ΚΕΙΜΕΝΟ
"Καί ὅτε ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι ὀκτώ τοῦ περιτεμεῖν τό παιδίον, καί ἐκλήθη τό ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦς, τό κληθέν ὑπό τοῦ ἀγγέλου πρό τοῦ συλληφθῆναι αὐτόν ἐν τῇ κοιλίᾳ"
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
Καί ὅταν συνεπληρώθησαν αἱ ὀκτώ ἡμέραι διά νά γίνῃ εἰς τό παιδίον ἡ περιτομή, τό περιέτεμαν ἵνα καί διά τῆς περιτομῆς ἐπιβεβαιωθῇ ὅτι ἦτο γνήσιος ἂπόγονος τοῦ Ἀβραάμ. Καί ἐκλήθη τό ὄνομά του Ἰησοῦς, ὄνομα πού τό εἶχεν εἴπει ὁ ἄγγελος προτοῦ συλληφθῇ αὐτός εἰς τήν κοιλίαν τῆς μητέρας του" ( Ἀπό τήν "ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας" τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα)
ΣΧΟΛΙΟ
"Ἀφοῦ ὁ Κύριος ἔλαβε δούλου μορφήν καί «ἐγένετο ὑπό νόμον, ἵνα τούς ὑπό νόμον ἐξαγοράσῃ» (Γαλ. δ’ 5), ρητή δέ τοῦ νόμου διάταξις ἦτο ἡ περιτομή, ὁ ἴδιος δέ ἐβεβαίωσεν ἀργότερον κατά τήν συζήτησιν μετά τοῦ Ἰωάννου περί τῆς βαπτίσεώς του, ὅτι «οὕτω πρέπον ἐστίν ἠμῖν πληρῶσαι πᾶσαν δικαιοσύνην» (Ματθ. γ’ 15), δηλαδή, εἶναι ἀνάγκη νά συμμορφωθῶ πρός κάθε ἐντολήν τοῦ Νόμου, καταδέχεται νά ὑποβληθῆ καί εἰς αὐτήν τήν ταπείνωσιν τῆς περιτομῆς. Αὐτή ἐγίνετο εἰς κάθε ἄρρεν παιδίον τῶν Ἰουδαίων τήν ὀγδόην ἀπό τῆς γεννήσεώς του ἡμέραν συμφώνως πρός ὡρισμένον τυπικόν, κατ’ αὐτήν δέ τήν ἡμέραν ἐδίδετο τό ὄνομα εἰς τό παιδίον. Ὅπως ὀρθῶς σημειοῦται παρά τῶν ἑρμηνευτῶν, ἡ διήγησις περί τῆς περιτομῆς τοῦ Κύριου εἶναι λίαν σύντομος, ἀλλά καί ὅτι κατ’ αὐτήν ὁ Κύριος ἔχυσε σταγόνας τινάς ἀπό τό πανάγιον αἷμα Του, τό ὁποῖον ἔπειτα ἀπό ὀλίγα ἔτη, κατά τήν ὥραν τῆς προσηλώσεώς του ἐπί τοῦ σταυροῦ θά ἔρρεε καί θά ἐχύνετο ἀφθόνως. Δεχθείς δέ τήν περιτομήν, ἐδέχθη νά θεωρηθῆ ἁμαρτωλός ὁ ἅγιος τῶν ἁγίων, καθ’ ὅν χρόνον ἦτο ξένος πρός πᾶσαν ἁμαρτίαν, Ἶνα ἠμας ἐλευθέρωση ἀπό τήν ἁμαρτίαν καί μᾶς παραστήση καθαρούς ἐνώπιόν του Πατρός του. Ἰδού τώρα πῶς ὁ ἱερός Εὐαγγελιστής εἰς ἕνα του μόνον στίχον ἐκθέτει τό γεγονός αὐτό.
«Καί ὀτε ἐπλησθησαν αἵ ἡμεραι ὀκτώ του περιτεμειν τό παιδιον, καί ἐκληθη τό ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦς, τό κληθέν ὑπό τοῦ ἀγγέλου πρό τοῦ συλληφθηναι αὐτόν ἐν τή κοιλία» (Λούκ. β’ 21). Δηλαδή, ὅταν συνεπληρωθησαν αἵ ὀκτώ ἡμεραι διά νά γίνῃ εἰς τό παιδιον ἡ περιτομή, τό περιετεμαν καί ἐκληθη τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦς, ὄνομα πού τό εἰχεν εἰπεῖ ὁ ἄγγελος προτοῦ νά συλληφθῆ αὐτός εἰς τήν κοιλίαν τῆς μητέρας του. Προκείμενου περί τοῦ Κύριου, αὐτό τό στοιχεῖον κυρίως εἶναι τό βασικόν καί οὐσιῶδες, τό ὁποῖον ἔχει τόσην σημασίαν δί’ ἕνα ἕκαστον ἀπό ἠμας. Ὅτι δηλαδή κατά τήν ἡμέραν αὐτήν ἐδοθη τό ὄνομα εἰς τόν Κύριον. Ὄνομα, τό ὁποῖον ἔχει τόσην σχέσιν μέ τό ἔργον του καί τήν ἀποστολήν του. Ἐκληθη τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦς, λέγει ὁ Εὐαγγελιστής. Καί Ἰησοῦς σημαίνει Σωτήρ, Λυτρωτής, Ἐλευθερωτής. Διότι τό ἔργον τοῦ Κύριου ἦτο αὐτό: Νά γίνῃ δηλαδή ὁ Σωτήρ, ὁ Ἐλευθερωτής. Ἀπό τί δέ Σωτήρ καί Ἐλευθερωτής; Ἀπό τί ἄλλο, παρά ἀπό τήν ἁμαρτίαν, τήν ἁμαρτίαν πού εἶχε χωρίσει τόν ἄνθρωπον ἀπό τόν Θεόν καί τόν εἶχε καταδικάσει εἰς τόν αἰώνιον ἀπ’ Αὐτοῦ χωρισμόν καί τόν διπλοῦν θάνατον, τόν σωματικόν καί τόν ψυχικόν; Ὤ! Μέ πόσην νοσταλγίαν ἐπερίμεναν οἱ δίκαιοι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης νά ἔλθη ἡ ἡμέρα ἡ εὐλογημένη, κατά τήν ὁποίαν θά ἐπραγματοποιεῖτο ἡ ὑπόσχεσις τοῦ Θεοῦ Πατρός, ὅτι θά ἀποστείλη Σωτῆρα, πού θά συνεφιλίωνε τούς ἀνθρώπους μέ τόν Θεόν! Ἀλλά καί πόσον θά ἐσκίρτησαν αἱ καρδίαι των εἰς τόν ἅδην, ὅταν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἐπραγματοποιήθη καί ὁ Λυτρωτής εὑρίσκεται ἐν μέσῳ τῶν ἀνθρώπων. Ἄς εἶναι τώρα νήπιον ὀκταήμερον. Ἄς εἶναι ἀδύνατον παιδίον, κείμενον εἰς τήν πτωχικήν του κλίνην. Εἶναι ὁ Παντοδύναμος Θεός. Εἶναι ὁ Αἰώνιος Σωτήρ καί Λυτρωτής. Εἶναι «ὁ ἀρχηγός τῆς σωτηρίας ἡμῶν», ὁ «αἴτιος σωτηρίας αἰώνιου», διότι «οὐκ ἔστιν ἐν ἀλλῳ οὐδενί ἡ σωτηρία• οὐδέ γάρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπό τόν οὐρανόν τό δεδομένον ἐν ἀνθρώποις, ἐν ὧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς» ἐκτός ἀπό τό λατρευτόν ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ (Ἑβρ. β’ 10, ε’ 9, Πράξ. δ’ 12).
Ὤ! Ἄς δοξασωμεν καί ἄς ὑμνολογήσωμεν τόν Θεόν διά τήν μεγάλην, τήν ἀπεριγράπτου ἀγάπης ἐκδήλωσιν αὐτήν τοῦ Οὐρανίιου Πατρός μας. Ἡμεῖς τόν ἐλυπήσαμεν μέ τήν διαγωγήν μας• τόν ἀπηρνήθημεν μέ τήν ἁμαρτίαν μας, καί Ἐκεῖνος τήν σωτηρίαν διά μακρῶν αἰώνων μᾶς προητοίμασε καί ἐπ’ ἐσχάτων τῶν χρόνων ἐπραγματοποίησεν ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Ἁγίου Υἱοῦ Του. Ἀλλά καί τόν Πανάγιον Υἱόν Του καί Σωτῆρα μας ἄς εὐχαριστήσωμεν ἀπό καρδίας, ἀφοῦ Ἐκεῖνος μᾶς ἔσωσεν ἀπό τήν κατάραν τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ αἰώνιου θανάτου, «γενόμενος ὑπέρ ἡμῶν κατάρα» (Γαλ. γ’ 13). Ἄς προσπαθήσωμεν δέ νά γίνωμεν ἄξιοι τῆς σωτηρίας, διακόπτοντες κάθε σχέσιν μέ τήν ἁμαρτίαν καί ὑποτασσόμενοι τελείως εἰς τό ἅγιον θέλημά του.
Ἀλλ’ εἶναι ἄξιον προσοχῆς, ὅτι ὁ Εὐαγγελιστής ὑπενθυμίζει τήν ἀλήθειαν, ὅτι τό ὄνομα Ἰησοῦς δέν ἐδόθη τυχαίως εἰς τό Παιδίον, ἀλλά εἶναι ὄνομα πού τό εἶχεν εἰπεῖ ὁ ἄγγελος πρός τήν Παρθένον κατά τήν ὥραν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ της. Διότι σαφῶς τό εἶπε τότε ὁ ἄγγελος πρός τήν Παρθένον: «Ἰδού συλλήψῃ ἐν γαστρί καί τέξῃ υἱόν καί καλέσεις τό ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν» (Λουκ. α’ 31). Δεδομένου δέ, ὅτι ὁ ἄγγελος τήν βουλήν τοῦ Θεοῦ μετεβίβαζεν εἰς τήν Παρθένον, εἶναι πλέον ἤ βέβαιον, ὅτι τό ὄνομα ἐδόθη ἀπό τόν Θεόν Πατέρα εἰς τόν Υἱόν, διά νά φανεροῦται καί διά τοῦ τρόπου αὐτοῦ τό μέγεθος τῆς σημασίας, ὄχι μόνον τοῦ ὀνόματος, ἀλλά καί τοῦ ἔργου, τό ὁποῖον ὁ Κύριος καί Σωτήρ ἐπετέλεσε. Καί τήν σωτηρίαν τήν προσέφερε. Τήν προσέφερε διά τῆς ἁγίας του ζωῆς. Τήν προσέφερε καί τήν ἔκαμε πραγματικότητα δι’ ὅλους ἀνεξαιρέτως τούς ἀνθρώπους. Διότι διά τοῦ σταυρικοῦ του θανάτου κατέβαλε τά ἀτίμητα λύτρα τῆς ἐξαγορᾶς μας• καί μᾶς ἔδωκε τήν δυνατότητα νά γίνωμεν «συμπολῖται τῶν ἁγίων καί οἰκεῖοι του Θεοῦ» (Ἐφεσ. β’ 19). Πλήθη ἀνθρώπων τήν σωτηρίαν πού μᾶς προσέφερε τήν οἰκειοποιήθησαν τόν ἐπίστευσαν τόν ἠκολούθησαν ἔγιναν παιδιά του ἀληθινά καί σήμερον ἀπολαμβάνουν τά αἰώνια ἀγαθά τῆς βασιλείας του. Ἀλλ’ ὑπάρχουν καί τόσοι, πού μένουν ἀσυγκίνητοι ἐμπρός εἰς τήν ἀγαπήν του, εἰς τήν θυσίαν του, εἰς τήν σωτηρίαν πού δωρεάν μᾶς προσφέρει. Δέν τόν παραδέχονται δέν τόν ἀκολουθοῦν δέν πειθαρχοῦν εἰς τόν νόμον του. Καί εἶναι δυστυχεῖς καί ταλαίπωροι. Καί προτιμοῦν τήν φυλακήν ἀπό τήν ζωήν τῆς ἐλευθερίας καί τόν θάνατον ἀπό τήν ζωήν. Ποιός ὅμως τούς πταίει; Ἀλλ’ ἄς κάμῃ ἕκαστος εἰς τόν ἑαυτόν του τοῦτο τό ἐρώτημα• ἔγω τόν ἔκαμα τόν Κύριον Σωτῆρα μου; Ἀπήλαυσα πλησίον του τήν σωτηρίαν μου; Ἐάν ὄχι, τί περιμένω; Καί τί ὠφέλησεν ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει τό ὅτι ἑώρτασα Χριστούγεννα τώρα, καί θά ἑορτάσω Πάσχα αὔριον; Ἀλήθεια, τί μέ ὠφέλησε; Ἀλλ’ ἄς ἀπορρίψωμεν μακράν τήν ἀμέλειαν καί ἄς πάρωμεν αὐτήν τήν μεγάλην ἀπόφασιν νά κάμῃ ὁ καθείς τόν Κύριον ἀτομικόν του Σωτῆρα. Ἔκαμε τότε τήν μεγαλυτέραν ἐπιτυχίαν εἰς τήν ζωήν του" ( Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχ.Γεωργίου Δημοπούλου "Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν", ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ").
