Πέμπτη 25 Μαρτίου 2010
Ὁ Ἅγιος Ἰωάνης ὁ Δαμασκηνός κοιμήθηκε τό 749 μ.Χ. Μέ τήν εὐκαιρία συμπλήρωσης 1260 χρόνων ἀπό τήν Κοίμησή του δημοσιεύουμε σέ συνέχειες τό ἔργο του «Ἔκδοσις ἀκριβής Ὀρθοδόξου Πίστεως». Ἡ μετάφραση εἶναι τοῦ Ἀρχ.Δωροθέου Πάπαρη, καί εἶναι παρμένη ἀπό τήν ἰστοσελίδα www.phys.uoa.gr. Ἡ μετατροπή στό σύστημα πολυτονικῆς γραφῆς εἶναι δική μας.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 72
Γιὰ τὴ φθορὰ καὶ τὴ διαφθορά.
Ἡ λέξη φθορὰ ἔχει δυὸ σημασίες. Σημαίνει πρῶτα τὰ ἀνθρώπινα πάθη· δηλαδὴ τὴν πείνα, τὴ δίψα, τὸν κόπο, τὸ τρύπημα ἀπὸ τὰ καρφιά, τὸ θάνατο, τὸ χωρισμὸ δηλαδὴ τῆς ψυχής ἀπὸ τὸ σῶμα καὶ τὰ παρόμοια. Σύμφωνα μ’ αὐτὴ τὴν σημασία λέμε φθαρτὸ τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου· διότι ὅλα αὐτὰ τὰ ἀνέλαβε μὲ τὴ θέλησή του. Φθορὰ ἐπίσης σημαίνει καὶ τὴν τέλεια διάλυση καὶ ἐξαφάνιση τοῦ σώματος στὰ στοιχεῖα ἀπὸ τὰ ὁποία συντίθεται· πολλοὶ αὐτὴν τὴν ὀνομάζουν διαφθορά. Τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου αὐτὴ τὴ διαφθορὰ δὲν τὴν γεύθηκε, ὅπως λέει ὁ προφήτης Δαβίδ: «Δὲν θ’ ἀφήσεις τὴν ψυχή μου στὸν ἅδη, οὔτε θὰ ἐπιτρέψεις ὁ ὅσιός σου νὰ γνωρίσει τὴ διαφθορά». Εἶναι λοιπὸν ἀσέβεια νὰ λέμε, σύμφωνα μὲ τὴ γνώμη τοῦ ἄφρονα Ἰουλιανοῦ καὶ τοῦ Γαϊανοῦ, ὅτι τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου πρὶν ἀπὸ τὴν ἀνάσταση εἶναι ἄφθαρτο μὲ τὴν πρώτη σημασία τῆς λέξεως φθορά. Διότι ἐὰν εἶναι ἄφθαρτο, δὲν εἶναι ὅμοιο στὴν οὐσία μὲ τὸ δικό μας· ἀντίθετα μάλιστα, ὅλα ὅσα ἀναφέρει τὸ Εὐαγγέλιο εἶναι φανταστικὰ καὶ ὄχι πραγματικά, ὅπως ἡ πείνα, ἡ δίψα, τὰ καρφιά, ἡ λόγχευση τῆς πλευρᾶς, ὁ θάνατος.
Ἂν ὅμως ἦταν φανταστικά, τότε τὸ μυστήριο τῆς οἰκονομίας εἶναι ἀπάτη καὶ θέατρο καὶ (ὁ Θεός) ἔγινε ἄνθρωπος κατὰ φαντασία καὶ ὄχι πραγματικά· ἐπίσης, φαινομενικὰ καὶ ὄχι ἀληθινὰ ἔχουμε σωθεῖ. Μακριὰ ὅμως ἀπό μας τέτοια βλασφημία! Κι αὐτοὶ ποὺ τὰ λένε ἂς στερηθοῦν τὴ σωτηρία. Ἐμεῖς ὅμως κερδίσαμε καὶ θ’ ἀπολαύσουμε τὴν ἀληθινὴ σωτηρία. Σύμφωνα ὅμως μὲ τὴ δεύτερη σημασία τῆς λέξεως φθορά, ὁμολογοῦμε, σύμφωνα μὲ τὴν πίστη πού μας παράδωσαν οἱ θεοφόροι Πατέρες, ὅτι τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου εἶναι ἄφθαρτο, δηλαδὴ ἀδιάφθορο. Καὶ μετὰ ὅμως τὴν ἀνάσταση τοῦ Σωτήρα ἀπὸ τοὺς νεκροὺς λέμε ὅτι τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου, καὶ σύμφωνα μὲ τὴν πρώτη σημασία (τῆς φθορᾶς), εἶναι ἄφθαρτο. Διότι ὁ Κύριος μὲ τὸ δικὸ τοῦ σῶμα χάρισε καὶ στὸ δικό μας σῶμα τὴν ἀνάσταση καὶ τὴν μετέπειτα ἀφθαρσία· διότι Αὐτὸς ἔγινε γιὰ χάρη μας ἡ πρώτη ἀρχὴ τῆς ἀναστάσεώς μας, τῆς ἀφθαρσίας μας καὶ τῆς ἀπαθείας μας. Τὸ λέει ὁ θεῖος Ἀπόστολος: «πρέπει τὸ φθαρτὸ νὰ ντυθεῖ μὲ τὴν ἀφθαρσία».
