Τετάρτη 24 Μαρτίου 2010 ( Προεόρτια Εὐαγγελισμοῦ)
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ. ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί"
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Ἀνυμνεῖ ἠ ψυχή μου τόν Κύριον, διότι ἔρριψεν εὐμενές βλκέμμα εἰς τήν μικρότητα καί ἀσημότητα ἐμοῦ, ‘πού εἶμαι δούλη του. Καί διά τοῦτο ἰδού, ἀπό τώρα θά μέ μακαρίζουν ὅλαι αἱ γενεαί τῶν πιστῶν" ( Ἀπό τήν "ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας" τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ")
ΣΧΟΛΙΟ
«Ὁ ἀπεσταλμένος τοῦ οὐρανοῦ, ὁ ἀρχάγγελος Γαβριὴλ εἶχε εὐαγγελισθεῖ στὴν Παρθένον Μαρίαν τὸ μεγάλο καὶ κοσμοσωτήριο μήνυμα.
Καὶ ἡ Κεχαριτωμένη, ἡ ὑπερευλογημένη ἀπ’ ὅλες τὶς γυναῖκες, εἶχε ἐκδηλώσει τὴν ταπεινὴ ὑπακοή της καὶ τὴν προθυμία της νὰ ὑπηρετήσει τὸ θεῖο σχέδιο τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Λυτρωτοῦ Ἰησοῦ.
Γιὰ ποῦ ὅμως τώρα ἔχει ξεκινήσει ἡ Παρθένος μὲ τόση βιασύνη; Προχωρεῖ πρὸς τὴν Ὀρεινή Ἰουδαία, νὰ συναντήσει τὴ συγγενῆ της Ἐλισάβετ.
Αἰσθάνεται τὴν ἀνάγκη νὰ ἐπικοινωνήσει μὲ τὴν ἁγία ἐκείνη γυναίκα, πού, ὅπως τῆς ἀνήγγειλε ὁ ἄγγελος, ἂν καὶ βρίσκεται πιὰ σὲ γεροντικὴ ἡλικία, πρόκειται θαυματουργικὰ νὰ ἀποκτήσει παιδί.
Ἐκεῖ λοιπόν, στὸ ἁπλό, τὸ σεμνὸ καὶ ἅγιο σπίτι τῆς Ἐλισάβετ ἔγινε ἡ πιὸ ἐπίσημη καὶ πιὸ ἁγία συνάντηση μεταξὺ γυναικῶν.
Ἡ Παναγία Παρθένος, ταπεινὴ καὶ τώρα, ὅπως καὶ πρὶν ἀπό τὴν ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, χαιρετᾶ πρώτη τὴν Ἐλισάβετ μὲ πολὺ σεβασμὸ καὶ ἀγάπη.
Ἡ Ἐλισάβετ, φωτισμένη ἀπό τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, τὸ Ὁποῖον ὅπως αἰσθάνθηκε ἐφώτισε πρῶτα τὸ βρέφος της, ποὺ ἦταν προορισμένο νὰ γίνει ὁ μέγας Προφήτης καὶ Πρόδρομος τοῦ Ἰησοῦ, προφητεύει καὶ αὐτὴ τὸ κοσμοσωτήριο γεγονὸς τῆς σαρκώσεως τοῦ Κυρίου. Καὶ γεμάτη θαυμασμὸ καὶ ἔκπληξη καὶ χαρὰ φωνάζει: «Εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξίν…» Ἀλλὰ πῶς σὲ μένα τὴν ἀνάξια γίνεται ἡ τιμὴ νὰ ἔρθει νὰ μὲ ἐπισκεφθεῖ ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου μου;…
Ἡ Παρθένος Μαρία, καθὼς ἀκούει τὴν Ἐλισάβετ νὰ τὴν χαιρετᾶ μὲ τὰ ἴδια λόγια, ὅπως καὶ ὁ ἄγγελος, καὶ νὰ τὴν προσφωνεῖ Μητέρα τοῦ Κυρίου, αἰσθάνεται κύμα ἀπὸ ἱερὴ συγκίνηση νὰ πλημμυρίζει τὴν ταπεινὴ καὶ πάναγνη ψυχή της.
Φωτισμένη καὶ ἡ ἴδια ἀπὸ τὴ χάρη Του Ἁγίου Πνεύματος, ποὺ τὴν ἔχει ἐπισκιάσει, ξεχύνει ὅλη τὴν εὐγνωμοσύνη της πρὸς τὸν Θεόν. Δοξολογεῖ τὴν Παντοδυναμία Του, τὴν Ἁγιότητά Του καὶ τὴν Εὐσπλαχνία Του.
Ἡ ὑπέροχη αὐτὴ ὠδὴ τῆς Θεοτόκου εἶναι γνωστὴ σὲ ὅλους σας, ἀφοῦ σχεδὸν κάθε Κυριακὴ τὴν ἀκοῦμε στὴν Ἐκκλησία. «Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον καὶ ἠγαλλίασε τὸ πνεῦμα μου ἐπί τῷ Θεῷ τῷ σωτῆρι μου, ὅτι ἔπεβλεψεν ἐπί τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ. Ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσι με πᾶσαι αἱ γενεαί. ὅτι ἔποιησε μοὶ μεγαλεῖα ὁ δυνατὸς καὶ ἅγιον τὸ ὄνομα αὐτοῦ. καὶ τὸ ἔλεος αὐτοῦ εἰς γενεάς γενεῶν τοὶς φοβουμένοις αὐτόν. ἐπόιησε κράτος ἐν βραχίονι αὐτοῦ, διεσκόρπισεν ὑπερήφανους διανοίᾳ καρδίας αὐτῶν. καθεῖλε δυνάστας ἀπὸ θρόνων καὶ ὕψωσε ταπεινούς….»
Τρεῖς περίπου μῆνες ἔμεινε ἡ Παναγία Παρθένος κοντὰ στὴ στοργικὴ καὶ ἁγία Ἐλισάβετ. Πόσα νὰ διηγήθηκαν μεταξύ τους! Πόση χάρη καὶ εὐλογία! Πόση ἀλληλοενίσχυση!
Κατόπιν ἡ Παρθένος Μαρία κατέβηκε στὸ σπίτι της στὴ Ναζαρέτ, ἐμπιστευμένη ὅλη τὴ ζωὴ της στὸν Παντοδύναμο Θεό.
«… ἀπό του νῦν μακαριοῦσι με πᾶσαι αἱ γενεαί». Δὲν εἶναι λόγια ὑπερήφανα αὐτά. Δὲν εἶναι λόγια κομπασμοῦ. Τέτοια λόγια δὲν ἐπρόφερε ποτὲ ἡ ταπεινή, ἡ ἁγία Κόρη τῆς Ναζαρέτ. Εἶναι λόγια προφητικά.
Καθὼς φέρει μέσα της τὸν Χριστόν, φωτίζεται καὶ προβλέπει τὸ ὕψος τοῦ θείου μεγαλείου, στὸ ὁποῖον ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ Υἱὸς της τὴν ἔχει ἀνεβάσει.
Καὶ τοῦτο τὸ αἰσθάνεται νὰ εἶναι πιὰ πραγματικότης. Τὴν μεγάλυνε ὁ ἀρχάγγελος. Μοναδικὰ εὐλογημένη τὴ χαιρετίζει καὶ ἡ Ἐλισάβετ…
Κι ἔπειτα ἀπό τριάντα καὶ πλέον χρόνια, οἱ ἀκροαταί τοῦ Ἰησοῦ οἱ σύγχρονοί Του καταπλήσσονται ἀπό τὴ θεία διδασκαλία Του. Ἱερὴ συγκίνηση συγκλονίζει τὶς ψυχές. Καὶ τότε μιὰ γυναικειά φωνὴ καλύπτει τὴ φωνή Του: Τρισευτυχισμένη εἶναι ἡ Μητέρα ποὺ Σὲ ἀνέθρεψε….
Ἀλλὰ καὶ ποιὰ γενεὰ ἀπ’ ὅσες ἐπίστευσαν στὸν Ἰησοῦ δὲν ἐμακάρισε καὶ τὴν Παναγία Μητέρα Του;
Ποιὰ γενεὰ τῶν Ὀρθοδόξων δὲν ἐμεγάλυνε τὴν Θεοτόκον; Ποιὰ γενεὰ Ἑλλήνων δὲν ἀνταπέδωσε στὴν Ὑπεραγίαν τιμὴ καὶ δόξα; Καλλιμάρμαροι ναοὶ ἔχουν ἀνεγερθεῖ πρὸς τιμήν της. Τὸ ὄνομά της εἶναι τὸ πιὸ διαδεδομένο ἀνάμεσα στὰ γυναικεῖα ὀνόματα.
Τὸ Ἔθνος μας ἔχει καὶ ἰδιαίτερους λόγους νὰ τὴν τιμᾶ. Στὶς πιὸ κρίσιμες ἐποχὲς τῆς ἱστορίας του ἔχει αἰσθανθεῖ χειροπιαστὴ τὴν ἀκαταμάχητη προστασία της. Εἶναι ἡ ὑπέρμαχος Στρατηγὸς τοῦ Βυζαντίου, ἡ πάντοτε παντα¬χοῦ προφθάνουσα. Ἡ Ἐλευθερώτρια τοῦ 1821. Ἡ συμπορευομένη μὲ τὸ Στρατό μας τὸ 1912-13, τὸ 1940.
Ἐκείνη ποὺ ὕμνησε τὸν Υἱόν καὶ Θεόν της μὲ τὰ λόγια «καθεῖλε δυνάστας ἀπό θρόνων καὶ ὕψωσε ταπεινούς», ἔδωσε θάρρος καὶ ὅπλισε μὲ πίστη καὶ ἀνδρεία τούς καταπατημένους ραγιάδες, τοὺς προγόνους μας, ὥστε νὰ κάνουν τὸ παράτολμο τόλμημα νὰ κηρύξουν τὴν Ἐπανάσταση κατὰ τῶν Τούρκων τὴν ἡμέρα της ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ της. Καὶ ἔγινε Ἐκείνη τεῖχος ἀπόρθητον τῶν ἀδυνάτων. Καὶ ὁδήγησε τοὺς ἄοπλους νὰ ὑψώσουν τρόπαια. Καὶ καταγκρέμισε στὴν ἄβυσσο τοὺς θρασεῖς καὶ ὑπερήφανους ἐχθρούς, ποὺ τοὺς καταδυνάστευαν.
Δίκαια, λοιπόν, ὁ πιστὸς καὶ Ὀρθόδοξος Ἑλληνικὸς λαὸς ψάλλει στὴν Παναγία μας τοὺς ὑπέροχους στίχους Του Ἀκάθιστου Ὕμνου:
«Χαῖρε, τῆς Ἐκκλησίας ὁ ἀσάλευτος πύργος· χαῖρε, τῆς βασιλείας τὸ ἀπόρθητον τεῖχος. Χαῖρε, δι’ ἧς ἐγείρονται τρόπαια. Χαῖρε, δι’ ἧς ἐχθροὶ καταπίπτουσι». Τῆς ἀνήκουν στοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων."( Ἀπό τό βιβλίο " Ἀπὸ τὸ φῶς Του Εὐαγγελίου", τῆς Ἑλ.Χιώτου, σ.280, ἔκδοση "Η ΑΜΠΕΛΟΣ")
