Τρίτη 4 Μαῒου 2010
Ὁ Ἅγιος Ἰωάνης ὁ Δαμασκηνός κοιμήθηκε τό 749 μ.Χ. Μέ τήν εὐκαιρία συμπλήρωσης 1260 χρόνων ἀπό τήν Κοίμησή του δημοσιεύουμε σέ συνέχειες τό ἔργο του «Ἔκδοσις ἀκριβής Ὀρθοδόξου Πίστεως». Ἡ μετάφραση εἶναι τοῦ Ἀρχ.Δωροθέου Πάπαρη, καί εἶναι παρμένη ἀπό τήν ἰστοσελίδα www.phys.uoa.gr. Ἡ μετατροπή στό σύστημα πολυτονικῆς γραφῆς εἶναι δική μας.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 93 (Α)
Ὅτι δὲν ὑπάρχουν δυὸ ἀρχές
Θὰ μάθουμε ἀπὸ τὸ ἑξῆς, ὅτι δὲν ὑπάρχουν δυὸ ἀρχές, μία ἀγαθὴ καὶ μία πονηρή: διότι τὸ ἀγαθὸ καὶ τὸ πονηρὸ εἶναι ἀντίθετα μεταξύ τους, καὶ τὸ ἕνα καταστρέφει τὸ ἄλλο, καὶ δὲν ὑπάρχουν τὸ ἕνα μέσα στὸ ἄλλο οὔτε συνυπάρχουν. Γι’ αὐτὸ τὸ καθένα ἀπ’ αὐτὰ θὰ ὑπάρχει σ’ ἔνα μόνο μέρος ἀπὸ τὸ ὅλο. Καὶ πρῶτα βέβαια τὸ καθένα ἀπ’ αὐτὰ θὰ ὁριστεῖ ὄχι μόνον ἀπὸ τὸ ὅλο, ἀλλὰ ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος τοῦ ὅλου. Ἔπειτα, ποιὸς εἶναι αὐτὸς ποῦ καθορίζει τὴν περιοχὴ τοῦ καθενός; Διότι δὲν θὰ ποῦν ὅτι συγκρούσθηκαν μεταξύ τους καὶ συμφιλιώθηκαν, ἐπειδὴ τὸ κακὸ παύει νὰ εἶναι κακό, ὅταν εἰρηνεύει καὶ συμφιλιώνεται μὲ τὸ ἀγαθό· καὶ τὸ ἀγαθὸ παύει νὰ εἶναι ἀγαθό, ἂν συμφιλιώνεται μὲ τὸ κακό. Ἂν ὅμως αὐτὸς ποῦ καθόρισε γιὰ τὸν καθένα ἀπ’ αὐτὰ τὴν περιοχὴ τοῦ εἶναι ἄλλος, ἐκεῖνος μᾶλλον εἶναι ὁ Θεός. Εἶναι ὑποχρεωτικὸ νὰ συμβαίνει τὸ ἕνα ἀπὸ τὰ δυό: ἢ νὰ σχετίζονται καὶ νὰ καταστρέφει τὸ ἕνα τὸ ἄλλο ἢ νὰ ὑπάρχει κάτι ἐνδιάμεσο στὸ ὁποῖο δὲν θὰ ὑπάρχει οὔτε ἀγαθὸ οὔτε τὸ κακό, ὅπως ἀκριβῶς κάποιο διάφραγμα ποὺ διαχωρίζει καὶ τὰ δυὸ μεταξύ τους. Καὶ ἔτσι δὲν θὰ ὑπάρχουν δυὸ ἀλλὰ τρεῖς ἀρχές. Εἶναι ἀκόμη ἀνάγκη καὶ τὸ ἕνα ἀπ’ αὐτὰ ἢ νὰ εἰρηνεύει, πράγμα τὸ ὁποῖο δὲν μπορεῖ νὰ τὸ κάνει τὸ κακὸ –διότι αὐτὸ ποὺ εἰρηνεύει δὲν εἶναι κακὸ– ἢ νὰ πολεμᾶ, πράγμα ποὺ τὸ ἀγαθὸ δὲν μπορεῖ νὰ τὸ κάνει –διότι αὐτὸ ποὺ πολεμᾶ δὲν εἶναι τελείως ἀγαθό–· ἢ τὸ μὲν κακὸ νὰ πολεμᾶ καὶ τὸ ἀγαθὸ νὰ μὴν ἀνταποδίδει τὸν πόλεμο, ἀλλὰ νὰ καταστρέφεται ἀπὸ τὸ κακὸ ἢ διαρκῶς νὰ λυπᾶται καὶ νὰ κακοπαθεῖ, πράγμα ποὺ δὲν εἶναι γνώρισμα τοῦ ἀγαθοῦ. Διότι μία ἀρχὴ τοῦ ἀγαθοῦ ὑπάρχει, ἡ ὁποία εἶναι ἐλεύθερη ἀπὸ κάθε κακία.
