Δευτέρα 17 Μαῒου 2010
Ὁ Ἅγιος Ἰωάνης ὁ Δαμασκηνός κοιμήθηκε τό 749 μ.Χ. Μέ τήν εὐκαιρία συμπλήρωσης 1260 χρόνων ἀπό τήν Κοίμησή του δημοσιεύουμε σέ συνέχειες τό ἔργο του «Ἔκδοσις ἀκριβής Ὀρθοδόξου Πίστεως». Ἡ μετάφραση εἶναι τοῦ Ἀρχ.Δωροθέου Πάπαρη, καί εἶναι παρμένη ἀπό τήν ἰστοσελίδα www.phys.uoa.gr. Ἡ μετατροπή στό σύστημα πολυτονικῆς γραφῆς εἶναι δική μας.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 100 (Β)
Γιὰ τὴν Ἀνάσταση
Ὅποιος χύσει αἷμα ἀνθρώπου, ἀπὸ ἄνθρωπο θὰ χυθεῖ τὸ αἷμα του, διότι ἔπλασα τὸν ἄνθρωπο σύμφωνα μὲ τὴν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ». Πῶς θὰ ζητήσει πίσω τὸ αἷμα τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὰ θηρία ποὺ τὸν κατασπάραξαν, παρὰ μόνον μὲ τὸ ὅτι θὰ ἀναστήσει τὰ σώματα τῶν ἀνθρώπων ποῦ πέθαναν; Διότι δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ πεθάνουν θηρία σὲ ἀντάλλαγμα τῶν ἀνθρώπων. Καὶ πάλι λέει στὸ Μωϋσῆ: «Ἐγὼ εἶμαι ὁ Θεὸς τοῦ Ἀβραάμ, τοῦ Ἰσαὰκ καὶ τοῦ Ἰακώβ. Ὁ Θεὸς δὲν εἶναι Θεὸς τῶν νεκρῶν», δηλαδὴ αὐτῶν ποὺ πέθαναν καὶ δὲν θὰ ὑπάρχουν πιά, ἀλλὰ τῶν ζωντανῶν, τῶν ὁποίων οἱ ψυχὲς βρίσκονται στὰ χέρια του, ἐνῶ τὰ σώματά τους θὰ ζήσουν πάλι μὲ τὴν ἀνάστασή τους. Καὶ ὁ θεοπάτορας Δαβὶδ λέει στὸ Θεό:
«Θ’ ἀφαιρέσεις τὸ πνεῦμα τους καὶ θὰ χαθοῦν, καὶ θὰ ἐπιστρέψουν στὴ γῆ τους». Νά, ἐδῶ γίνεται λόγος γιὰ τὰ σώματα. Ἔπειτα προσθέτει: «Θ’ ἀποστείλεις τὸ πνεῦμα σου καὶ θὰ πλασθοῦν καὶ θὰ ἀνανεώσεις τοὺς κατοίκους τῆς γῆς». Καὶ ὁ Ἠσαΐας πάλι λέει: «Οἱ νεκροὶ θ’ ἀναστηθοῦν καὶ θὰ βγοῦν ἔξω ἀπὸ τοὺς τάφους». Εἶναι γνωστὸ ὅτι στοὺς τάφους ἐναποτίθενται τὰ σώματα καὶ ὄχι οἱ ψυχές. Καὶ ὁ μακάριος Ἰεζεκιὴλ λέει: «Καὶ μόλις προφήτευσα, νά, ἔγινε σεισμὸς καὶ συναρμολογήθηκαν τὰ ὀστά, ἕνα πρὸς ἕνα, τὸ καθένα στὴ θέση του. Καὶ παρατήρησα, ἀμέσως προστέθηκαν νεῦρα σ’ αὐτά, φύτρωσαν σάρκες καὶ σχηματίσθηκε καὶ τὰ περιέβαλε ἀπὸ παντοῦ δέρμα». Στὴ συνέχεια, ἀναφέρει, πῶς μὲ τὴν προσταγὴ ἐπανῆλθε ἡ ζωὴ (σ’ αὐτά). Καὶ ὁ θεῖος Δανιὴλ λέει: «Τὸν καιρὸ ἐκεῖνο θὰ σηκωθεῖ ὁ Μιχαήλ, ὁ μεγάλος ἄρχοντας, ὁ ὁποῖος στέκεται γιὰ τοὺς γιοὺς τοῦ λαοῦ σου· καὶ θὰ εἶναι καιρὸς θλίψεως, τέτοια θλίψη ποὺ ποτὲ δὲν ἔγινε ἕως τότε, ἀφότου ἐμφανίσθηκαν οἱ λαοὶ τῆς γῆς. Καὶ τὸν καιρὸ ἐκεῖνο (τῆς θλίψεως) θὰ σωθεῖ ὁ λαός σου, καθένας ποὺ θὰ βρεθεῖ γραμμένος στὸ βιβλίο. Καὶ πολλοὶ ἀπ’ αὐτοὺς ποὺ κοιμοῦνται μέσα στὸ χῶμα τῆς γῆς θ’ ἀναστηθοῦν, ἄλλοι γιὰ αἰώνια ζωὴ καὶ ἄλλοι γιὰ καταδίκη καὶ αἰώνια ντροπή. Καὶ οἱ συνετοὶ θὰ λάμψουν ὅπως ἡ λαμπρότητα τοῦ ἔναστρου οὐρανοῦ, καὶ αὐτοὶ ποὺ εἶναι πολὺ δίκαιοι θὰ λάμψουν στὴν αἰωνιότητα ἀκόμη περισσότερο ἀπὸ τὰ ἄστρα». Μὲ τὴ φράση «πολλοὶ πού κοιμοῦνται στὸ χῶμα τῆς γῆς θ’ ἀναστηθοῦν», εἶναι φανερὸ ὅτι ἐννοεῖ τὴν ἀνάσταση τῶν σωμάτων. Διότι ποτὲ δὲν θὰ ἔλεγε κάποιος ὅτι οἱ ψυχὲς κοιμοῦνται στὸ χῶμα τῆς γῆς.
