ-σους περιφρόνησαν τά θέλγητρα καί τίς ἡδονές τοῦ κόσμου γιά τήν διάδοσι τοῦ Εὐαγγελίου καί τήν δόξα τοῦ Κυρίου.
Δέν ὑποτιμᾷ βέβαια τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ τόν τίμιο καί θεάρεστο γάμο. Δίνει ὅμως τήν προτεραιότητα στήν Παρθενία. Οἱ ἄγαμοι, οἱ καθαροί καί ἁγνοί ἄγαμοι, εἶναι φῶς καί παράδειγμα ἁγιασμοῦ καί ἀρετῆς γιά τούς ὑπολοίπους πιστούς, πού ἀκολουθοῦν τόν συνήθη τρόπον τῆς ἐγγάμου ζωῆς. ᾿Αφοσιώνονται καλύτερα στήν προσευχή καί λατρεία τοῦ Κυρίου καί στά ἔργα πού ἀποβλέπουν στήν δόξα Του. Εἶναι ἀπερίσπαστοι καί «μεριμνοῦν» διαρκῶς «τά τοῦ Κυρίου», πῶς νά ἀρέσουν στόν Κύριο. Αὐτός εἶναι ὁ πρῶτος καί κύριος σκοπός τῆς ζωῆς τους. Αὐτό τό πρώτιστο μέλημά τους. Γι’ αὐτό κυρίως ζοῦν καί κινοῦνται διαρκῶς.
᾿Εκεῖνο πού πρέπει νά προσθέσουμε εἶναι ὅτι καθένας μας, εἴτε ἄγαμος εἴτε ἔγγαμος, πρέπει νά εἶναι καθαρός καί σώφρων. Μακριά ἀπό σαρκικούς μολυσμούς. Νά ἀπέχῃ ἀπό «μολυσμούς σαρκός καί πνεύματος» καί νά «ἐπιτελῇ ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ». Νά ἐπιδιώκῃ μέ κάθε τρόπο καί μέ διαρκῆ ἀγῶνα τόν ἁγιασμόν του, διότι χωρίς ἁγιότητα καί καθαρότητα «οὐδείς ὄψεται τόν Κύριον». Κανείς «ἀκάθαρτος» δέν θά ἀξιωθῇ νά ἰδῇ τόν Κύριο στήν Βασιλεία Του (βλ. Β´ Κορ. ζ´ 1, ῾Εβρ. ιβ´ 14, ᾿Εφ. ε´ 5).
Μόνον οἱ καθαροί θά ἀξιωθοῦν νά γεύωνται τά ἀνέκφραστα ἀγαθά τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό καί ἀναφέρει ἡ «᾿Αποκάλυψις» ὅτι μόνον οἱ 144.000 καταλάβαιναν τό νόημα τῆς «καινῆς ᾠδῆς», τῆς ψαλμωδίας πού ἀντηχοῦσε στούς ἀπέραντους θόλους τοῦ οὐρανοῦ.
῾Ο Θεός βέβαια γνωρίζει, ἀδελφέ μου, ποιοί θά εἶναι οἱ Χριστιανοί αὐτοί, ποιά θά εἶναι τά γενναῖα παλληκάρια τοῦ Χριστοῦ, οἱ ἀνδρεῖοι πιστοί, πού θά διατηρήσουν τότε τόν ἑαυτό τους ἀμόλυντο ἀπό τά μιάσματα τοῦ κόσμου. ᾿Εκεῖνο πού ἀφορᾷ καί ἐνδιαφέρει ἐμᾶς εἶναι νά ἑτοιμάζουμε τόν ἑαυτό μας καί νά ἀγωνιζώμαστε κατά τῆς ἁμαρτίας. ῎Ετσι θά ἀξιωθοῦμε, σύν Θεῷ, νά βρεθοῦμε κι ἐμεῖς ἀνάμεσα σ’ αὐτούς πού θά ἀπολαμβάνουν τήν δόξα καί μακαριότητα τοῦ ᾿Αρνίου αἰωνίως. ( Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Γ.Ψαλτάκη «Μηνύματα ἀπό τό βιβλίον τῆς Ἀποκαλύψεως).
