Ὁ Ἅγιος Ἰωάνης ὁ Δαμασκηνός κοιμήθηκε τό 749 μ.Χ. Μέ τήν εὐκαιρία συμπλήρωσης 1260 χρόνων ἀπό τήν Κοίμησή του δημοσιεύουμε σέ συνέχειες τό ἔργο του «Ἔκδοσις ἀκριβής Ὀρθοδόξου Πίστεως». Ἡ μετάφραση εἶναι τοῦ Ἀρχ.Δωροθέου Πάπαρη, καί εἶναι παρμένη ἀπό τήν ἰστοσελίδα www.phys.uoa.gr. Ἡ μετατροπή στό σύστημα πολυτονικῆς γραφῆς εἶναι δική μας.
Κεφάλαιο 1ο
Ὅτι τὸ θεῖο εἶναι ἀκατάληπτο καὶ ὅτι δὲν πρέπει νὰ ἐρευνᾶ κανεὶς καὶ νὰ περιεργάζεται αὐτὰ ποὺ δὲν μᾶς ἔχουν παραδοθεῖ ἀπὸ τοὺς ἁγίους προφῆτες καὶ ἀποστόλους καὶ εὐαγγελιστές.
«Τὸν Θεὸ ποτὲ κανεὶς δὲν τὸν εἶδε. Ὁ μονογενής του Υἱός, ποὺ βρίσκεται μέσα στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Πατέρα του, αὐτός μᾶς τὸν γνώρισε». Τὸ θεῖο λοιπὸν εἶναι ἄρρητο καὶ ἀκατάληπτο. «Διότι κανένας δὲν γνωρίζει τὸν Πατέρα παρὰ μόνον ὁ Υἱός· οὔτε τὸν Υἱὸ γνωρίζει κανεὶς παρὰ μόνον ὁ Πατέρας». Καὶ τὸ ἅγιο Πνεῦμα ἐπίσης γνωρίζει τὰ τοῦ Θεοῦ, ὅπως τὸ πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου γνωρίζει τὰ τοῦ ἀνθρώπου. Καὶ μετὰ τὴν πρώτη ἐκείνη καὶ μακάρια φύση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κανεὶς ποτὲ δὲν γνώρισε τὸ Θεό, παρὰ μόνον ἐκεῖνος στὸν ὁποῖο ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς ἀποκάλυψε· κανένας ἀπό τούς ἀνθρώπους δὲν τὸν γνώρισε οὔτε ἀπὸ τὶς ὑπερκόσμιες δυνάμεις, ἀκόμη, νομίζω, καὶ αὐτὰ τὰ Χερουβὶμ καὶ τὰ Σεραφείμ. Ἀλλὰ ὁ Θεὸς δὲν μᾶς ἄφησε σὲ τέλεια ἄγνοια. Διότι ἡ γνώση τῆς ὑπάρξεως τοῦ Θεοῦ ἔχει ἐκ φύσεως δοθεῖ σὲ ὅλους μας. Ἀκόμη καὶ ἡ ἴδια ἡ κτίση καὶ ἡ συνοχὴ καὶ ἡ διακυβέρνησή της διακηρύσσει τὸ μεγαλεῖο τῆς φύσεως τοῦ Θεοῦ. Μᾶς φανέρωσε, ὅσο εἶναι δυνατόν, τὴ γνώση τοῦ ἑαυτοῦ Του πρῶτα μὲ τὸ νόμο καὶ τοὺς προφῆτες καὶ ἔπειτα μὲ τὸν μονογενῆ Υἱό του, τὸν Κύριο καὶ Θεό μας, Σωτήρα Ἰησοῦ Χριστό. Ὅλα, λοιπόν, πού μᾶς ἔχει παραδώσει ὁ νόμος, οἱ προφῆτες, οἱ ἀπόστολοι καὶ οἱ εὐαγγελιστὲς τὰ ἀποδεχόμαστε, τὰ γνωρίζουμε καὶ τὰ σεβόμαστε καὶ δὲν ζητᾶμε τίποτε περισσότερο ἀπ’ αὐτά. Διότι ὁ Θεὸς εἶναι ἀγαθὸς καὶ μᾶς παρέχει ὅλα τὰ ἀγαθά. Δὲν πέφτει οὔτε σὲ ζήλεια οὔτε σὲ κάποιο ἄλλο πάθος· διότι ὁ φθόνος εἶναι μακριὰ ἀπὸ τὴ θεία φύση, ἡ ὁποία εἶναι ἀπαθὴς καὶ μόνη ἀγαθή. Ἐπειδὴ λοιπὸν γνωρίζει τὰ πάντα καὶ προνοεῖ γιὰ τὸ συμφέρον τοῦ καθένα, ἀποκάλυψε σὲ μᾶς αὐτὸ πού μᾶς συνέφερε νὰ γνωρίζουμε, ἐνῷ ἀποσιώπησε αὐτὸ ποὺ δὲν μποροῦμε νὰ καταλάβουμε. Ἄς ἀρκεσθοῦμε καὶ μείνουμε σ’ αὐτά, χωρὶς νὰ μετακινοῦμε τὰ αἰώνια σύνορα καὶ χωρὶς νὰ παραβαίνουμε τήν παράδοση».
