ΚΕΙΜΕΝΟ
« Καὶ λέγουσι τοῖς ὄρεσι καὶ ταῖς πέτραις· πέσατε ἐφ᾿ ἡμᾶς καὶ κρύψατε ἡμᾶς ἀπὸ προσώπου τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ θρόνου καὶ ἀπὸ τῆς ὀργῆς τοῦ ἀρνίου»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Καί ἔλεγον εἰς τά βουνά καί εἰς τάς πέτρας· Πέσατε ἐπάνω μας καί κρύψατέ μας ἀπό τό φοβερόν πρόσωπον ἐκείνου, πού κάθεται ἐπί τοῦ θρόνου καί ἀπό τήν ὀργήν τοῦ Ἀρνίου» ( Ἀπό τήν «ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας» τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα)
ΣΧΟΛΙΟ
«Ἔπειτα ἀπό τό ὅραμα τῶν Μαρτύρων, ἀνοίχθηκε ἡ ἕκτη σφραγίδα καί ἀμέσως προεκλήθη «μιά φοβερή ἀναστάτωση τοῦ σύμπαντος» (ΙΦ). ῎Εγινε «σεισμός μέγας», πού συγκλόνιζε τήν γῆ. Μαύρισε ὁ ἥλιος καί κοκκίνισε σάν τό αἷμα τό φεγγάρι. Συγχρόνως τά ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ ἔπεφταν στήν γῆ, ὅπως τά ἄγουρα σῦκα τῆς συκιᾶς πού κινδυνεύει νά ξεριζωθῇ ἀπό τό φύσημα τοῦ ἀνέμου. ῾Ο οὐρανός, σάν ἄλλη περγαμηνή, τυλίχθηκε καί ἐξαφανίσθηκε καί ὅλα τά νησιά καί τά βουνά ἄλλαξαν θέσι. Μετακινήθηκαν καί στάθηκαν ἀλλοῦ. ῞Ολοι δέ οἱ ἄρχοντες καί βασιλεῖς τῆς γῆς, οἱ ἀξιωματικοί, οἱ πλούσιοι, οἱ δυνατοί, οἱ ἐλεύθεροι, ἀλλά καί οἱ πτωχοί καί δοῦλοι, κρύφτηκαν στίς σπηλιές καί στούς βράχους τῶν βουνῶν καί ἔλεγαν πρός τά βουνά καί τίς πέτρες· «πέσατε ἐφ’ ἡμᾶς καί κρύψατε ἡμᾶς ἀπό προσώπου τοῦ καθημένου ἐπί τοῦ θρόνου καί ἀπό τῆς ὀργῆς τοῦ ἀρνίου, ὅτι ἦλθεν ἡ ἡμέρα ἡ μεγάλη τῆς ὀργῆς αὐτοῦ, καί τίς δύναται σταθῆναι;» (᾿Αποκ. στ´ 12-17). Πέσατε ἐπάνω μας καί κρύψατέ μας ἀπό τό φοβερό πρόσωπο ᾿Εκείνου πού κάθεται στόν ἔνδοξο θρόνο καί ἀπό τήν ὀργή τοῦ ᾿Αρνίου. Σῶστε μας, διότι ἔφθασε πλέον ἡ μεγάλη ἡμέρα τῆς ὀργῆς Του, καί ποιός μπορεῖ νά σταθῇ καί νά τήν ἀντικρίσῃ;
Συγκλονιστική καί τρομερή ἡ ἀποκαλυπτική αὐτή εἰκόνα. Συμβολίζει «πάσας τάς μεγάλας θεομηνίας καί καταστροφάς τῆς φύσεως, τάς ἐγγενώσας τό προαίσθημα τοῦ τέλους τοῦ κόσμου, αἵτινες διαδεχόμεναι διά μέσου τῶν γενεῶν ἀλλήλας θά ἐπισφραγισθοῦν ἐν τέλει ἀπό τάς δι’ αὐτῶν ἐξεικονιζομένας τελειωτικάς θλίψεις καί καταστροφάς, πού θά σημάνουν τήν κατάρρευσιν τοῦ κράτους τοῦ ἀντιχρίστου» (ΠΤ).
᾿Ανάλογες ἐκφράσεις ἐχρησιμοποίησε καί ὁ ἴδιος ὁ Θεάνθρωπος, ὅταν μιλοῦσε γιά τά προμηνύματα τῆς Δευτέρας καί ἐνδόξου Παρουσίας Του. «…ὁ ἥλιος σκοτισθήσεται», εἶπε, «καί ἡ σελήνη οὐ δώσει τό φέγγος αὐτῆς, καί οἱ ἀστέρες πεσοῦνται ἀπό τοῦ οὐρανοῦ, καί αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν σαλευθήσονται» (Ματθ. κδ´ 29). «…σεισμοί τε μεγάλοι κατά τόπους καί λιμοί καί λοιμοί ἔσονται, φόβητρά τε καί σημεῖα ἀπ’ οὐρανοῦ μεγάλα ἔσται… Καί ἔσται σημεῖα ἐν ἡλίῳ καί σελήνῃ καί ἄστροις, καί ἐπί τῆς γῆς συνοχή ἐθνῶν ἐν ἀπορίᾳ ἠχούσης θαλάσσης καί σάλου» (Λουκ. κα´ 11, 25). ῎Αν μελετήσῃ κανείς προσεκτικά καί ἀπό τήν ἑρμηνεία τους τά λόγια αὐτά τοῦ Κυρίου, βλέπει πόσο πολύ μοιάζουν μέ ὅσα περιγράφει στήν «᾿Αποκάλυψι» ὁ ἅγιος ᾿Ιωάννης.
Οἱ θεόπνευστες αὐτές λέξεις, φράσεις καί εἰκόνες μᾶς μεταφέρουν στούς ἐσχάτους καιρούς τῆς ῾Ιστορίας τοῦ κόσμου. Τότε πού τό ἕνα μετά τό ἄλλο τά προμηνύματα τῆς συντελείας τῶν αἰώνων θά συγκλονίζουν τήν οἰκουμένη. Πόλεμοι ἀνάλογοι πρός αὐτούς πού ἀναστατώνουν καί σήμερα τόν πλανήτη μας, σεισμοί κατά τόπους μέ βιβλικές καταστροφές, πλημμύρες, μόλυνσις τοῦ περιβάλλοντος, οἰκολογική καταστροφή καί ἄλλα συγκλονιστικά γεγονότα, πού θά προμηνύουν ὅτι πλησιάζει ἡ μεγάλη ἡμέρα τῆς Κρίσεως· ὅτι «ἔρχεται Κριτής», ὅπως λέγει ἕνα τροπάριον τῆς ᾿Εκκλησίας μας, «ὁ μέλλων κρῖναι πᾶσαν τήν οἰκουμένην· καί τίς ὑποστήσεται ἀπό προσώπου αὐτοῦ;…».
Τί μᾶς λέγουν ὅμως ὅλα αὐτά; ῞Οτι δέν θά κυλᾷ αἰωνίως ἤρεμα καί ἥσυχα ἡ ζωή αὐτοῦ τοῦ κόσμου, καί δέν θά ἀπολαμβάνουν αἰωνίως ἀμέριμνοι καί ἀτιμώρητοι τήν ζωή τῆς ἁμαρτίας καί διαφθορᾶς οἱ ἀσεβεῖς καί ἁμαρτωλοί. ῞Οσοι δέν ὑπολογίζουν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὅσοι τόν θεωροῦν μόνον ὡς ἀγαθόν καί νομίζουν ὅτι θά μακροθυμῇ γιά πάντα καί ἐκμεταλλεύονται, κατά τήν γνώμη τους, τήν ἀνεξικακία καί ἀγάπη Του, θά ἀναγκασθοῦν τότε νά καταλάβουν τί σημαίνει Θεός. Θά νιώσουν ὅτι ὁ Θεός δέν μένει ἀδιάφορος, ἀλλ’ ἐπεμβαίνει δυναμικά στήν ῾Ιστορία.
῞Οσοι ἦσαν ἀλαζόνες, ἀγέρωχοι καί περιφρονοῦσαν τό Εὐαγγέλιο καί τήν ᾿Εκκλησία, νομίζοντας ὅτι εἶναι ἱκανοί οἱ ἴδιοι νά ρυθμίζουν ὅπως θέλουν αὐτοί τήν ζωή τους ἀλλά καί τήν ζωή τῶν ἄλλων – ὅπως συμβαίνει μέ πολλούς ἡγέτες λαῶν – θά τρέμουν τότε. Θά «βλέπουν τήν πραγματικότητα, πού πεισματικά δέν ἤθελαν νά ξέρουν οὔτε νά γίνεται λόγος γι’ αὐτήν» (ΕΒ). «Περιγράφεται ἐδῶ ὁ πανικός τῶν κακῶν ἀνθρώπων κατά τάς τελευταίας ἡμέρας τοῦ κόσμου» (ΧΒ). Δέν θά ξέρουν ποῦ νά κρυβοῦν οἱ θρασύδειλοι. Θά ἀπευθύνωνται σάν ἀνόητοι στίς ἄψυχες πέτρες, θά τίς ἐκλιπαροῦν καί θά τίς ἱκετεύουν· Σκεπάστε μας, σῶστε μας ἀπό τήν ὀργή τοῦ ᾿Αρνίου!
Δέν εἶναι μόνο ἀγάπη ὁ Θεός. Εἶναι καί δικαιοσύνη. «᾿Αγαθός ὁ Θεός, ἀλλά καί δίκαιος… ᾿Ελεήμων, ἀλλά καί κριτής», λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος (Ρ.ὒ. 32, 1213). ῎Εδειξε πολλήν τήν ἀγάπην Του, ὅταν ἦλθε στήν γῆ. ᾿Εφανέρωσε τήν ἄπειρη μακροθυμία Του, ὅταν ἀνεχόταν νά τόν φτύνουν, νά τόν ραπίζουν, νά τόν μαστιγώνουν καί νά τόν καρφώνουν στόν Σταυρό τοῦ μαρτυρίου. Τήν δείχνει δέ καί σήμερα μεγάλη καί ἀνέκφραστη αὐτήν τήν ἀγάπη, τήν φιλανθρωπία καί ἀνεξικακία Του, ὅταν ἀνέχεται νά τόν βλασφημοῦν, νά χυδαιολογοῦν προφορικῶς καί γραπτῶς εἰς βάρος Του, νά περιφρονοῦν τόν Νόμον Του καί τήν ᾿Εκκλησίαν, πού ᾿Εκεῖνος ἵδρυσε μέ τό Αἷμα Του.
῎Εχει ὁρίσει ὅμως ᾿Εκεῖνος καί τίς ὧρες κατά τίς ὁποῖες θά ἐκδηλωθῇ καί ἡ δικαιοσύνη Του, ἡ ἐπιβεβλημένη καί δικαία ὀργή Του, πού πατάσσει τό κακόν.
Καί θά ἔλθουν ὁπωσδήποτε οἱ ὧρες αὐτές. Μᾶς τό προεῖπε ὁ ῎Ιδιος, πού εἶναι ἡ ᾿Αλήθεια, μέ τρόπο συγκλονιστικό, γιά νά χαραχθῇ καλά στίς καρδιές μας. Μᾶς τό ἐτόνισαν τό ἴδιο ἐντυπωσιακά καί οἱ Μαθηταί Του, οἱ ἀπεσταλμένοι Του, γιά νά μᾶς ξυπνήσουν ἀπό τήν ἀδιαφορία καί τόν λήθαργο τῆς καταναλωτικῆς ζωῆς μας. Μιᾶς ζωῆς πού περιορίζεται ἀσφυκτικά στόν κλοιό τοῦ σήμερα, τοῦ «φάγωμεν καί πίωμεν». Μιᾶς ζωῆς πού δέν ἔχει αἰώνιες προοπτικές καί ἀνώτερες βλέψεις καί ἰδανικά ἅγια.
Καί μᾶς φωνάζει· «Ξυπνῆστε ἐπί τέλους, πρίν εἶναι πολύ ἀργά! Μετανοήσατε, ὅσο εἶναι καιρός! ᾿Εάν ἔλθῃ ἡ ὥρα τῆς δικαιοσύνης καί βρεθῆτε ἀμετανόητοι, σᾶς περιμένει συμφορά ἀνεπανόρθωτη».
῾Η δέ ἀσύλληπτη συμφορά, ἀδελφέ μου, εἶναι νά ὀργισθῇ ἐναντίον μας, ἐξ αἰτίας τῆς πεισματικῆς ἀμετανοησίας μας, τό ἄκακον ᾿Αρνίον, τό ᾿Αρνίον πού εἶναι ὅλο ἀγάπη, τό ᾿Αρνίον πού ἐσφάγη πρός χάριν μας. Δέν ὑπάρχει φοβερωτέρα πραγματικότης ἀπό τήν ὀργήν τοῦ ᾿Αρνίου. Δέν ὑπάρχει βαθύτερος πόνος ἀπό τοῦ νά σέ ἀποστραφῇ ᾿Εκεῖνος, πού εἶναι ἡ ᾿Αγάπη. ( Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Γ.Ψαλτάκη «Μηνύματα ἀπό τό βιβλίον τῆς Ἀποκαλύψεως).
