Ὁ Ἅγιος Ἰωάνης ὁ Δαμασκηνός κοιμήθηκε τό 749 μ.Χ. Μέ τήν εὐκαιρία συμπλήρωσης 1260 χρόνων ἀπό τήν Κοίμησή του δημοσιεύουμε σέ συνέχειες τό Ἐγκώμιο στό Γενέσιο τῆς Θεοτόκου. Ἡ μετάφραση εἶναι παρμένη ἀπό τό βιβλίο τῶν ἐκδόσεων τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μέ τίτλο «Ἡ Θεοτόκος». Ἡ λογοτεχνική ἀπόδοση τῆς ὁμιλίας εἶναι τοῦ Ἐλ.Μάϊνα.
Τοῦ ταπεινοῦ μοναχοῦ καί ἱερέα Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ Λόγος στό Γέννηση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου Στ΄
7. Σήμερα καινούργιο βιβλίο ἑτοίμασε ὁ Λόγος – Θεός, ποὺ ἔπλασε τὰ πάντα καὶ ποὺ ἀνάβλυσε ἀπὸ τὴν καρδιά τοῦ Πατέρα, γιὰ νὰ γραφτῆ ὁ ἴδιος μέσα σ’ αὐτὸ σὰ μὲ κοντύλι, μὲ τὴ γλώσσα τοῦ Θεοῦ, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Βιβλίο ποὺ δόθηκε σὲ γραμματισμένο ἄνδρα, καὶ δὲν τὸ διάβασε. Ὁ Ἰωσήφ δὲν ἐγνώρισε τὴν Μαρία οὔτε τὴν δύναμη τοῦ μυστηρίου, ποὺ ἔκρυβε μέσα της. Πανάγιο κοριτσάκι τοῦ Ἰωακείμ καὶ τῆς Ἄννας, ποὺ ξέφυγες ἀπαρατήρητο ἀπὸ τὶς ἀρχὲς καὶ τὶς ἐξουσίες, καὶ τὰ φλογερὰ βέλη τοῦ πονηροῦ, ποὺ πέρασες τὴ ζωή σου στὸ νυφικὸ θάλαμο τοῦ Πνεύματος, καὶ κρατήθηκες ἀνέγγιχτο γιὰ νὰ γίνης νύφη Θεοῦ, καὶ μάνα τοῦ ἀληθινοῦ Γιοῦ τοῦ Θεοῦ. Πανάγιο κοριτσάκι, ποὺ φανερώθηκες πάνω στὴν ἀγκαλιὰ τῆς μάνας καὶ γιόμισες φόβο τίς δυνάμεις ποὺ ἀποστάτησαν ἀπὸ τὸν Θεό. Πανάγιο κοριτσάκι, τὴν ὥρα ποὺ θήλαζες τὸ γάλα σὲ περιτριγύριζαν οἱ ἄγγελοι. Κοριτσάκι ἀγαπημένο ἀπὸ τὸν Θεό, δόξα σ’ αὐτοὺς ποὺ σὲ γέννησαν. Θὰ Σὲ μακαρίζουν οἱ γενεὲς τῶν γενεῶν, ὅπως στ’ ἀλήθεια τὄπες προφητικά. Κοριτσάκι ἄξιό του Θεοῦ, ἡ ὀμορφιὰ τῆς ἀνθρώπινης φύσεως, ἡ ἐπανόρθω-ση τῆς πρώτης μας μάνας τῆς Εὕας. Μὲ τὴ γέννησή σου ἀναστήθηκε ἡ πεσμένη. Ἀστροποβόλημα τῶν γυναικῶν. Ἂν ἡ πρώτη Εὔα, μπαίνοντας στὴ δούλεψη τοῦ φιδιοῦ ἐναντίον τοῦ πρώτου μας πατέρα, τοῦ Ἀδάμ, ἔπεσε στὴν παράβαση, κι ἔτσι «ἦρθε στὸν κόσμο μας ὁ θάνατος», ἡ Μαρία ὑπηρετώντας μὲ ὑποταγὴ τὴν θεία βουλή, ξεγέλασε τό φίδι πού μᾶς ξεγέλασε κι ἔφερε στὸν κόσμο τὴν ἀφθαρσία. Κοριτσάκι παντοτινὰ παρθενικό, ποὺ παιδοποίησες, χωρὶς νἄχης ἀνάγκη ἀπὸ ἄνδρα, ἀφοῦ αὐτὸς ποὺ γέννησες ἔχει πάτερα αἰώνιο. Κοριτσάκι, γέννημα τῆς γῆς, ποὺ βάσταξες στὴ θεομητορική σου ἀγκαλιὰ τὸν Πλάστη. Οἱ αἰῶνες παράβγαιναν στὸ τρέξιμο ποιὸς θὰ πρωτοπρολάβη νὰ καυχηθῆ γιὰ τὴ γέννησή σου. Ἀλλὰ ἡ προκαθορισμένη ἀπόφαση τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔφτιαξε καὶ τοὺς αἰῶνες, ἐνίκησε τὸν συναγωνισμὸ τῶν αἰώνων κι ἔγιναν οἱ τελευταῖοι αἰῶνες πρῶτοι, ἐκεῖνοι ποὺ τοὺς ἔλαχε νὰ γεννηθῆς σ’ αὐτούς. Εἶσαι πραγματικὰ ἡ πιὸ πολύτιμη ἀπ’ ὅλη τὴν πλάση, γιατί μόνο ἀπὸ σένα δέχτηκε μεράδι ὁ Πλάστης τὶς ἀπαρχὲς τῆς δικῆς μας φύσεως. Σάρκα Του ἔγινε ἡ σάρκα σου, καὶ αἷμα Του τὸ αἷμα σου, καὶ γάλα ἀπ’ τὶς θηλές σου ἐβύζαξε ὁ Θεός, κι ἑνώθηκαν τὰ χείλη σου μὲ τοῦ Θεοῦ τὰ χείλη. Ἄπιαστα κι ἀνείπωτα θαύματα. Ὁ Θεὸς τῶν ὅλων προγνώρισε ὅτι ἐσὺ ἄξια θὰ γίνης τῆς ἀγάπης Του καὶ σ’ ἀγάπησε, κι ἀπὸ ἀγάπη σὲ προόρισε, καὶ «στοὺς στερνοὺς καιρούς» σ’ ἔφερε στὸ φῶς καὶ σ’ ἀνάδειξε μάνα καὶ τροφοδότρα τοῦ δικοῦ Του Υἱοῦ καὶ Λόγου.
