Κυριακή 21 Μαρτίου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Οὐχ οὕτω δὲ ἔσται ἐν ὑμῖν, ἀλλ᾿ ὃς ἐὰν θέλῃ γενέσθαι μέγας ἐν ὑμῖν, ἔσται ὑμῶν διάκονος, καὶ ὃς ἐὰν θέλῃ ὑμῶν γενέσθαι πρῶτος, ἔσται πάντων δοῦλος"
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Μεταξύ σας ὅμως δέν ἠμπορεῖ οὔτε ἐπιτρέπεται νά γίνεται ἔτσι. Ἀλλ’ὁποιοσδήποτε θέλει νά γίνῃ μεγάλος μεταξύ σας, ἄς εἶναι ὑπηρρέτης σας καί ἄς σπουδάζῃ νά γίνεται ἐξυπηρετικός εἰς τούς ἄλλους. καί ὁποιοσδήποτε θέλει νά γίνῃ πρῶτος ἀπό σᾶς, ὀφείλει νά γίνῃ δοῦλος ὅλων, ἀσκῶν μέ πᾶσαν ταπεινοφροσύνην τήν ἀγάπην" ( Ἀπό τήν "ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας"τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ").
"Μεταξύ σας ὅμως δέν ἠμπορεῖ οὔτε ἐπιτρέπεται νά γίνεται ἔτσι. Ἀλλ’ὁποιοσδήποτε θέλει νά γίνῃ μεγάλος μεταξύ σας, ἄς εἶναι ὑπηρρέτης σας καί ἄς σπουδάζῃ νά γίνεται ἐξυπηρετικός εἰς τούς ἄλλους. καί ὁποιοσδήποτε θέλει νά γίνῃ πρῶτος ἀπό σᾶς, ὀφείλει νά γίνῃ δοῦλος ὅλων, ἀσκῶν μέ πᾶσαν ταπεινοφροσύνην τήν ἀγάπην" ( Ἀπό τήν "ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας"τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ").
ΣΧΟΛΙΟ
"Ὁ Κύριος μὲ τοὺς μαθητάς του προχωρεῖ πρὸς τὰ Ἱεροσόλυμα. Ὁ «Ποιμὴν ὁ Καλός» προπορεύεται μὲ σταθερότητα καὶ ἀποφασιστικότητα. Ἡ σκέψη ὅτι βαδίζει νὰ σφραγίσει τὸ ἔργον Του -τὴ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων- μὲ τὴν ὑπέρτατη θυσία Του, ἔδινε στὴν ἔκφραση τοῦ Κυρίου καὶ σ’ ὅλο τὸ ὕφος Του μιὰ πνευματικὴ ἔξαρση· μιὰ ἀνύψωση ἀσυνήθιστη.
Πῶς λοιπὸν οἱ μαθηταὶ νὰ μὴν εἶναι σαστισμένοι; Τὸν κοιτάζουν ἔκπληκτοι. Αἰσθάνονται τόσο θαυμασμό, ὥστε κανεὶς δὲν τολμᾶ νὰ μιλήσει. Τὸ ξέρουν -τοὺς τὸ εἶχε πεῖ- ὅτι γιὰ τελευταία φορά ἀνεβαίνουν στὰ Ἱεροσόλυμα, στὸ κέντρο τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ. Γι’ αὐτὸ καὶ μέσα στὴν ψυχὴ τους ἔχει συγχρόνως φωλιάσει καὶ ὁ φόβος, ἀφοῦ ἔμελλε τόσα πολλὰ νὰ πάθει Ἐκεῖνος.
Ὁ Κύριος τὰ γνωρίζει ὅλα, ὅσα αἰσθάνονται οἱ μαθηταί Του. Τοὺς παίρνει, λοιπόν, ἰδιαίτερα καὶ τοὺς μιλάει. Εἶναι ἡ τρίτη φορά, ποὺ τοὺς προετοιμάζει γιὰ ὅσα θὰ Τοῦ συμβοῦν.
-Ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Μεσσίας, θὰ παραδοθεῖ στοὺς ἀρχιερεῖς καὶ τοὺς γραμματεῖς καὶ θὰ Τὸν καταδικάσουν σὲ θάνατο… καὶ θὰ Τὸν ἐμπαίξουν… καὶ θὰ Τὸν μαστιγώσουν καὶ θὰ Τὸν φονεύσουν καὶ τὴν τρίτη ἡμέρα θὰ ἀναστηθεῖ.
Μόλις ὁ Κύριος ἔπαψε νὰ μιλάει, δυὸ ἀπ’ τοὺς μαθητάς Του, ὁ «Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης υἱοὶ Ζεββεδαίου» προχώρησαν κοντά Του. Γιατί ἆραγε;
Μήπως γιὰ νὰ Τὸν ἀνακουφίσουν κάπως ἐκδηλώνοντας τὴν ἀγάπη τους; Ἤ νὰ Τοῦ προτείνουν κάποιο σχέδιο μὲ τὸ ὁποῖο θὰ πετύχει ν’ ἀποφύγει τὰ μελλοντικὰ βάσανα;
Τίποτα ἀπ’ αὐτά. Ἠλεκτρισμένοι ἀπό τὸ γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως, ποὺ θ’ ἀκολουθοῦσε τὰ Πάθη τοῦ Διδασκάλου, ζητοῦν νὰ τοὺς ὑποσχεθεῖ ὅποια χάρη ζητήσουν…
-Ὅταν θὰ δοξασθεῖς καὶ θ’ ἀνεβεῖς στὸν ἐπίγειο βασιλικὸ θρόνο τοῦ Δαβίδ, δός μας, εἶπαν, νὰ καθίσουμε ὁ ἕνας δεξιά Σου κι ὁ ἄλλος ἀριστερά Σου.
Ποιὸς μπορεῖ νὰ σκεφθεῖ τὴ λύπη, πού προκάλεσε στὸν Κύριο ἡ διαγωγὴ τῶν δυὸ ἀγαπημένων Του;
Ἐκεῖνος τοὺς μιλοῦσε γιὰ σταυρό, καὶ κεῖνοι ἤθελαν νὰ ἐξασφαλίσουν διαλεχτούς θρόνους. Τοὺς προέλεγε μαρτύρια καὶ χλευασμούς. Κι ἐκεῖνοι ζητοῦσαν δόξα… Ἀπαντᾶ λοιπὸν σ’ αὐτούς: «Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε». Δὲν ξέρετε τί ζητᾶτε. Δὲν εἶναι τώρα καιρὸς γιὰ κοσμικὰ μεγαλεῖα, ἀλλά γιὰ κόπους κι ἀγῶνες καὶ διωγμοὺς καὶ θάνατο μαρτυρικό… Καὶ γνωρίζω ὅτι θὰ περάσετε καὶ σεῖς ἀπό διωγμοὺς καὶ ἀπό μαρτύριο. Ὅμως τὸ νὰ καθίσετε στὰ δεξιὰ καὶ στ’ ἀριστερά μου, δὲν ἐξαρτᾶται ἀπό Ἐμένα νὰ τὸ δώσω σ’ ὅποιον τὸ ζητήσει, ἀλλά σ’ ἐκείνους, γιὰ τοὺς ὁποίους ἔχει ἑτοιμασθεῖ ἀπό τὸ δικαιοκρίτη Πατέρα μου ὡς ἀμοιβὴ τῆς ἀρετῆς τοῦ καθενός.
Ἡ ἀπάντηση Του Κυρίου, ἀντὶ νὰ βάλει σὲ σκέψεις σοβαρές τους ὑπόλοιπους δέκα μαθητάς, δημιούργησε ἀγανάκτηση ἐναντίον τῶν δυό, ποὺ εἶχαν ζητήσει τὴν πρωτοκαθεδρία. Τοὺς προσκαλεῖ, λοιπόν, ὅλους μὲ ἀγάπη ὁ Ἰησοῦς νὰ πλησιάσουν κοντά Του. Τοὺς μαλακώνει, τοὺς ἡμερώνει. Καὶ τοὺς δίνει νὰ καταλάβουν ποὺ βρίσκεται τὸ πραγματικὸ μεγαλεῖο.
-Γνωρίζετε τοὺς εἶπε, πόσο σκληρὰ καὶ τυραννικὰ συμπεριφέρονται οἱ ἄρχοντες τῶν ἐθνῶν πρὸς τοὺς λαούς τους, σὰν νὰ εἶναι ἀνεξέλεγκτοι κύριοί τους καὶ οἱ λαοὶ δοῦλοι τους. Μεταξύ σας ὅμως δὲν μπορεῖ νὰ γίνεται ἔτσι. Δὲν ἐπιτρέπεται αὐτό. Ἀλλὰ ὅποιος θέλει ἀπό σᾶς νὰ γίνει μεγάλος, πρέπει νὰ εἶναι ἐξυπηρετικός, πρόθυμος, ἕτοιμος γιὰ τὶς ταπεινότερες ὑπηρεσίες, ποὺ θὰ γίνονται γιὰ τὸ καλὸ τῶν ἄλλων. Καὶ ὅποιος θέλει τὰ πρωτεῖα, ὀφείλει νὰ γίνει δοῦλος σὲ ὅλους τούς ἄλλους καὶ νὰ δείχνει μὲ ταπεινοφροσύνη τὴν ἀγάπη του.
Ἔχεις ἆραγε τὸν πόθο μέσα σου νὰ γίνεις μέγας; Μὴ φοβηθεῖς νὰ δώσεις ἀπάντηση.
Πρόσεξε. Ὁ Κύριος δὲν καταδίκασε τοὺς δυὸ ἀγαπημένους Του γι’ αὐτὸ τὸν πόθο τους. Ἄλλωστε ὁ πόθος γιὰ τὴν πρόοδο, γιὰ τὴν καλυτέρευση εἶναι δικό Του δῶρο, εἶναι θεῖο δῶρο. Εἶναι ἰδιαίτερο προνόμιο τοῦ ἀνθρώπου.
Ὅμως τοὺς ἔκανε ἔλεγχο, γιατί δὲν εἶχαν καταλάβει ποιὰ εἶναι ἡ ἀληθινὴ δόξα καὶ βιάζονταν νὰ φτάσουν σ’ αὐτή, ὄχι μόνο χωρὶς ὑπηρεσίες καὶ κόπους καὶ ἀγῶνες καὶ θυσίες, ἀλλά καὶ ὑποτιμοῦσαν τοὺς ἄλλους μαθητάς.
-Ποθεῖτε δόξα; Θέλετε πρωτεῖα; Ζητᾶτε ἀληθινὸ μεγαλεῖο; Βαδίστε τὸ δρόμο τῆς ταπεινώσεως, τῆς διακονίας, τῆς θυσίας, ποὺ βάδισα Ἐγώ, λέγει ὁ Κύριος: «καὶ γὰρ ὁ υἷός του ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλά διακονῆσαι…»
Ἐπάνω σ’ αὐτὸ τὸ δρόμο τῆς ταπεινῆς ἀγάπης καὶ τῆς πρόθυμης καὶ χαρούμενης θυσίας, τελειοποιήθηκαν καὶ οἱ ἀπόστολοι. Αὐτὸν βάδισε τὸ νέφος τῶν μαρτύρων καὶ τῶν ἁγίων. Ἡ γῆ δὲν ἦταν γι’ αὐτοὺς θριαμβευτικὴ ἁψίδα, ἀλλά ἀμφιθέατρο. Ἐπάνω στὸν ἴδιο δρόμο ἀγωνίστηκαν οἱ ἥρωες τῆς πίστεως, μὲ λάβαρο τὸ σταυρὸ τοῦ χρέους καὶ τῆς θυσίας. Κι ἔχει τόσο πλῆθος ἡ πατρίδα μας.
Καὶ ἡ εὐλογημένη πορεία πρὸς τὴ δόξα καὶ τὴ νίκη καὶ τὸ θρίαμβο Του Οὐρανοῦ συνεχίζεται.Μέσα σ’ αὐτὴ μπορεῖς νὰ πάρεις ἀπό τώρα τὴ θέση σου καὶ σύ, ἂν ἐφαρμόζεις τό: «ὅς ἐὰν θέλῃ γενέσθαι μέγας ἐν ὕμιν, ἔσται ὑμῶν διάκονος» ( Ἀπό τό βιβλίο «Ἀπό τό φῶς τοῦ Εὐαγγελίου», ἔκδοση «Η ΑΜΠΕΛΟΣ).
