Δευτέρα 31 Μαῒου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
«Καὶ μὴ λυπεῖτε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον τοῦ Θεοῦ, ἐν ᾧ ἐσφραγίσθητε εἰς ἡμέραν ἀπολυτρώσεως»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Καί μή λυπεῖτε μέ τά βρωμερά λόγια σας τό Ἅγιον Πνεῦμα τοῦ θεοῦ, μέ τό ὀποῖον ἐσφραγίσθητε καί ἐσημαδεύθητε ὡς ἰδικοί του διά τήν ἠμέραν τῆς δευτέρας παρουσίας, ὁπότε θά ἐπιτύχωμεν τήν τελείαν ἀπολύτρωσιν» ( Ἀπό τήν "ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας" τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα" , ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ")
ΣΧΟΛΙΟ
«Ὁ Κύριος τὸ εἶχε προείπει: Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον θὰ ἤρχετο εἰς τοὺς μαθητάς Του, ἀλλὰ καὶ εἰς τοὺς πιστοὺς ὅλων τῶν αἰώνων. Θὰ ἤρχετο ὄχι ὡς ἐπισκέπτης παροδικός, ἀλλ’ ὡς μόνιμος κάτοικος εἰς τὸ ἐσωτερικόν τοῦ ἀνθρώπου. «Ἐν ὑμῖν ἔσται», εἶχεν εἴπει ὀλίγας ὥρας πρὸ τοῦ σταυρικοῦ Του θανάτου. Καὶ διότι συγκαταβαίνει τόσον ὁ ἀγαθὸς Παράκλητος, τὸ τρίτον πρόσωπον τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὥστε νὰ κατοικῆ εἰς τὸν ἄνθρωπον, δι’ αὐτὸ καὶ τὸ σῶμα μας ὀνομάζεται ἀπὸ τὴν Ἁγίαν Γραφὴν ναὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. «Οὐκ οἴδατε ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν Ἁγίου Πνεύματος ἐστιν;» (Α΄ Κορινθ. ς’ 19). Ἰδοὺ ποῖον ἐξαίρετον καὶ ἀνεκτίμητον φίλον φιλοξενοῦμεν ἐντός μας. Ποιὸς ἠμπορεῖ νὰ αἰσθανθῆ πλήρως καὶ νὰ περιγράψη τὴν τιμὴν ἡ ὁποία γίνεται εἰς τὸν ἄνθρωπον μὲ τὸ νὰ κατοικῆ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον εἰς αὐτόν;
Ἀλλ’ ἰδοὺ ὅτι ὁ πνευματέμφορος τοῦ Χριστοῦ ἀπόστολος, ὁ Παῦλος, μὲ πολλὴν στοργὴν ἀπευθύνεται πρὸς τοὺς Χριστιανοὺς καὶ μᾶς συμβουλεύει νὰ προσέχωμεν εἰς τὴν συμπεριφοράν μας, διὰ νὰ μὴ προξενῶμεν λύπην καὶ στενοχωρίαν εἰς τὸν οὐράνιον φιλοξενούμενόν μας. «Μὴ λυπεῖτε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον», λέγει. Τὸ νὰ μένη Ἐκεῖνο ἐντός μας εἶναι δεῖγμα ἀπείρου συγκαταβάσεως καὶ ἀγάπης ἀνεκφράστου. Εὐχαριστεῖται νὰ κατοικῆ «ἐν ἡμῖν» καὶ νὰ μᾶς μεταδίδει διὰ τῆς παρουσίας Του ὅλας τάς χάριτας καὶ τάς εὐλογίας τάς ὁποίας Αὐτὸ κατέχει εἰς ἄπειρον καὶ τέλειον βαθμόν. Εἰς ποὶαν κατάστασιν ἁγνότητος καὶ καθαρότητος πρέπει νὰ διατηρῆ τὸν ἑαυτὸν του ὁ Χριστιανός, διὰ νὰ καθίσταται τὸ ἐσωτερικόν του ἄξιον κατοικητήριον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος! Πόσον ἁγνὴ καὶ καθαρὰ πρέπει νὰ εἶναι ἡ καρδία εἰς τὴν ὁποίαν κατοικεῖ ἡ πηγὴ τῆς ἁγιότητος! Μὲ πόσην ἐπιμέλειαν καὶ ἀκούραστον φροντίδα πρέπει νὰ παρακολουθῶμεν τὴν ὅλην συμπεριφοράν μας, διὰ νὰ μὴ λυπῶμεν τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον καὶ νὰ μὴ τὸ ἀναγκάζωμεν νὰ φεύγη ἀπὸ ἡμᾶς καὶ νὰ μᾶς ἀφήνη ἐρήμους!
«Μὴ λυπεῖτε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον». Ἐκεῖνο ποὺ θέλει νὰ εἰπῆ ὁ ἀπόστολος Παῦλος εἶναι τοῦτο: Προσέχετε, μᾶς λέγει, ἡ συμπεριφορά σας νὰ μὴ εἶναι τοιαύτη, ὥστε νὰ κάμη ἕνα προσφιλὲς καὶ ἀγαπητόν σας πρόσωπον νὰ λυπῆται καὶ νὰ στενοχωρῆται. Προσέχετε νὰ μὴ συμπεριφέρεσθε κατὰ τοιοῦτον τρόπον πρὸς φίλους ἀγαθοὺς καὶ ἁγίους, ποὺ θὰ τοὺς κάμη νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀπό σᾶς καὶ νὰ διακόψουν πᾶσαν σχέσιν μαζί σας. Μὴ κάμνετε ποτὲ ὅ,τι εἶναι ἀντίθετον πρὸς τὸ ἅγιον θέλημα τοῦ Θεοῦ. Μὴ διαλογίζεσθε «πονηρὰ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν» (Ματθ. θ’ 4). «Μὴ καταλαλεῖτε ἀλλήλων» (Ἰακ. δ’ 11). Μὴ ἀφήνετε νὰ ἐξέρχωνται ἀπὸ τὸ στόμα σας λόγια εἰς τὰ ὁποῖα δὲν εὐαρεστεῖται τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Μὴ παρασύρεσθε εἰς πράξεις καὶ συμπεριφορὰν ἀπὸ τὴν ὁποίαν λείπει ἡ ἀγάπη πρὸς τοὺς ἄλλους, ἀπουσιάζει ἡ πραότης καὶ ἡ ἀνοχή καὶ ἡ ἀνεξικακία. Μὴ ἀρνεῖσθε νὰ ὑπακούσετε εἰς τάς ἐντολάς Του. Διότι ἐν τοιαύτη περιπτώσει λυπεῖτε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον καὶ Τὸ ἀναγκάζετε νὰ συμπεριφερθῆ πρός σᾶς ὅπως φέρονται οἱ στοργικοὶ γονεῖς ποὺ ἀγαποῦν εἰλικρινῶς τὰ παιδιὰ των. Ὅπως αὐτοὶ δὲν διστάζουν νὰ δείξουν τὴν δυσαρέσκειάν των διὰ τὴν ὄχι καλὴν συμπεριφορὰν τῶν παιδιῶν των, καὶ ὅπως δεικνύουν τὴν ἀπαρέσκειάν των δι’ ὅ,τι κακὸν ἔχουν κάμει τὰ παιδιά, ἔτσι καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἀναγκάζεται νὰ ἀποσύρη τὴν χάριν Του ἀπὸ τὸν Χριστιανόν, ὅταν ἡ συμπεριφορά του δὲν εἶναι ἀνταξία της κλήσεώς του καὶ τῆς τιμῆς πού μᾶς κάμνει τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον νὰ κατοικῆ ἐντὸς ἡμῶν.
Ἀλλά, Πνεῦμα Πανάγιον, μή μᾶς ἀφήνης ποτὲ νὰ περιερχώμεθα εἰς τοιαύτην θλιβεράν κατάστασιν. Ἡμεῖς ἀπὸ τὸν ἑαυτόν μας εἴμεθα πολὺ ἀδύνατοι καὶ εὐκόλως περιπίπτομεν εἰς τὴν ἁμαρτίαν. Σὺ ὅμως, Παράκλητε ἀγαθέ, ποὺ εἶσαι ἡ πηγὴ τῆς ἁγιότητος καὶ τῆς δυνάμεως, ἐνίσχυε τὴν θέλησίν μας, φώτιζε τὴν διάνοιάν μας, ἁγίαζε τὴν καρδίαν μας, διὰ νὰ θέλωμεν καὶ ἐπιθυμῶμεν καὶ πράττωμεν πάντοτε ὅσα εἶναι σύμφωνα μὲ τὸ πανάγιον θέλημά Σου, ὅσα θὰ προκαλοῦν χαρὰν καὶ εὐχαρίστησιν εἰς τὴν μεγαλωσύνην Σου. Μένε πάντοτε μαζί μας, οὐράνιε Βασιλεῦ, σύμβουλός μας, παρήγορός μας, ἐνισχυτής μας. Ἀξίωσέ μας μὲ τὴν χάριν Σου καὶ τὴν δύναμίν Σου νὰ ἐργαζώμεθα πάντοτε τὸ ἀγαθὸν καὶ τὴν ἀρετήν καί νά Σοῦ ἀναπέμπωμεν ἀπό τὸ βάθος τῆς ψυχῆς μας θερμὴν τὴν λατρείαν καὶ τὴν δοξολογίαν. Ἀμήν.» (Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχ. Χριστοφ.Παπουτσοπούλου "Χριστός ἀναστάς", ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ").
