Τρίτη 11 Μαῒου 2010
Ὁ Ἅγιος Ἰωάνης ὁ Δαμασκηνός κοιμήθηκε τό 749 μ.Χ. Μέ τήν εὐκαιρία συμπλήρωσης 1260 χρόνων ἀπό τήν Κοίμησή του δημοσιεύουμε σέ συνέχειες τό ἔργο του «Ἔκδοσις ἀκριβής Ὀρθοδόξου Πίστεως». Ἡ μετάφραση εἶναι τοῦ Ἀρχ.Δωροθέου Πάπαρη, καί εἶναι παρμένη ἀπό τήν ἰστοσελίδα www.phys.uoa.gr. Ἡ μετατροπή στό σύστημα πολυτονικῆς γραφῆς εἶναι δική μας.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 97 (Α)
Γιὰ τὴν Παρθενία.
Οἱ σαρκικοὶ ἄνθρωποι συκοφαντοῦν τὴν παρθενία καί, ὄντας φιλήδονοι, ἐπικαλοῦνται ὡς ἀπόδειξη τὸ (χωρίο) «καταραμένος νὰ εἶναι ὅποιος δὲν ἀφήνει ἀπογόνους στὸν Ἰσραήλ». Ἐμεῖς ὅμως, παίρνοντας θάρρος ἀπὸ τὸ Θεὸ Λόγο ποὺ γεννήθηκε ἀπὸ Παρθένο, ἰσχυριζόμαστε ὅτι ἡ παρθενία ἐξαρχῆς δόθηκε ἀπὸ τὸ Θεὸ στὴ φύση τῶν ἀνθρώπων. Πράγματι, ὁ ἄνθρωπος πλάσθηκε ἀπὸ τὴν παρθένο γῆ, ἡ Εὕα δημιουργήθηκε ἀπὸ τὸν Ἀδὰμ μόνο καὶ ἡ παρθενία βασίλευε στὸν παράδεισο. Λέει μάλιστα ἡ Ἁγία Γραφή, ὅτι «ὁ Ἀδὰμ καὶ ἡ Εὕα, παρόλο ποὺ ἦταν γυμνοί, δὲν ντρέπονταν». Ὅταν ὅμως ἔκαναν τὴν παρακοή, τότε «ἔνιωσαν ὅτι ἦταν γυμνοί» καὶ ἀπὸ ντροπὴ ἔρραψαν ροῦχα γιὰ τὸν ἑαυτό τους. Καὶ μετὰ τὴν παράβαση, ὅταν ὁ Ἀδὰμ ἄκουσε «ὅτι ἀπὸ τὴ γῆ προῆλθες καὶ στὴ γῆ θὰ καταλήξεις» καὶ ἐξαιτίας τῆς παραβάσεως εἰσῆλθε ὁ θάνατος στὴ ζωή μας, τότε «ἦλθε σὲ ἐπαφὴ μὲ τὴ γυναίκα τοῦ Εὕα, καὶ αὐτὴ συνέλαβε καὶ γέννησε». Ἑπομένως, ὁ γάμος ἐπινοήθηκε γιὰ νὰ μὴ χαθεῖ καὶ ἐξαφανισθεῖ ἀπὸ τὸ θάνατο τὸ ἀνθρώπινο γένος, γιὰ νὰ μπορέσει νὰ διασωθεῖ μὲ τὴ γέννηση τῶν παιδιῶν. Ἀλλὰ ἴσως μας ἀντείπουν: Τότε, τί χρειάζεται (ἡ διάκριση) σὲ «ἀρσενικὸ καὶ θηλυκὸ (φύλο)» καὶ τὸ (χωρίο ποῦ λέει) «αὐξηθεῖτε κι πολλαπλασιασθεῖτε»; Θ’ ἀπαντήσουμε σ’ αὐτὰ ὅτι τὸ μὲν «αὐξηθεῖτε κι πολλαπλασιασθεῖτε» δὲν σημαίνει ὁπωσδήποτε τὸν πολλαπλασιασμὸ μὲ τὴν ἕνωση τοῦ γάμου. Διότι μποροῦσε ὁ Θεὸς καὶ μὲ ἄλλο τρόπο νὰ πολλαπλασιάσει τὸ ἀνθρώπινο γένος, ἐὰν αὐτὸ τηροῦσε ἀπαράβατη τὴν ἐντολὴ ὡς τὸ τέλος. Ἀλλά, ἐπειδὴ ὁ προγνώστης ὁ Θεός, ποὺ «γνωρίζει τὰ πάντα, πρὶν ἀκόμη δημιουργηθοῦν», γνώριζε ὅτι πρόκειται νὰ κάνουν τὴν παράβαση καὶ νὰ τιμωρηθοῦν μὲ θάνατο, πρόλαβε καὶ ἔκανε ἀρσενικὸ καὶ θηλυκὸ καὶ ἔδωσε τὴν ἐντολὴ τῆς αὐξήσεως καὶ τοῦ πολλαπλασιασμοῦ. Ἃς ἐπιστρέψουμε, ὅμως, στὸ θέμα γιὰ νὰ ἐξετάσουμε τὰ κατορθώματα τῆς παρθενίας· εἶναι τὸ ἴδιο νὰ μιλήσουμε καὶ γιὰ τὴν ἁγνότητα.
