ΚΕΙΜΕΝΟ
«Ἐν ταῖς χερσί σου οἱ κλῆροί μου· ρῦσαί με ἐκ χειρὸς ἐχθρῶν μου καὶ ἐκ τῶν καταδιωκόντων με»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Εἰς τάς χεῖρας σου εὑρίσκονται αἱ τύχαι μου καί σύ κανονίζεις τί θά μοῦ συμβῇ. Σύ διευθλυνεις τάς ἐν τῷ βίῳ ἑκάστου μεταβολάς. Γλύτωσέ με ἀπό τάς χεῖρας τῶν ἐχθρῶν μου καί ἀπό αὐτούς πού μέ καταδιώκουν» (Ἀπό τήν «ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας», τ. 10ος, ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»).
ΣΧΟΛΙΟ
"Ζωσμένος ἀπό ἀγωνία παρουσιάζεται στόν τριακοστό Ψαλμό του ὁ Δαβίδ. Ἤ ἡ καταδίωξί του ἀπό τόν Σαούλ, ἤ ἡ ἀνταρσία τοῦ παιδιοῦ του τόν ἔκαμναν νά νομίζη ὅτι ἔχει ἐγκαταλειφθῆ ἀπό ὅλους καί κατήντησε ὄνειδος καί περίγελως τοῦ καθθενός.
Παρά ταῦτα ὅμως δέν ἔχανε τό θάρρος του. Γιατί ἦταν βέβαιος ὅτι δέν τόν εἶχε ἐγκαταλείψει καί ὁ Θεός του. Πίστευε ὅτι δέν θά ἐντροπιαζόταν ποτέ γιά τό ὅτι εἶχε ἐμπιστευθῆ στόν Κύριο.
Αὐτήν ἀκριβῶς τήν βεβαιότητά του ἐκφράζει στό μεγαλύτερο τμῆμα τοῦ ψαλμοῦ. Ἐγώ ἤλπισα σέ Σένα, Κύριε, λέει. Εἶπα καί ὡμολόγησα μέ θάρρος ὅτι Σύ εἶσαι ὁ Θεός μου· «ἐν ταῖς χερσί σου οἱ κλῆροί μου» (Ψαλμ. λ’ 16). Στά χέρια σου εὑρίσκονται ὅλα, ὅσα θά μοῦ συμβοῦν.
«Εἰ καί ἐπιβουλεύουσιν οἱ ἐχθροί», σημειώνει καί ὁ Μέγας Ἀθανάσιος· μολονότι δηλαδή σκέφτονται πονηρά ἐναντίον μου οἱ ἐχθροί μου, ἐν τούτοις δέν φοβᾶμαι τίποτε. Διότι «οἱ κλῆροι μου πεφυλαγμένοι εἰσίν ἐν ταῖς χερσί σου». Εἶναι φυλαγμένη μέσα στά χέρια Σου ὅλη ἡ ζωή μου καί δέν πρόκειται νά χάσω ἀπολύτως τίποτε (Ἐξηγ. εἰς Λ’ Ψαλμ.).
Τί ὡραία ἔκφρασι ἀλήθεια τῆς ἐμπιστοσύνης στόν Θεό! Πόση πίστι καί ἐλπίδα φανερώνει! Ἀλλά καί πόσα κύματα αἰσιοδοξίας ἀναπηδοῦν μέσα ἀπό κάθε λέξι της!
Στά χέρια Σου, Κύριε, ἡ ζωή μου. Τό παρόν καί τό μέλλον μου. Τό σήμερα καί τό αὔριο. Ὅλα, ὅσα μοῦ συμβαίνουν καί πρόκειται νά μοῦ συμβοῦν, καθώς βαδίζω στόν δρόμο τῆς ζωῆς μου.
Ἡ ζωή μου στά χέρια τοῦ Θεοῦ! Δηλαδή στά χέρια Ἐκείνου πού εἶναι ὁ Παντοδύναμος. Μπορεῖ νά κάνη τά πάντα. Τίποτε δέν εἶναι ἱκανό νά Τοῦ ἀντισταθῆ. Τίποτε δέν μπορεῖ νά Τοῦ ξεφύγη. Ὅλα ὑποτάσσονται στήν δύναμί Του. Ὅλα ὑποκλίνονται στό μεγαλεῖο Του. Ὅλα εἶναι ἕτοιμα νά πειθαρχήσουν στήν προσταγή Του.
Τό παρόν καί τό μέλλον μου στά χέρια τοῦ Θεοῦ! Δηλαδή στά χέρια Ἐκείνου πού εἶναι ὁ Πάνσοφος. Κατέχει κάθε γνῶσι στήν ἐντέλεια. Εἶναι θησαυροφυλάκιο τῆς σοφίας καί τῆς γνώσεως. Καί ξέρει νά ρυθμίζη τό κάθε τί, ὅπως καί ὅταν πρέπη. Εἶναι εἰς θέσιν νά τακτοποίηση κατά τρόπο ἄριστο καί τήν πλέον περιπεπλεγμένη ὑπόθεσι. Γνωρίζει νά διαλευκαίνη καί νά λύνη καί τά πιό δυσδιάκριτα καί δύσκολα προβλήματα τῆς ζωῆς μας.
Τό σήμερα καί τό αὔριο τῆς ζωῆς μου στά χέρια τοῦ Θεοῦ. Δηλαδή στά χέρια Ἐκείνου πού εἶναι ὁ Πανάγαθος. Ἐκείνου πού εἶναι ἡ Ἀγάπη. Ἡ μοναδική καί ἀσύγκριτη ἀγάπη. Ἀγαπᾶ τόν καθένα ξεχωριστά, ἀλλά καί ὅλους μαζί χωρίς καμμιά διάκρισι. Ἀνοίγει τίς παλάμες Του καί γεμίζει μέ τίς εὐλογίες Του τήν οἰκουμένη. Ἀγαπᾶ ἀκόμη καί αὐτούς πού δέν Τόν ἀγαποῦν. Τό ἔδειξε, ὅταν ἦρθε στή γῆ μας καί ἅπλωσε τά ἴδια Του τά χέρια στόν Σταυρό, γιά νά τρυπηθοῦν ἀπό τά καρφιά μας. Ἀγαπᾶ παντοτινά καί αἰώνια. Ἡ ἀγάπη Του δέν ἔχει σύνορα καί τέλος. Ἁπλώνεται στήν αἰωνιότητα.
Σ’ αὐτά λοιπόν τά χέρια, ἀδελφέ μου, εἶχε ἐναποθέσει κάθε του ἐλπίδα ὁ Δαβίδ. Καί γι’ αὐτό ἦταν βέβαιος ὅτι δέν θά πάθαινε τελικά κανένα κακό. Δέν ἀμφέβαλλε ὅτι θά τόν ἔσῳζε τελικά ὁ Παντοδύναμος καί Πάνσοφος καί Πανάγαθος Θεός του.
Τί ὅμως ἆραγε συμβαίνει μέ τόν καθένα μας; Ἀφήνουμε ἀλήθεια κι ἐμεῖς ὅλη μας τήν ζωή μέ τίς παραμικρές λεπτομέρειές της στά χέρια τοῦ Θεοῦ; Ἐμπιστευόμαστε ἀπόλυτα στήν Πρόνοιά Του; Νοιώθουμε ἀσφάλεια κοντά Του;
Διαβάζοντας τά λόγια αὐτά τοῦ Ψαλμοῦ στό σπίτι μας, ἤ ἀκούοντάς τα στήν ἐκκλησία κατά τήν Ἀκολουθία τοῦ Μεγάλου Ἀποδείπνου ἄς κάνουμε τήν σχετική αὐτοκριτική, γιά νά δοῦμε ποῦ βρισκόμαστε. Ἄς διερωτηθοῦμε ἄν νοιώθουμε κι ἐμεῖς τά ὅσα ζοῦσε ὁ θεόπνευστος ψαλμωδός, ὅταν ἔγραφε αὐτά τά γεμᾶτα ἐλπίδα λόγια.
Ἐάν πάντως θέλουμε νά μή λυγίζωμε στίς δυσκολίες τῆς ζωῆς καί νά μοιάζωμε μέ τόν ἀνδρεῖο καί ἀκατάβλητο Δαβίδ, ἐάν ἐπιθυμοῦμε νά μή φοβούμαστε τίποτε, μιά εἶναι ἠ σωτήρια λύσι: Νά μάθωμε νά ἀφηνώμαστε ψυχῇ τε καί σώματι στά χέρια τοῦ Θεοῦ μας.
Τήν ἀλάνθαστη αὐτή λύσι μᾶς τήν ὐποδεικνύει συχνότατα καί ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία, ὅταν μᾶς προτρέπη νά ἀναθέτωμε «ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ». Εἶναι τό πιό ἀποτελεσματικό φάρμακο ἐναντίον τοῦ ἄγχους. Φάρμακο σωτήριο. Φάρμακο γιά ὅλους» ( Ἀπό τό περιοδικό «Ο ΣΩΤΗΡ», τόμος 1984 σ. 139).
