Τρίτη 18 Μαῒου 2010
Ὁ Ἅγιος Ἰωάνης ὁ Δαμασκηνός κοιμήθηκε τό 749 μ.Χ. Μέ τήν εὐκαιρία συμπλήρωσης 1260 χρόνων ἀπό τήν Κοίμησή του δημοσιεύουμε σέ συνέχειες τό ἔργο του «Ἔκδοσις ἀκριβής Ὀρθοδόξου Πίστεως». Ἡ μετάφραση εἶναι τοῦ Ἀρχ.Δωροθέου Πάπαρη, καί εἶναι παρμένη ἀπό τήν ἰστοσελίδα www.phys.uoa.gr. Ἡ μετατροπή στό σύστημα πολυτονικῆς γραφῆς εἶναι δική μας.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 100 (Γ)
Γιὰ τὴν Ἀνάσταση
Ἀλλὰ καὶ ὁ Κύριος στὰ ἱερὰ Εὐαγγέλια ὁλοφάνερα κήρυξε τὴν ἀνάσταση τῶν σωμάτων. Λέει, γιὰ παράδειγμα: «Ὅσοι κείτονται πεθαμένοι στοὺς τάφους θ’ ἀκούσουν τὴ φωνὴ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ θ’ ἀναστηθοῦν· ὅσοι ἔκαναν τὰ καλὰ ἔργα θ’ ἀναστηθοῦν γιὰ τὴ ζωή, ἐνῶ ὅσοι ἔκαναν τὰ κακὰ θ’ ἀναστηθοῦν γιὰ τὴν καταδίκη». Κανένας, λοιπόν, λογικὸς ἄνθρωπος δὲν λέει ποτὲ ὅτι στοὺς τάφους κείτονται οἱ ψυχές. Καὶ ὁ Κύριος πιστοποίησε τὴν ἀνάσταση τῶν σωμάτων ὄχι μόνον μὲ λόγια ἀλλὰ καὶ μὲ ἔργα. Πρῶτα, βέβαια, μὲ τὴν τετραήμερη ἔγερση τοῦ Λαζάρου, πού ἤδη εἶχε διαλυθεῖ καὶ μύριζε· μάλιστα, δὲν ἀνάστησε ψυχὴ χωρὶς σῶμα, ἀλλὰ καὶ τὸ σῶμα μαζὶ μὲ τὴν ψυχή· καὶ ὄχι ἄλλο σῶμα, ἀλλὰ τὸ ἴδιο πού εἶχε διαλυθεῖ. Διότι, πὼς θὰ γινόταν γνωστὴ καὶ πιστευτῆ ἡ ἀνάσταση τοῦ πεθαμένου, ἂν δὲν διατηροῦσε τὰ χαρακτηριστικὰ ἰδιώματα πού συνιστοῦν τὴν ὑπόστασή της; Καὶ τὸ Λάζαρο βέβαια τὸν ἀνάστησε, γιὰ ν’ ἀποδείξει τὴ θεότητά του καὶ νὰ βεβαιώσει τὴ δική του καὶ δική μας ἀνάσταση, ἂν καὶ (ὁ Λάζαρος) ἐπρόκειτο πάλι νὰ ἐπιστρέψει στὸ θάνατο. Ὁ ἴδιος ὅμως ὁ Κύριος ἔγινε ἡ πρώτη ἀρχὴ τῆς τελείας ἀναστάσεως, ἡ ὁποία δὲν ὑποπίπτει στὸ θάνατο. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ θεῖος ἀπόστολος Παῦλος ἔλεγε: «Ἐὰν οἱ νεκροὶ δὲν θ’ ἀναστηθοῦν, οὔτε ὁ Χριστὸς ἔχει ἀναστηθεῖ. Ἑπομένως, ἡ πίστη μας εἶναι μάταιη καὶ βρισκόμαστε ἀκόμη μέσα στὶς ἁμαρτίες μας». Καὶ λέει ἀκόμη: «Ἀναστήθηκε ὁ Χριστός, ἡ ἀρχὴ γιὰ τὴν ἔγερση τῶν νεκρῶν». Ἐπίσης λέει: «Πρῶτος βγῆκε ἀπὸ τοὺς νεκρούς». Καὶ ἀκόμη: «Ἂν πιστεύουμε ὃ τί ὁ Ἰησοῦς πέθανε καὶ ἀναστήθηκε, μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ὁ Θεὸς μὲ τὸν Ἰησοῦ θὰ ἐγείρει καὶ τοὺς νεκροὺς μαζί του». Εἶπε τὴ φράση «μὲ τὸν ἴδιο τρόπο», ὅπως δηλαδὴ ὁ Κύριος ἀναστήθηκε. Καὶ εἶναι φανερὸ ὅτι ἡ ἀνάσταση τοῦ Κυρίου ἦταν ἕνωση τοῦ σώματος, ποῦ ἔγινε ἄφθαρτο, καὶ τῆς ψυχῆς (διότι αὐτὰ τὰ δυὸ εἶχαν χωρισθεῖ μεταξὺ τοὺς)· εἶπε μάλιστα (ὁ Κύριος): «Γκρεμίστε τὸ ναό, καὶ μέσα σὲ τρεῖς ἡμέρες θὰ τὸν ξανακτίσω».
