Παρασκευή 28 Μαῒου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Εἰ ζῶμεν πνεύματι, πνεύματι καὶ στοιχῶμεν"
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Ἐάν ζῶμεν σύμφωνα πρός τάς ἐμπνεύσεις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἄς συμπεριφερώμεθα και σύμφωνα με τάς ἀπαιτήσεις τοῦ Πνεύματος καί ὄχι κινούμενοι ἀπό ἐλατήρια ἰδιοτελείας καί ματαιοδοξίας"( Ἀπό τήν "ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας" τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα" , ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ")
ΣΧΟΛΙΟ
"Τό δένδρον, τό ὁποῖον εἶναι φυτευμένον παρά τάς διεξόδους τῶν ὑδάτων καί ποτίζεται καί λιπαίνεται καί κλαδεύεται, καί διά τό ὁποῖον ὁ γεωργός καταβάλλει κάθε δυνατήν φροντίδα, κατά φυσικόν λόγον παράγει καρπούς.
Ἤδη τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, εἰς τήν Παλαιάν Διαθήκην, τόν ἄνθρωπον πού φωτίζεται καί ἁγιάζεται μέ τήν μελέτην τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ, τόν παρωμοίασε μέ δένδρον πεφυτευμένον παρά τάς διεξόδους τῶν ὑδάτων, ὅ τόν καρπόν αὐτοῦ δώσει ἐν καιρῷ αὐτοῦ (Ψαλμ. α’ 3). Ἀσυγκρίτως ὅμως περισσότερον ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ζωογονεῖται καί τρέφεται μέ τήν ἁγιαστικήν χάριν τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ἔχει τάς δυνατότητας νά παράγη καρπούς πνευματικούς, ἀναλόγως πρός τήν χάριν, τήν ὁποίαν λαμβάνει.
"Εἰ ζῶμεν Πνεύματι, Πνεύματι καί στοιχῶμεν (Γαλάτ. ε’ 25), παραγγέλλει ὁ μέγας ἀπόστολος Παῦλος. Ἐάν δηλαδή ἡμεῖς οἱ πιστοί ζῶμεν συμφώνως μέ τάς ἐμπνεύσεις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὀφείλομεν νά ἔχωμεν ζωήν καί συμπεριφοράν κατά πάντα σύμφωνον πρός τάς ὑπαγορεύσεις καί τό θέλημα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ἡ ζωή αὐτή παρουσιάζει διπλήν ὄψιν. Ἀφ’ ἑνός μέν, τήν ἀποφυγήν πάσης πράξεως, ἡ ὁποία θά ἐλύπει τό Πνεῦμα τό Ἅγιον. Πάσης ἐνεργείας, ἡ ὁποία εἶναι ἀντίθετος πρός τό θέλημά του, καί ἡ ὁποία ἀντιστρατεύεται πρός τάς ὑπαγορεύσεις καί παραγγελίας τοῦ Θεοῦ. Μέ πραγματικήν πατρικήν στοργήν συμβουλεύει ὁ ἀπόστολος Παῦλος τούς Χριστιανούς: "Μή λυπεῖτε τό Πνεῦμα τό Ἅγιον" (Ἐφεσ. δ’ 30). Μή τό λυπεῖτε μέ τάς ἁμαρτίας σας. Μή τό λυπεῖτε μέ τήν ἔνοχον συμπεριφοράν σας. Ἀλλά, ἀντιθέτως, "πληροῦσθε ἐν Πνεύματι (Ἐφεσ. ε’ 18)• νά εἶσθε πάντοτε γεμᾶτοι ἀπό τήν χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὥστε νά παράγετε ἄφθονους πνευματικούς καρπούς, ἐκείνους τούς ὁποίους πάλιν τό θεόπνευστον στόμα τοῦ Παύλου μᾶς ὑποδεικνύει: Ὁ καρπός τοῦ Πνεύματος ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πραότης, ἐγκράτεια (Γαλάτ. ε’ 22). Αὐτή δέ εἶναι ἡ ἄλλη ὄψις τῆς ἐν Πνεύματι ζωῆς: ἡ πνευματική καρποφορία.
Ἡ καρποφορία αὐτή δέν εἶναι ἀδύνατος, οὔτε δύσκολος. Ἡ μεταβολή ἐκείνη, ἡ ὁποία ἔγινεν εἰς τούς Ἀποστόλους κατά τήν ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς, ὅταν κατῆλθεν εἰς αὐτούς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, πραγματοποιεῖται καί εἰς πάντα πιστόν. Ὁ φωτισμός τῆς διανοίας τῶν Ἀποστόλων νά κατανοήσουν τάς ἀληθείας, τάς ὁποίας τούς ἐδίδαξεν ὁ Κύριος, ἀλλ’ αὐτοί δέν τάς ἐννόουν, παρέχεται ἐν μέτρω καί εἰς πάντα Χριστιανόν. Ἡ δύναμις καί ἡ ἐνίσχυσις, ἡ ὁποία ἐδόθη εἰς τούς μαθητάς τοῦ Κυρίου, ὁ ἐξαγιασμός τῆς ψυχῆς τῶν καί ἡ νέα ζωή τοῦ Πνεύματος, εἰς τήν ὁποίαν εἴσηλθον ἀπό τήν ἡμέραν ποῦ κατέβη τό Ἅγιον Πνεῦμα, ὅλα αὐτά συντελοῦνται καί πραγματοποιοῦνται εἰς πάντα πιστόν, ἀναλόγως τῆς ἐπιδεκτικότητος ἑκάστου καί τῆς προσωπικῆς συμμετοχῆς του εἰς ὅσα τόν φωτίζει καί τόν ὁδηγεῖ τό Ἅγιον Πνεῦμα. Καί σήμερον, καί εἰς πᾶσαν ἐποχήν, αἱ μεταβολαί αὐταί ἐξακολουθοῦν νά γίνωνται, ἔστω καί ἄν οἱ σωματικοί μας ὀφθαλμοί δέν ἀντιλαμβάνωνται τάς μυστηριώδεις ἐπιδράσεις καί ἐνεργείας καί τάς μυστικάς ζυμώσεις, τάς ὁποίας τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἐπιτελεῖ εἰς τό ἐσωτερικόν του ἀνθρώπου.
Διά νά πραγματοποιῆται ἡ καρποφορία αὐτή ἐπανειλημμένως κατά τήν θείαν Λειτουργίαν ἡ Ἐκκλησία εὔχεται διά τοῦ Ἱερέως, ἵνα ὁ Θεός ἐξαποστείλη τήν χάριν τοῦ Παναγίου Πνεύματος εἰς τούς πιστούς. Καί κατ’ αὐτήν δέ τήν κρισιμωτάτην καί ἱερωτάτην στιγμήν τῆς καθαγιάσεως τῶν τιμίων δώρων, ὅταν μέ πολλήν εὐλάβειαν καί κατάνυξιν δέεται ὁ Ἱερεύς εἰς τόν Θεόν, ἵνα καταπέμψη τό Πνεῦμα τοῦ τό Ἅγιον, διά νά τελεσθῆ ἡ θυσία, πρῶτον δέεται ἵνα τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἔλθη εἰς τους πιστούς καί ἔπειτα ἐπί τά τίμια δῶρα: Κατάπεμψον τό Πνεῦμα σου τό Ἅγιον ἐφ’ ἡμᾶς καί ἐπί τά προκείμενα δῶρα ταῦτα. Ὅπως δέ κατά τήν ὥραν ἐκείνην τήν ἱεράν τῆς μετουσιώσεως τῶν τιμίων δώρων τό Πνεῦμα τό Ἅγιον μεταβάλλει τόν ἄρτον καί τόν οἶνον εἰς τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, κατά παρόμοιον τρόπον ἡ παντοδύναμος χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ζωοποιεῖ καί ἀναγεννᾶ τάς ἕνεκα τῆς ἁμαρτίας νεκρωμένας ψυχάς καί τάς μεταβάλλει εἰς ναόν ἅγιον ἐν Κυρίῳ.
Ποῖος τώρα ἠμπορεῖ νά περιγράψη τήν ἐξαίρετον πνευματικήν κατάστασιν, εἰς τήν ὁποίαν εὑρίσκονται οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι, εἰς τούς ὁποίους πλούσια ἔπνευσεν ἡ θεόρρητος χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος; Λάμποντες, ἀστράπτοντες, ἡλλοιωμένοι ἀπό τήν φωτιστικήν καί ἁγιαστικήν χάριν τοῦ Παρακλήτου, ὡς ἄτομα μέν εὑρίσκονται εἰς κατάστασιν ἐξαιρετικῆς ψυχικῆς ἱκανοποιήσεως καί χαρᾶς. Ὡς μέλη οἰκογενείας μεταβάλλουν αὐτήν εἰς κατ’ οἶκον ἐκκλησίαν. Καί ὡς μέλη τῆς κοινωνίας, ὡς ἅλας τῆς γῆς προλαμβάνουν τήν σῆψιν καί τήν ἠθικήν ἀποσύνθεσιν καί ὡς φῶς τοῦ κόσμου σκορπίζουν τό φῶς τῆς γνώσεως καί τῆς ἀληθείας καί προσκαλοῦν ὅλους νά γευθοῦν τάς χάριτας καί τάς δωρεάς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τοιούτων ἀνθρώπων ἔχει καί σήμερον ἀνάγκην ἡ κοινωνία. Ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι, ἔχοντες τήν χάριν τοῦ Θεοῦ, παράγουν τούς ἐξαίσιους καρπούς τοῦ Πνεύματος. (Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχ. Χριστοφ.Παπουτσοπούλου "Χριστός ἀναστάς", ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ").
