Τρίτη 6 Ἀπριλίου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
"… καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος"
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"…Καί ἰδού, πού ἔλαβον πᾶσαν ἐξουσίαν, θά εἶμαι μαζί σας βοηθός καί παραστάτης σας ὅλας τάς ἡμέρας, μέχρις οὗ συντελεσθῇ καί λάβῃ τέλος ὁ αἰών αὐτός…" ( Ἀπό τήν "ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας" τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ")
ΣΧΟΛΙΟ
«Ἡ τριήμερος ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασις τοῦ Κυρίου δὲν εἶναι ἕνα ἁπλοῦν γεγονός. Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἕνα συνεχὲς παρόν. Μὲ τὴν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου ἐνεκεντρίσθη εἰς τὴν ἀνθρωπότητα διὰ τῆς Ἐκκλησίας νέα ζωὴ καὶ δύναμις ζωοποιὸς τροφοδοτοῦσα τάς ἠθικάς καὶ πνευματικάς ἀξίας καὶ συνεχῶς προάγουσα αὐτάς. Εἶναι ἡ Ἀνάστασις τοῦ Κυρίου πηγὴ ἀστείρευτος καὶ αἰωνία φωτὸς πνευματικοῦ καὶ χάριτος ἀνακαινιστικῆς. Κάθε ἄλλος τάφος περικλείει τὴν φθορὰν καὶ τὴν ἀποσύνθεσιν. Ὁ τάφος ὅμως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀναβλύζει τὴν ζωὴν καὶ μεταδίδει τὸν ἁγιασμὸν καὶ ἀκτινοβολεῖ τὴν ἐλπίδα καὶ προσφέρει τὴν χαρὰν καὶ εἶναι πηγὴ δυνάμεως ἀκαταβλήτου. Ἰδοὺ αἱ ἀλήθειαι αὗται ἐπάνω εἰς τὰ πράγματα.
Μὲ τάς καρδίας βαρυθύμους καὶ μελαγχολικάς, μὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς ὑγροὺς ἀπό τὰ δάκρυα πηγαίνουν πρὸς τὸ μνημεῖον αἱ μυροφόροι γυναῖκες, φεύγουν ὅμως χαίρουσαι καὶ ἀγαλλόμεναι ἀπό τῆς στιγμῆς ποὺ εἶδον ἀδειανὸν τὸν ζωοδόχον τάφον καὶ ἀντίκρυσαν τὸν ἀναστάντα Διδάσκαλον καὶ ἐδέχθησαν τὴν εὐλογίαν Του καὶ ἤκουσαν τὴν φωνήν Του. «Χαίρετε», εἶπεν εἰς τάς Μυροφόρους ὁ Κύριος καὶ διὰ μιᾶς ἡ κατήφεια διελύθη καὶ ὁ βαρὺς χειμὼν τῆς θλίψεως μετεβλήθη εἰς μυροβόλον ἄνοιξιν ἀναψύχουσαν καὶ χαροποιοῦσαν τάς ἕως τότε συντετριμμένας καρδίας. Ἰδοὺ καὶ οἱ μαθηταί. Δὲν εἶχον ἴδει ἀκόμη τὸν ἀναστάντα ἐκ τοῦ τάφου Διδάσκαλον των. Μόνον αἱ πληροφορίαι τῶν εὐσεβῶν μαθητριῶν τοὺς μετέδωκαν τὰ χαροποιὰ μηνύματα καὶ ἰδοὺ ὁ Πέτρος καὶ ὁ Ἰωάννης «ἔτρεχον οἱ δυὸ ὁμοῦ» διὰ νὰ ἴδουν τὸ κενὸν μνημεῖον καὶ ἀντλήσουν ἐξ αὐτοῦ ἐλπίδα φωτεινήν. Ὅταν δὲ ἀπροσδόκητος ἐπισκέπτης «ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον» τῶν μαθητῶν καὶ τοὺς εἶπεν «εἰρήνη ὑμῖν…, ἐχάρησαν οἱ μαθηταὶ ἰδόντες τὸν Κύριον» (Ἰωάν. κ’ 19-20).
Ἰδιαιτέρως ὅλως ὁ Πέτρος, ὁ ὁποῖος εἶχεν ἀρνηθῆ τὸν Διδάσκαλον. Ὤ, πόσα δάκρυα θερμὰ ἔχυσε διὰ τὴν ἁμαρτίαν του ἐκείνην! Δὲν ἦτο ἄλλωστε μικρὸν τὸ παράπτωμά του. Ἄρνησις τῆς πίστεως πρὸς τὸν Ἰησοῦν τρεῖς φορὲς καὶ μὲ ὅρκον! Καὶ ὅμως. «Συγγνώμη ἐκ τοῦ τάφου ἀνέτειλε» καὶ διὰ τὸν Πέτρον ἐκεῖνον, ὅπως καὶ διὰ κάθε ἄλλον ὅμοιόν του ἀρνητήν πάσης ἐποχῆς. Ὁ Κύριος μας, ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς, «παρεδόθη (εἰς θάνατον) διὰ τὰ παραπτώματα ἡμῶν καί ἠγέρθη διὰ τὴν δικαίωσιν ἡμῶν» (Ρωμ. δ’ 25). Αὐτὴ δὲ ἡ συγγνώμη ἐξακολουθεῖ νὰ παρέχεται ἀπό τὸν Ἀναστάντα διὰ τῆς Ἐκκλησίας εἰς κάθε μετανοοῦντα
ἁμαρτωλόν.
Ὄχι δὲ μόνον συγγνώμην καὶ ἁγιασμὸν προσφέρει ἡ Ἀνάστασις τοῦ Κυρίου μας, ἀλλὰ καὶ δύναμιν ἀήττητον.
Ἄς μὴ τὸ λησμονῶμεν ποτέ: Ὅταν ὁ θεῖος Λυτρωτὴς νεκρὸς κατετέθη εἰς τὸ μνημεῖον τοῦ Ἰωσὴφ καὶ λίθος μέγας ἀπέκλεισε τὴν θύραν τοῦ μνημείου καὶ σφραγίδες ἐπετέθησαν καὶ φύλακες παρέστεκον ἄγρυπνοι, ἐνόμισαν οἱ ἐχθροὶ τοῦ Ἰησοῦ ὅτι τὸ πᾶν ἐτελείωσε καὶ ὅτι αἱ ἐλπίδες ποὺ ἐστηρίχθησαν εἰς τὸν Ἰησοῦν ἐτάφησαν πλέον ὁριστικῶς. Ποὶα πλάνη! Ἀλλά τότε ἀκριβῶς ἄλλοι φύλακες, οἱ πυλωροὶ τοῦ Ἅδου, παρέλυσαν κυριολεκτικῶς, ἄλλαι δὲ θύραι, αἱ πύλαι τοῦ Ἅδου, ἠνοίγησαν διάπλατα, διὰ νὰ εἰσέλθη μὲν ἐπ’ ὀλίγον εἰς τὰ σκοτεινὰ του βασίλεια ἡ ψυχή τοῦ ἐπὶ τοῦ σταυροῦ ἀποθανόντος Λυτρωτοῦ, διὰ νὰ μεταδώση δὲ τὸ φῶς καὶ τὴν χαρὰν τῆς Ἀναστάσεως καὶ χαρίση τὴν ἐλευθερίαν εἰς τοὺς ἀπ’ αἰῶνος κεκοιμημένους, ὅσοι ἀνέμενον τὸν Σωτῆρα καὶ προσεδόκων τὴν λύτρωσιν. Καὶ ἐφ’ ὅσον λοιπὸν ὁ ἀναστάς Κύριος κατέλυσε τοῦ θανάτου τὴν δύναμιν καὶ ἐξηφάνισε τοῦ Ἅδου τὸ κράτος, ὡς ἱστόν ἀράχνης ἀντιμετωπίζει ἐν συνεχεία ὅλους τούς διώκτας καὶ ἐπιβούλους τῆς Ἐκκλησίας Του, ἡ ὁποία εἶναι τὸ Σῶμα Του (Ἐφεσ. ἀ’ 23), δηλαδὴ Αὐτὸς ὁ ἴδιος.
Ἄς ἀκούωνται οὐρανομήκεις τῶν σταυρωτῶν ἑκάστης ἐποχῆς αἱ φωναὶ «ἆρον ἆρον, σταύρωσον αὐτόν» (Ἰωάν. ιθ’ 15). Ἄς ἀντηχοῦν μεγαλόστομοι τῶν ἀπίστων οἱ ἑωσφορικοὶ λόγοι «οὐ θέλομεν τοῦτον βασιλεῦσαι ἐφ’ ἡμᾶςς» (Λουκ. ιθ’ 14). Ἄς φαίνεται ὅτι ἐπικρατοῦν καὶ ἀνατρέπουν τὰ πάντα οἱ ψυχροὶ καὶ ἀδίστακτοι ἀρνηταί τῆς διδασκαλίας καὶ τῆς θεότητος τοῦ Ἰησοῦ. Καὶ ὅταν ἐκρέματο ἐπὶ τοῦ ζωοποιοῦ σταυροῦ Του ὁ θεῖος Λυτρωτής, σκότος ἐκάλυψε τὸ στερέωμα καὶ σεισμὸς συνεκλόνισε τὴν γῆν. Ἀλλά τί μὲ αὐτό; Ἄλλος σεισμὸς ἐπηκολούθησε μετ’ ὀλίγον διακηρύττων τὴν Ἀνάστασιν. Ἀντὶ δὲ τοῦ σκότους τῆς σταυρώσεως Ἄγγελοι φωτοειδεῖς ἀνήγγειλαν «τὸ φαιδρόν τῆς ἀναστάσεως κήρυγμα». Ἀπείρως περισσότερον, Ἥλιος ἀνέσπερος ὁ ἀναστάς Ἰησοῦς μετέδιδε εἰς τὴν οἰκουμένην τὸ φῶς τό ἄδυτον, τὴν χαρὰν τὴν ἀναφαίρετον, τὴν εἰρήνην τὴν ἀνέκφραστον. «Χαίρετε» (Ματθ. κη’ 9). «Εἰρήνη ὑμῖν» (Ἰωάν. κ’ 21). «Ἰδοὺ ἐγώ μεθ’ ὑμῶν εἰμι πάσας τάς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» (Ματθ. κη’ 20). Ἰδοὺ αἱ ἀνεκτίμητοι μετὰ τὴν Ἀνάστασίν Του θεῖκαὶ εὐλογίαι Του πρὸς τοὺς πιστοὺς ὀπαδοὺς Του ὅλων τῶν αἰώνων. Καὶ αὐτοὶ ἀπολαμβάνοντες τὰ δῶρα τῆς Ἀναστάσεως καὶ τροφοδοτούμενοι ἀπὸ τὸ ζωοπάροχον καὶ ἀνακαινιστικὸν ρεῦμα τοῦ «ζῶντος ὕδατος», ποὺ ἀναβλύζει ἀπὸ τὸν κενὸν τάφον τοῦ Ἀναστάντος, δὲν παύουν νὰ διακηρύττουν: «Ἠγέρθη ὁ Κύριος ὄντως». Χριστὸς ἀνέστη!
Ψυχαὶ θλιμμέναι! Συνειδήσεις ἔνοχοι! Κουρασμένοι ταξιδιῶται τῆς ἐπιγείου ὁδοιπορίας, μὴ ἀναβάλλετε, μὴ χρονοτριβεῖτε οὐδ’ ἐπὶ στιγμήν. Ἔλθετε πρὸς τὸν Ἰησοῦν. Μὴ σταματᾶτε εἰς τὸν Γολγοθᾶν. Καὶ ἂν ἀκόμη τώρα σεῖς εὑρίσκεσθε εἰς κάμινον ὀδύνης• καὶ ἂν καθ’ οἱονδήποτε τρόπον δοκιμάζεσθε καὶ ὑφίστασθε πλῆθος κακῶν, ἀτενίσατε πέραν τοῦ στυγνοῦ βράχου τοῦ Γολγοθᾶ τὸν ὁλόδροσον κῆπον τῆς Ἀναστάσεως. Ἡνωμένοι διὰ τῆς θερμῆς πίστεως καὶ τῆς χάριτος τῶν μυστηρίων μὲ τὸν ἀρχηγόν καὶ τελειωτὴν τῆς πίστεώς μας, τὸν αἰώνιον θριαμβευτήν, τὸν Κύριον Ἰησοῦν, θὰ νικήσετε καὶ σεῖς. Ἡ δύναμίς Του εἶναι καὶ ἰδική μας δύναμις. Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ μας δὲν εἶναι ἕνα γεγονὸς ποὺ ἔλαβε χώραν κάποτε εἰς τὸ παρελθόν. Εἶναι ἕνα συνεχὲς καὶ ἀδιάκοπον παρόν. Δὲν ἀκοῦτε τὸν Ἀναστάντα πῶς διαλαλεῖ τὴν χαροποιὸν ἀλήθειαν; «Ἐγενόμην νεκρὸς καὶ ἰδοὺ ζῶν εἰμι εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων» (Ἀποκ. α’ 18). Εἰς ἐκείνους πού σᾶς χαιρετοῦν χαρούμενοι τάς ἡμέρας αὐτάς μὲ τὸ «Χριστὸς ἀνέστη» ἀπαντᾶτε καὶ σεῖς θριαμβευτικῶς: «Ἀληθῶς ἀνέστη». ( Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχ.Χριστοφόρου Παπουτσοπούλου «Χριστός ἀναστάς», ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»).
