Τρίτη 6 Ἀπριλίου 2010
Ὁ Ἅγιος Ἰωάνης ὁ Δαμασκηνός κοιμήθηκε τό 749 μ.Χ. Μέ τήν εὐκαιρία συμπλήρωσης 1260 χρόνων ἀπό τήν Κοίμησή του δημοσιεύουμε σέ συνέχειες τό ἔργο του «Ἔκδοσις ἀκριβής Ὀρθοδόξου Πίστεως». Ἡ μετάφραση εἶναι τοῦ Ἀρχ.Δωροθέου Πάπαρη, καί εἶναι παρμένη ἀπό τήν ἰστοσελίδα www.phys.uoa.gr. Ἡ μετατροπή στό σύστημα πολυτονικῆς γραφῆς εἶναι δική μας.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 84 (β)
Γιά τό σταυρό, καί ἀκόμη γιά τήν πίστη
"Αὐτός (ὁ σταυρός) μᾶς δόθηκε σάν σημάδι πάνω στό μέτωπό μας, ὅπως στόν Ἰσραήλ δόθηκε ἡ περιτομή• μ’ αὐτόν οἱ πιστοί ξεχωρίζουμε ἀπό τούς ἀπίστους καί γινόμαστε γνωστοί. Αὐτός εἶναι ἡ σημαία, τό ὅπλο καί τό τρόπαιο ἐνάντια στό Διάβολο. Αὐτός εἶναι ἡ σφραφίδα, γιά νά μήν μᾶς κτυπᾶ ὁ ἐξολοθρευτής μας, ὅπως λέει ἡ Ἁγία Γραφή. Αὐτός εἶναι ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν, τό στήριγμα αὐτῶν πού στέκονται, τό ραβδί πού μᾶς ποιμαίνει, ἡ χειραγωγία τῶν μετανοούντων, ἡ τελείωση αὐτῶν πού προοδεύουν, ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος, ἡ ἀπόκρουση ὅλων τῶν κακῶν, ὁ πρόξενος ὅλων τῶν ἀγαθῶν, ἡ κατάργηση τῆς ἁμαρτίας, τό φυτό τῆς ἀναστάσεως, τό ξύλο τῆς αἰώνιας ζωῆς. Πρέπει λοιπόν νά προσκυνοῦμε ὡς ἀληθινά σεβαστό αὐτό τό τίμιο ξύλο, πάνω στό ὁποῖο ὁ Χριστός πρόσφερε γιά μᾶς θυσία τόν ἑαυτό του, διότι ἁγιάσθηκε μέ τήν ἁφή τοῦ ἁγίου σώματος καί αἵματός του• πρέπει νά προσκυνοῦμε τά καρφιά, τή λόγχη, τά ἐνδύματα καί τούς ἁγίους τόπους του, ὅπως εἶναι ἡ φάτνη, τό σπήλαιο, ὁ σωτήριος Γολγοθάς, ὁ ζωοοποιός τάφος, ἡ Σιῶν, ἡ μητέρα τῶν ἐκκλησιῶν καί τά παρόμοια, ὅπως λέει ὁ θεοπάτορας Δαβίδ: «Θά εἰσέλθουμε στά σκηνώματά του, θά προσκυνήσουμε στόν τόπο ὅπου καρφώθηκαν τά πόδια του». Ὅτι ἐννοεῖ τό σταυρό, τό φανερώνει καί τό ἑπόμενο: «Ἀναστήσου, Κύριε, ἀπό τό τόπο ὅπου ἔχεις ἀναπαυθεῖ»• διότι ἡ ἀνάσταση ἀκολουθεῖ τό σταυρό. Καί ἄν οἱ ἐρωτευμένοι ποθοῦν πολύ τό σπίτι, τό κρεβάτι καί τό σκέπασμά τους, πόσο πολύ περισσότερο (δέν θά ποθοῦμε) τά πράγματα τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρα μας, μέ τά ὁποία ἔχουμε σωθεῖ; Προσκυνοῦμε μάλιστα καί τό σχῆμα τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ σταυροῦ, ἀκόμη κι ἄν εἶναι κατασκευασμένο ἀπό διαφορετικό ὑλικό• διότι, ἀλίμονο, δέν τιμᾶμε τήν ὕλη, ἀλλά τό σχῆμα σάν σύμβολο τοῦ Χριστοῦ. Ἀφοῦ στή διαθήκη του πρός τούς μαθητές τοῦ εἶπε: «Τότε τό σημεῖο τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου θά φανερωθεῖ στόν οὐρανό», καί ἐννοοῦσε τό σταυρό. Γι’ αὐτό καί ὁ ἄγγελος, πού παρουσιάσθηκε στίς γυναῖκες μετά τήν Ἀνάσταση, τίς εἶπε: «Ψάχνετε τόν Ἰησοῦ τό Ναζωραῖο, τόν σταυρωμένο;»• καί ὁ Ἀπόστολος εἶπε ἐπίσης: «Ἐμεῖς κηρύσσουμε τόν σταυρωμένο Χριστό». Πολλοί δηλαδή εἶναι οἱ «Χριστοί» καί οἱ «Μεσίες», ἀλλά ἕνας ὁ σταυρωμένος. Καί δέν εἶπε λογχισμένο, ἀλλά σταυρωμένο."
