Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσανίνωφ «Ἀσκητικές ἐμπειρίες Α’»
«Πῶς θά ἀκολουθήσουμε καί θά μιμηθοῦμε τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό» Α΄
«Ὅποιος θέλει νὰ μὲ ὑπηρετεῖ, ἄς ἀκολουθεῖ τὸν δικό μου δρόμο», εἶπε ὁ Κύριος. Κάθε χριστιανός, μὲ τὶς ὑποσχέσεις ποὺ ἔδωσε στὴ βάπτισή του, ἀνέλαβε τὴν ὑποχρέωση νὰ εἶναι δοῦλος καὶ ὑπηρέτης τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Κάθε χριστιανὸς πρέπει ἀπαραίτητα ν’ ἀκολουθεῖ τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό.
Ἀφοῦ ἀποκάλεσε τὸν ἑαυτὸ Του «ποιμένα τῶν προβάτων», ὁ Κύριος εἶπε ὅτι «τὰ πρόβατα Τὸν ἀκολουθοῦν, γιατί ἀναγνωρίζουν τὴ φωνὴ Τοῦ». Ἡ φωνὴ τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ διδασκαλία Του. Ἡ φωνὴ τοῦ Χριστοῦ εἶναι τὸ Εὐαγγέλιο. Ὅποιος, στὸν δρόμο τῆς ἐπίγειας πορείας του, ἀκολουθεῖ τ’ ἀχνάρια τοῦ Χριστοῦ, κατευθύνεται ἀπό τὶς ἐντολές Του.
Γιὰ ν’ ἀκολουθήσω τὸν Χριστό, πρέπει νὰ γνωρίσω τὴ φωνή Του. Γνώρισε τὸ Εὐαγγέλιο, καὶ θὰ μπορέσεις μὲ τὴ ζωή σου ν’ ἀκολουθήσεις τὸν Χριστό.
Ὅποιος, ἀφοῦ γεννηθεῖ βιολογικά, λάβει «τὸ βάπτισμα τῆς ἀναγεννήσεως καὶ τῆς ἀνανεώσεως» καὶ διαφυλάξει τὴ βαπτισματικὴ του κατάσταση μὲ τὴν εὐαγγελική του βιοτή, αὐτὸς θὰ σωθεῖ· αὐτὸς «θὰ μπεῖ» στὸ θεάρεστο στάδιο τῆς ἐπίγειας ζωῆς μὲ τὴν πνευματικὴ γέννηση «καὶ θὰ βγεῖ» ἀπ’ αὐτὸ τὸ στάδιο μὲ τὴ μακάρια τελευτή του «καὶ θὰ βρεῖ βοσκή» στὴν αἰωνιότητα, βοσκὴ ἄφθονη, γλυκύτατη, πνευματική.
Ὅποιος θέλει νὰ μὲ ὑπηρετεῖ, ἄς ἀκολουθεῖ τὸν δικό μου δρόμο• καὶ ὅπου εἶμαι ἐγώ, ἐκεῖ θὰ εἶναι καὶ ὁ δικός μου ὑπηρέτης. Καὶ ὁ Πατέρας μου θὰ τιμήσει ὅποιον μὲ ὑπηρετεῖ». Ποῦ βρισκόταν ὁ Κύριος, ὅταν εἶπε αὐτὰ τὰ λόγια; Μὲ τὴ θεία φύση Του ἑνωμένη μὲ τὴν ἀνθρώπινη φύση, βρισκόταν ἀνάμεσα στοὺς ἀνθρώπους, πάνω στὴ γῆ, τὴν κοιλάδα τούτη τῆς ἐξορίας καὶ τῆς ταλαιπωρίας, παραμένοντας, ὡς Θεός, καὶ ἐκεῖ ὅπου βρισκόταν προαιώνια.
«Ὁ Λόγος ἦταν μὲ τὸν Θεό». Αὐτὸς ὁ Λόγος διακήρυξε: «Ὁ Πατέρας ζεῖ μέσα σ’ ἐμένα, κι ἔγω ζῶ μέσα στὸν Πατέρα». Τὸ ἴδιο κατορθώνει καὶ ὅποιος ἀκολουθεῖ τὸν Χριστό: «Ὅποιος παραδέχεται πὼς ὁ ἄνθρωπος Ἰησοῦς εἶναι ὁ ἀπεσταλμένος Υἱός του Θεοῦ, ὁ Θεὸς κατοικεῖ μέσα σ’ αὐτὸν καὶ αὐτὸς ζεῖ ἑνωμένος μὲ τὸν Θεό».
«Ὅποιον μὲ ὑπηρετεῖ θὰ τὸν τιμήσει ὁ Πατέρας μου». «Τὸν νικητή» τοῦ κόσμου καὶ τῆς ἁμαρτίας, ποὺ μὲ ἀκολουθεῖ στὴν παρούσα ζωή, «θὰ τὸν βάλω» στὴν αἰώνια ζωὴ «νὰ καθήσει μαζί μου στὸν θρόνο μου, ὅπως κάθησα κι ἐγώ νικητὴς μαζὶ μὲ τὸν Πατέρα μου στὸν θρόνο Του». (Τά κείμενα πού δημοσιεύονται σέ συνέχειες στήν ἱστοσελίδα μας εἶναι παρμένα ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου)
