Δευτέρα 19 Ἀπριλίου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Καὶ προσελθὼν ὁ Ἰησοῦς ἐλάλησεν αὐτοῖς λέγων· ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς"
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Καί πλησιάσας ὀ Ἰησοῦς τούς ὡμίλησε καί εἶπε· Ἐδόθη καί εἰς τήν ἀνθρωπίνην φύσιν μου κάθε ἐξουσία εἰς τόν οὐρανόν καί ἐπί τῆς γῆς" ( Ἀπό τήν "ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας" τοῦ Παν.Τρεμπέλα, ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ")
ΣΧΟΛΙΟ
"Εἶναι ἡ τελευταία φορά ποὺ βλέπουν οἱ μαθηταὶ τὸν Κύριον μετὰ τὴν Ἀνάστασίν Του. Τὸν εἶχαν ἰδεῖ πολ¬λάκις προηγουμένως, διότι ὁ ἀναστάς ἐκ τῶν νεκρῶν «δι’ ἡμερῶν τεσσαράκοντα ὀπτανόμενος αὐτοῖς ἐλάλει τὰ περὶ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ» (Πράξ. α’ 3). Ἀλλ’ ἰδοὺ τώρα ἦλθε πλέον ἡ ὥρα νὰ ἐγκαταλείψη τὰ ἐπίγεια σκηνώματά Του ὁ ἀναστάς Θεάνθρωπος. Οἱ μαθηταί Του δὲν θὰ Τὸν ἰδοῦν πλέον μὲ τὰ μάτια τοῦ σώματος. Πρόκειται νὰ ἀνέλθη εἰς τοὺς οὐρανούς, ἀπὸ ὅπου καὶ κατῆλθεν. Εἰς τὴν τελευταίαν λοιπὸν αὐτὴν καὶ ἐξαιρετικῶς συγκινητικὴν συνάντησιν δίδει ὁ Κύριος τὴν μεγάλην διαβεβαίωσίν Του πρὸς τοὺς μαθητάς Του: «Ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπί γῆς». Τώρα πλέον, μετὰ τὴν σταυρικήν μου θυσίαν, μετὰ τὴν πλήρη καὶ τελείαν ὑποταγὴν εἰς τὸ θέλημα τοῦ οὐρανίου Πατρός, τώρα ποὺ ὡς νικητὴς τοῦ θανάτου καὶ θριαμβευτὴς τοῦ Ἅδου τριήμερος ἀνέστην, τώρα πλέον ἐδόθη καὶ εἰς τὴν ἀνθρώπινην φύσιν μου πᾶσα ἐξουσία εἰς τὸν οὐρανόν καὶ ἐπί τῆς γῆς.
Καὶ πράγματι. Ὅλα τώρα πλέον ὁ Ἰησοῦς τὰ ἐξουσιάζει, ὄχι μόνον ὡς Θεὸς ἀλλά καὶ ὡς ἄνθρωπος. Οἱ φυσικοὶ νόμοι, μὲ τοὺς ὁποίους κινεῖται τὸ σύμπαν ἀνέκαθεν, εἰς τὸ θέλημά Του ὑπακούουν. Ὁ οὐρανὸς ὑπακούει εἰς τὰ κελεύσματά Του καὶ ὁ Ἅδης εἰς τὴν παντοδύναμον προσταγήν Του. Εἰς τὸ ὄνομά Του κλίνει πᾶν γόνυ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθόνιων.
«Ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία». Ὄχι ἐξουσία περιωρισμένη, ὄχι ἐξουσία ἡ ὁποία ἐξαρτᾶταιι ἀπό τάς διαθέσεις τῶν ἀνθρώπων, ἀλλ’ ἐξουσία ἀπεριόριστος, ἐξουσία ἀπόλυτος. Καὶ ὄχι μόνον εἰς τὴν γῆν, ἀλλά καὶ εἰς τὸν οὐρανόν. Ἐπουράνια, ἐπίγεια καὶ καταχθόνια κλίνουν ἐνώπιόν Του καὶ ἐκτελοῦν τάς βουλάς Του καὶ τὸ θέλημά Του.
«Ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία».
Ἡ βεβαίωσις αὐτὴ τοῦ Κυρίου πρέπει νὰ γεμίζη τὴν ψυχήν μας ἀπό θάρρος καὶ ἀνδρείαν καὶ νὰ ὁπλίζη τάς καρδίας μας μὲ καρτερίαν καὶ ὑπομονήν. Καὶ ὅμως, πόσον μικρόψυχοι εἴμεθα πολλάκις οἱ ἄνθρωποι, ὅταν συναντῶμεν δυσκολίας καὶ ἐμπόδια εἰς τὴν ἐπίγειον πορείαν μας! Νομίζομεν ὅτι ἡ στρατευομένη ἀθεῒα, ὅτι οἱ ἀρνηταί τῆς θεότητος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι δυνατὸν νὰ θριαμ¬βεύσουν καὶ νὰ διαλύσουν καὶ νὰ ἐξαφανίσουν τὴν Ἐκκλησίαν Του. Ἀλλά ποὶα δύναμις ἀνθρωπινὴ δύναται νὰ ἀντιπαραβληθῆ πρὸς τὴν δύναμιν καὶ ἐξουσίαν ἡ ὁποία ἐδόθη εἰς τὸν σταυρωθέντα καὶ ἀναστάντα Ἰησοῦν;
Ἂν ὁ Κύριος ἦταν δυνατὸν νὰ μᾶς ὁμιλήση καὶ νὰ ἀκούσωμεν καὶ ἡμεῖς τὴν φωνήν Του, θὰ μᾶς ἔλεγε: Ναί, «ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπί γῆς». Καὶ εἶναι αὐτὴ ἡ ἐξουσία τοιαύτη, ὥστε «ὅσα ἂν αἰτήσητε τὸν πατέρα ἐν τῷ ὀνόματί μου, δώσει ὑμῖν» (Ἰωάν. ις’ 23). Μὴ ἀπελπίζεσθε, ὅταν αἱ προσπάθειαί σας καὶ διὰ τάς ἀνωτέρας καὶ ἁγιωτέρας ἐπιδιώξεις σας δὲν ἐπιτυγχάνουν. Κάμετε σεῖς μὲ σταθερότητα πᾶν ὅ,τι ἐξαρτᾶταιι ἀπό σᾶς καὶ ἀφήσατε τὴν τελικὴν διευθέτησιν τῶν προβλημάτων πού σᾶς ἀπασχολοῦν εἰς τὴν ἰδικήν μου ἀγαθότητα καὶ παντοδυναμίαν. Ἐγώ εἶμαι κύριος τοῦ κόσμου. Ἐγώ εἶμαι Ἐκεῖνος, ἐναντίον τοῦ ὁποίου αἱ σκοτειναὶ δυνάμεις δὲν ἠμποροῦν νὰ κάμουν τίποτε.
«Ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπί γῆς». Ζητήματα ἐπίγεια σὲ ἀπασχολοῦν, ἀδελφέ μου; Προβλήματα δυσεπίλυτα ὀρθώνον¬ται ἐνώπιόν σου; Αἰσθάνεσαι τὸν ἑαυτόν σου ἔρημον καὶ ἐγκαταλελειμμένον καὶ ἀδύνατον ἐπί γῆς; Ἀλλὰ διατὶ τὸ λησμονεῖς; Εἰς τὸν Κύριόν μας «ἐδόθη πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπί γῆς». Κατάφυγε εἰς αὐτὸν μὲ τὴν προσευχήν. Ζήτησέ Του νὰ τακτοποίηση αὐτὸς καὶ νὰ λύση αὐτὸς τὰ προβλήματά σου, νὰ σὲ ἀπαλλάξη ἀπὸ τὴν ἀγωνίαν καὶ νὰ διανοίξη ἐνώπιόν σου ἐλεύθερον τὸν δρόμον, διὰ νὰ ζήσης ἥσυχος καὶ εἰρηνικὸς τὸ ὑπόλοιπον τῆς ζωῆς σου.
«Ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπί γῆς». Τὸ αἰώνιον μέλλον σὲ ἀνησυχεῖ ; Ὁ ἀτίθασος χαρακτήρ σου σὲ κάμνει νὰ ἀμφιβάλλης διὰ τὴν σωτηρίαν σου; Θεωρεῖς προβληματικὴν τὴν κληρονομίαν τῆς αἰωνίου ζωῆς; Ὑπολογίζεις καὶ ἀναμετρᾶς τάς ἁμαρτίας τοῦ παρελθόντος καὶ τοῦ παρόντος καὶ σοῦ φαίνεται ὅτι ὁ οὐρανὸς δὲν εἶναι διὰ σέ; Ἀλλὰ διατὶ λησμονεῖς τὸν Ἰησοῦν; Εἰς ἐκεῖνον «ἐδόθη πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπί γῆς». Ἡ ἀγαθότης Του σὲ βλέπει ποὺ ἀγωνίζεσαι καὶ προσπαθεῖς νὰ ζῆς συμφώνως μὲ τάς ἐντολάς Του. Καὶ λοιπὸν ἔχει ἑτοιμάσει καὶ διὰ σὲ τόπον εἰς τὴν οὐράνιον βασιλείαν Του. Ἰδικὴ Του εἶναι ἡ βασιλεία καὶ Αὐτὸς τὴν ἐξουσιάζει. Ποιὸς θὰ Τὸν ἐμποδίση νὰ δείξη καὶ πρὸς τὸν χειρότερον ἁμαρτωλὸν τὴν φιλανθρωπίαν Του, ὅταν ὁ ἁμαρτωλὸς συντετριμμένος κρούη τὴν θύραν τοῦ θείου ἐλέ¬ους, μετανοῆ καὶ ἐξομολογῆται τάς ἁμαρτίας του; Ἄκουσε τὸν Κύριον, πού μᾶς βεβαιώνει: «ἐδόθη μοιὶ πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπί γῆς».
Πανάγαθε καὶ φιλάνθρωπε Κύριε. Ἡ βεβαίωσίς Σου ὅτι Σὺ εἶσαι ὁ ἀπόλυτος κύριος καὶ ἐξουσιαστὴς τῶν πάντων πολλὴν ἐνίσχυσιν καὶ παρηγορὶαν χαρίζει εἰς τὴν ψυχήν μας. Σοῦ ἀξίζει, Κύριε, ἡ ἀπόλυτος αὐτὴ ἐξουσία, διότι Σὺ εἶσαι ὁ δημιουργός τοῦ σύμπαντος, ὁ σωτὴρ καὶ λυτρωτὴς τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Ἀξίωσέ μας, πολυεύσπλαγχνε Κύριε, νὰ εἴμεθα ἰσοβίως ὑποτεταγμένοι εἰς Σέ. Δεῖξε καὶ εἰς ἡμᾶς τὸ κράτος καὶ τὴν ἐξουσίαν Σου, συγχωρῶν τὸ πλῆθος τῶν ἁμαρτιῶν μας, ἐνισχύων ἡμᾶς εἰς τοὺς πνευματικοὺς ἀγῶνας καὶ καταξιῶν ἡμᾶς τῆς οὐρανίου βασιλείας Σου. Διότι εἰς Σὲ πράγματι «ἐδόθη πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπί γῆς». ( Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχ.Χριστοφόρου Παπουτσοπούλου «Χριστός ἀναστάς», ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»).
