Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
«Τότε λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς• πάντες ὑμεῖς σκανδαλισθήσεσθε ἐν ἐμοὶ ἐν τὴ νυκτί ταύτῃ• γέγραπται γάρ, πατάξω τὸν ποιμένα, καὶ διασκορπισθήσονται τὰ πρό¬βατα τῆς ποίμνης»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Κατά τήν νύκτα αὐτήν ὅλοι ἐσεῖς θά κλονισθῆτε εἰς τήν πρός ἐμέ πίστιν σας. Διότι ἔχει γραφῆ εἰς τόν Ζαχαρίαν· Θά ἐπιτρέψω ἐγώ ὁ Θεός καί Πατήρ νά κτυπηθῇ καί νά θανατωθῇ ὁ ποιμήν, ἤτοι ἐγώ ὁ Χριστός, καί θά διασκορπιθοῦν τά πρόβατα τοῦ κοπαδιοῦ, τουτέστι σεῖς οἱ μαθηταί μου». ( Ἀπό τήν «ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας» τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»)
ΣΧΟΛΙΟ (Β)
«Ἡ αἰτία τοῦ σκανδαλισμοῦ τῶν μαθητῶν.
Ἡ σφοδρότης τῶν πειρασμῶν ποὺ συνήντησαν οἱ μαθηταὶ κατὰ τὴν φοβεράν ἐκείνην νύκτα, ἀλλά καὶ τὸ γεγονός, ὅτι ὁ Διδάσκαλος των παρουσιάσθη ἐμπρὸς των ἀδύνατος καὶ ἐγκαταλελειμμένος, κατ’ ἐξοχὴν δὲ ἰσχυροὶ οἱ ἐχθροί του, συνετέλεσαν, ὥστε νὰ κλονισθοῦν οἱ μαθηταὶ εἰς τὴν πρὸς τὸν Διδάσκαλον πίστιν των. Διότι ἦσαν πράγματι πρωτοφανῆ τὰ γεγονότα, τὰ ὁποῖα ἀντιμετώπισαν. Αἱ διαθέσεις τῶν ἐχθρῶν του Διδασκάλου των κακοῦργοι, ἀλλά καὶ ἡ δύναμίς των πολλή. Ταπεινωμένος ἵσταται ἐμπρὸς των ὁ Ἰησοῦς. Κατηγορίαι τρομεραί ἐκσφενδονίζονται ἐναντίον του. Ραπίσματα δέχεται παρὰ τῶν δούλων του· ἐμπτυσμούς καὶ κολαφισμοὺς καὶ εἰρωνείας· ψευδῆ προφύραν περιβάλλεται καὶ «προφήτευσον ἡμῖν, Χριστέ, τὶς ἐστιν ὁ παίσας σε», ἀκούει ἀπό τὸ στόμα στρατιωτῶν καὶ ὑπηρετῶν. Ποῦ εἶναι λοιπὸν ἡ δύναμίς του; Ποῦ εἶναι ἡ θεία του παντοδυναμία, μὲ τὴν ὁποίαν ἐθαυματούργει; Ποῦ εἶναι ἡ δύναμις ἐκείνη, μὲ τὴν ὁποίαν ἐθεράπευε παραλύτους καὶ ἐξέβαλλε δαιμόνια καὶ κατέπαυε τὴν τρικυμίαν καὶ ἐχάριζε λαλιὰν εἰς τοὺς ἀλάλους καὶ φῶς εἰς τοὺς τυφλούς; Ποῦ εἶναι ἡ δύναμις, μὲ τὴν ὁποίαν ἀνέστησε τὸν υἱόν της χήρας καὶ τοῦ Ἰαείρου τὴν κόρην καὶ τὸν τετραήμερον Λάζαρον; Καὶ ἡ δόξα τῆς μεταμορφώσεως του τί ἔγινε; Ὤ! Αὐτὸ ἐστοίχισε πολὺ εἰς τοὺς μαθητάς. Ἡ φαινομενική του πτωχεία, ἡ θεληματική του ἀδυναμία τοὺς ἔκαμε νὰ κλονισθοῦν, νὰ σκανδαλισθοῦν καὶ νὰ διασκορπισθοῦν ἀπογοητευμένοι οἱ μαθηταί. «Ἡμεῖς δὲ ἠλπίζομεν ὅτι αὐτὸς ἐστιν ὁ μέλλων λυτροῦσθαι τὸν Ἰσραήλ», ἔλεγον οἱ δύο εἰς Ἐμμαοὺς πορευόμενοι μαθηταὶ (Λουκ. κδ’ 21).
Ἄλλ’ ἐάν οἱ μαθηταὶ εἶχον κάποιαν δικαιολογίαν νὰ σκανδαλισθοῦν καὶ νὰ διασκορπισθοῦν, ἡμεῖς ἔχομεν ἆρα γε καμμίαν; Καὶ ὅμως σκανδαλιζόμεθα. Ὅταν τὰ πράγματα δὲν ἐξελίσσωνται κατὰ τὴν ἐπιθυμίαν μας, ὅταν βλέπωμεν, ὅτι δὲν τιμωρεῖται ἀμέσως ἡ ἀδικία καὶ δὲν βραβεύεται ἡ ἀρετή, σκέψεις ὀλιγοπιστίας μᾶς καταλαμβάνουν. Ποῦ εἴναι, λέγομεν τότε, ὁ Θεὸς νὰ πατάξη τοὺς κακοὺς καὶ καταφρονητάς τοῦ νόμου του; Ποῦ εἶναι ὁ Δυνατὸς νὰ βγάλη τοὺς ἰδικούς του ἀπό τάς δοκιμασίας καὶ νὰ τοὺς προστατεύση ἀπό τούς διωγμούς, τοὺς ὁποίους ὑφίστανται ἐκ μέρους τῶν ἀνθρώπων τῆς ἀπιστίας καὶ ἀποστασίας;
Ἀλλ’ ἡ φαινομενικὴ αὐτὴ ἀδυναμία τοῦ Ἰησοῦ θὰ ἔλθη ὥρα, κατὰ τὴν ὁποίαν θὰ μεταβληθῆ εἰς δύναμιν μεγάλην καὶ δυσκαταγώνιστον. Θὰ πατάξη τοὺς ἐχθρούς του καὶ θὰ τιμωρήση τοὺς περιφρονητάς τοῦ νόμου του. Ἐάν σήμερον τοὺς ἀνέχεται καὶ τοὺς ὑπομένη, τὸ κάμνει διὰ νὰ τοὺς ὁδηγήση εἰς μετάνοιαν καὶ νὰ τοὺς δώση καιρὸν νὰ συναισθανθοῦν τᾶς ἁμαρτίας των καὶ νὰ ζητήσουν τὸ ἐλεός του. Θά ἔλθη ὅμως ἡ ὥρα, κατὰ τὴν ὁποίαν θὰ ἐφαρμοσθῆ ὁ ἰδικὸς του λόγος· «ὁ πεσών ἐπί τὸν λίθον τοῦτον συνθλασθήσεται" ἐφ’ ὅν δ’ ἂν πέση, λικμήσει αὐτόν» (Ματθ. κα’ 44). Ἄς ὑπομένουν λοιπὸν τὸν Κύριον οἱ πιστοί του. Ἄς μὴ σκανδαλίζωνται ἀπό τὴν φαινομενικὴν ἀδυναμίαν του. Τὸν νόμον του μόνον τὸν ἅγιον νὰ τηροῦν καὶ τάς ἐντολάς Του νὰ φυλάττουν καὶ νὰ εἶναι τότε βέβαιοι, ὅτι ζωὴ πραγματικὴ τοὺς περιμένει. Εἶναι ἡ ζωή, τὴν ὁποίαν ὑπεσχέθη εἰς ἐκείνους, ποὺ θὰ τὸν ὑπομένουν» ( Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχ.Γεωργίου Δημοπούλου «Τά Πάθη τά Σεπτά», ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»).
