ΚΕΙΜΕΝΟ
«καὶ ἔβαλεν ὁ ὄφις ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ ὀπίσω τῆς γυναικὸς ὕδωρ ὡς ποταμόν, ἵνα αὐτὴν ποταμοφόρητον ποιήσῃ».
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Καί ἐπειδή τό φίδι δέν ἠμποροῦσε νά τήν πιάσῃ, ἔρριψεν ἀπό τό στόμα αὐτοῦ πίσω ἀπό τήν γυναῖκα νερόν σάν ποταμόν, διά νά τήν παρουσιάσῃ καί τήν πνίξῃ μέσα εἰς τόν ποταμόν, διά νά τήν παρασύρῃ καί τήν πνίξῃ μέσα εἰς τόν ποταμόν αὐτόν, καί εἶναι τοῦτο σύμβολον τῶν πολλῶν διωγμῶν καί τῶν μαρτυρικῶν αἱμάτων, μέσα εἰς τά ὁποῖα ὁ σατανᾶς ἐζήτησε νά πνίξῃ τήν ἐκκλησίαν» ( Ἀπό τήν «ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας» τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα)
ΣΧΟΛΙΟ
«῾Η γυναίκα πού εἴδαμε προηγουμένως, «ἡ Μήτηρ τοῦ Μεσσίου καί τῶν πιστῶν» (ΠΜ), ὑπέφερε, γράφει ἡ «᾿Αποκάλυψις», ἀπό φρικτούς πόνους πρό τοῦ τοκετοῦ. ῾Ο δέ δράκων – Σατανᾶς ἔστεκε δίπλα της ἕτοιμος νά καταβροχθίσῃ τό τέκνον της. Τελικῶς ἡ γυναίκα ἐγέννησε ἀρσενικό παιδί, τόν Μεσσία, «ὁ ὁποῖος μέλλει νά ποιμαίνῃ ὅλα τά ἔθνη μέ ράβδον σιδηρᾶν. Καί ἡρπάσθη τό τέκνον της πλησίον τοῦ Θεοῦ καί πλησίον τοῦ θρόνου αὐτοῦ. ῾Ο Μεσσίας ἀπρόσβλητος ἀπό τήν ἁμαρτίαν διέφυγε τήν ἐπιβουλήν τοῦ δράκοντος καί ἀνελήφθη εἰς τόν οὐρανόν» (ΠΤ).
῎Ετσι ὁ δράκων δέν ἔβλαψε οὔτε τήν γυναῖκα, τήν Μητέρα τοῦ Μεσσίου καί Θεοτόκον, ἀφοῦ δέν τήν ἔριξε σέ καμιά ἁμαρτία, οὔτε τόν Υἱόν της, ἀφοῦ ἀνεδείχθη Αὐτός νικητής κάθε πειρασμοῦ καί ἀνεστήθη ἐκ νεκρῶν καί ἀνελήφθη ἐν δόξῃ στούς οὐρανούς.
Κυριευμένος ἀπό «θυμόν μέγαν» ὁ δράκων ἐστράφη πλέον κατά τῆς ᾿Εκκλησίας, τήν ὁποίαν, ὅπως προανεφέρθη, συμβολίζει ἡ γυναίκα ἐκείνη.
Εἶχε ἤδη κατανικηθῆ στούς οὐρανούς αὐτός καί οἱ δαίμονές του ἀπό τόν ἀρχάγγελο Μιχαήλ καί τούς ἀγγέλους πού ἦσαν ὑπό τίς διαταγές του. Καί πλέον δέν εἶχε θέσι στόν οὐρανό. Κατέπεσε μέ τούς δαίμονές του στήν γῆ. «῎Οχι μόνον τήν μάχην ἀπώλεσεν, ἀλλ’ ἐξωστρακίσθη καί ἐκ τοῦ οὐρανοῦ» (ΠΜ).
Καί ἐνῶ ἡ θριαμβεύουσα ᾿Εκκλησία εὐφραίνεται καί δοξάζει τόν Θεό γιά τήν ἧττα τοῦ Σατανᾶ, ὁ ἴδιος γνωρίζοντας ὅτι λίγος ἀκόμη καιρός τοῦ ἀπομένει, ἕως ὅτου δεθῇ ὁριστικῶς καί ριφθῇ στήν λίμνη τοῦ πυρός, στρέφεται μέ λύσσα ἐναντίον τῆς ἐπί γῆς στρατευομένης ᾿Εκκλησίας.
῾Ορμᾷ πίσω ἀπό τήν γυναῖκα ἐκείνη, ἡ ὁποία κατέφυγε στήν ἔρημο γιά νά ἀσφαλισθῇ ἐπί χίλιες διακόσιες ἑξῆντα ἡμέρες, ὅσες θά εἶναι οἱ ἡμέρες τῆς φρικτῆς δράσεως τοῦ ᾿Αντιχρίστου.
Καί ἐνῶ ἔβλεπε ὅτι ὁ παντοκράτωρ Θεός προστατεύει τήν γυναῖκα (πού συμβολίζει τώρα τήν ᾿Εκκλησία), μέ τό ὅτι τῆς ἔδωσε δύο πτερά μεγάλου ἀετοῦ γιά νά πετάξῃ στήν ἔρημο καί νά σωθῇ, ἐν τούτοις ὁ δράκων Σατανᾶς, ὁ ἀρχαῖος ὄφις, «ἔβαλεν ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ ὀπίσω τῆς γυναικός ὕδωρ ὡς ποταμόν, ἵνα αὐτήν ποταμοφόρητον ποιήσῃ» (᾿Αποκ. ιβ´ 12-15). «Τήν κυνήγησε καί ἐπειδή δέν τήν προλάβαινε, ξέρασε ἀπό τό στόμα του νερό πολύ σάν ποτάμι γιά νά τήν πνίξῃ» (ΕΒ). Δέν ἐπέτυχε ὅμως τόν σκοπό του, διότι «ἐβοήθησεν ἡ γῆ τῇ γυναικί, καί ἤνοιξεν ἡ γῆ τό στόμα αὐτῆς καί κατέπιε τόν ποταμόν ὅν ἔβαλεν ὁ δράκων ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ» (᾿Αποκ. ιβ´ 16).
«῞Οπως ὁ Σατανᾶς χρησιμοποιεῖ τήν ὑλικήν φύσιν πρός ἀπάτην τῶν πιστῶν, κατά παρόμοιον τρόπον καί ὁ Θεός προστατεύει τούς πιστούς του ὁπλοποιῶν τήν κτίσιν πρός ἄμυναν ἐχθρῶν» (ΙΓ). Τά πάντα εἶναι ἔργα τῶν χειρῶν Του καί τά χρησιμοποιεῖ μέ τήν πανσοφίαν Του γιά τήν προστασίαν τῆς ᾿Εκκλησίας Του, ἡ ὁποία δοκιμάζεται ἀπό τίς ἐπιθέσεις τοῦ ἀδυσωπήτου ἐχθροῦ της Σατανᾶ.
Μέ θαυμαστή λοιπόν ἐπέμβασι τοῦ Θεοῦ, πού ἐξουσιάζει ἔμψυχα καί ἄψυχα, διεσώθη ἡ γυναίκα – ᾿Εκκλησία. ῎Ανοιξε ἡ γῆ καί κατάπιε τό ποτάμι καί δέν ἐπνίγη ἡ γυναίκα ἐκείνη. Δέν κατώρθωσε ὁ Σατανᾶς νά τήν κάνῃ «ποταμοφόρητον», νά τήν πνίξῃ στά νερά τοῦ ποταμοῦ του. Καί ὠργισμένος ἐστράφη ἐναντίον τῶν ἀπογόνων της, τῶν τέκνων τῆς ᾿Εκκλησίας (᾿Αποκ. ιβ´ 4-17).
῾Η ἐπίθεσις τοῦ δράκοντος κατά τῆς γυναικός συμβολίζει τούς διωγμούς κατά τῆς ᾿Εκκλησίας.
᾿Αναφέρεται στούς διωγμούς τῶν πρώτων χριστιανικῶν χρόνων μέ τά ποτάμια τῶν αἱμάτων τῶν καλλινίκων Μαρτύρων, πού ξεπερνοῦν τά ἕνδεκα ἑκατομμύρια. ᾿Εννοεῖ ἐπίσης καί τούς διωγμούς μέ τούς Νεομάρτυρες, πού ἔδωσαν τήν ζωή τους γιά τόν Χριστό, σφαγμένοι ἀπό τά γιαταγάνια τῶν Μουσουλμάνων, καθώς καί τούς Μάρτυρες, πού θά θυσιασθοῦν γιά τήν Πίστι κατά τήν ἐποχή τοῦ ᾿Αντιχρίστου.
Παρά τούς σκληρούς ὅμως διωγμούς ἡ ᾿Εκκλησία καί τά πιστά τέκνα της θά χαίρωνται τελικῶς τήν νίκη καί τόν θρίαμβο! Δέν θά ὑποταγοῦν στόν Σατανᾶ! Δέν θά τόν προσκυνήσουν! Θά τόν συντρίψουν! Καί τοῦτο, διότι ἔχουν καί θά ἔχουν μαζί τους τό ᾿Αρνίον. ᾿Εκεῖνον πού, ὅπως γράφει πάλι ὁ ἅγιος ᾿Ιωάννης ὁ εὐαγγελιστής, «μείζων ἐστίν… ἤ ὁ ἐν τῷ κόσμῳ» (Α´ ᾿Ιω. δ´ 4). Εἶναι μεγαλύτερος, δυνατώτερος ἀπό τόν Σατανᾶ, πού φαίνεται ὅτι ἐξουσιάζει στόν κόσμο. Καί μέ τήν ἰδική Του δύναμι καί Χάρι, πού διοχετεύεται στίς ψυχές τους μέ τά ἱερά Μυστήρια τῆς ᾿Εκκλησίας Του, πατοῦν «ἐπάνω ὄφεων καί σκορπίων καί ἐπί πᾶσαν τήν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ» (Λουκ. ι´ 19). Ποδοπατοῦν τά ὄργανα τοῦ Σατανᾶ, πού σάν φίδια καί σκορπιοί ὁρμοῦν ἐναντίον τους, γιά νά τούς δηλητηριάσουν, καί κατανικοῦν τήν δύναμι τοῦ Διαβόλου.
Χειροπιαστή ἀπόδειξι καί βεβαίωσι αὐτῆς τῆς νίκης ἔχουμε στίς μέρες μας τά ὅσα συνέβησαν στίς χῶρες τῆς ᾿Ανατολικῆς Εὐρώπης καί τοῦ λεγομένου ὑπαρκτοῦ Σοσιαλισμοῦ. Τί ἐτράβηξαν ἀλήθεια καί πόσα ὑπέφεραν οἱ πιστοί τῆς Ρωσίας, τῆς ᾿Αλβανίας, τῆς Τσεχοσλοβακίας κ.λ.π. γιά τήν πίστι τους στόν Χριστό ἀπό τά ὄργανα τοῦ Διαβόλου, τούς ἀθέους καί ἀπίστους Μαρξιστές; ᾿Ενόμιζε κανείς πώς θά τούς εἶχε καταπιεῖ τό ποτάμι τῶν διωγμῶν καί τῶν αἱμάτων. Καί ὅμως σήμερα εἶναι νικηταί! ᾿Ενίκησαν τόν Σατανᾶ μέ τήν δύναμι τοῦ Σταυροῦ! Τόν συνέτριψαν μέ τήν θυσία καί τό Αἷμα τοῦ ᾿Αρνίου! Καί ἐκεῖ ὅπου ἄλλοτε ὅλα «τά ἔσκιαζε ἡ φοβέρα καί τά ἐπλάκωνε ἡ σκλαβιά» ἀντηχοῦν τώρα χαρμόσυνα οἱ καμπάνες τῶν ὀρθοδόξων Ναῶν καί ὑψώνονται ὥς τά οὐράνια οἱ θριαμβευτικοί ὕμνοι τῶν λυτρωμένων πιστῶν.
Αὐτή εἶναι ἡ νίκη τῆς ᾿Εκκλησίας καί αὐτή ἡ συντριβή τοῦ Σατανᾶ. Αὐτή ὅμως ἡ συντριβή καί αὐτή ἡ νίκη γίνεται αἰσθητή καί ἀτομικά στήν ζωή τοῦ κάθε πιστοῦ. ῞Οταν, παρά τούς πειρασμούς καί τίς παγίδες, πού στήνει στήν πορεία τοῦ Χριστιανοῦ ὁ Διάβολος, καί παρά τίς ἐπιθέσεις καί προσπάθειές του νά τόν παρακινήσῃ νά ἁμαρτήσῃ, δέν κατορθώνῃ τελικά νά τόν κάνῃ ὑποχείριό του, τί ἄλλο ἔχουμε παρά νίκη τοῦ Χριστοῦ καί συντριβή τοῦ Σατανᾶ! Νίκη τῆς δυνάμεως τοῦ ᾿Εσταυρωμένου καί ἧττα καί ἐξευτελισμό τῶν δαιμόνων!
Αὐτήν δέ τήν νίκη εἶναι δυνατόν νά τήν χαιρώμαστε διαρκῶς καί ἐμεῖς, ἀδελφέ μου. ᾿Αρκεῖ νά εἴμαστε προσκολλημένοι στόν Σωτῆρα μας Κύριο καί νά ἀντλοῦμε δύναμι ἀπό τήν ἀκαταμάχητη δύναμί Του μέ τήν ἕνωσί μας μέ Αὐτόν, τόν Παντοκράτορα». ( Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Γ.Ψαλτάκη «Μηνύματα ἀπό τό βιβλίον τῆς Ἀποκαλύψεως).
