Τετάρτη 30 Ἰουνίου 2010
Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσανίνωφ «Ἀσκητικές ἐμπειρίες Α’»
« Ἡ ἀλήθεια καὶ τὸ Πνεῦμα» Α΄
«Μήν πλανιέσαι ἀπό τὴν ἔπαρση καὶ τὴ διδασκαλία ἐκείνων ποὺ πλανήθηκαν ἀπό τὴν οἴηση καί, περιφρονώντας τὴν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὶς θεῖες ἀποκαλύψεις, ἰσχυρίζονται πὼς ἡ ἀλήθεια μπορεῖ νὰ μιλήσει μέσα σου χωρὶς τοὺς φθόγγους τοῦ λόγου καὶ νὰ σὲ νουθετεῖ ἡ ἴδια μὲ κάποιαν ἀκαθόριστη καὶ ἀνεξήγητη ἐνέργεια. Πρόκειται γιὰ διδασκαλία τοῦ ψεύδους καί τῶν ἐραστῶν του, τὴ διδασκαλία τοῦ Θωμὰ Κεμπησίου.
Γνωρίσματα τῆς διδασκαλίας τοῦ ψεύδους εἶναι ἡ σκοτεινότητα, ἡ ἀοριστία, ἡ ἰσχυρογνωμοσύνη, τὸ εὐφάνταστο, τὸ εὐερέθιστο, ἡ ἐμπαθὴς ἱκανοποίηση τὴν ὁποία γεννᾶ μία λεπτὴ ἐνέργεια φιλοδοξίας καὶ ἡδυπάθειας.
Ἡ πεσμένη ἀνθρωπότητα πλησιάζει τὴν ἅγια ἀλήθεια μὲ τὴν πίστη. Ἄλλος δρόμος πρὸς τὴν ἀλήθεια δὲν ὑπάρχει. Ἀλλὰ γιὰ νὰ πιστέψει κανείς, γράφει ὁ ἀπόστολος, χρειάζεται ν’ ἀκούσει τὸ κήρυγμα, καὶ τὸ κήρυγμα γίνεται μὲ τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ.
Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀλήθεια. Τὸ εἶπε ὁ Κύριος, ὅταν προσευχήθηκε στὸν Πατέρα Του: Ὁ λόγος Σου εἶναι ἀλήθεια. Οἱ εὐαγγελικὲς ἐντολὲς εἶναι ἀλήθεια. Τὸ ὁμολόγησε ὁ Δαβίδ, ὅταν εἶπε στὸν Θεό: Ὅλες οἱ ἐντολές σου εἶναι ἀλήθεια. Ἀπεναντίας, ὅπως ὁ ἴδιος παραδέχεται, κάθε ἄνθρωπος ὑποκύπτει στὸ ψεῦδος. Κι ἐγώ, μέσα στὸν πόνο μου, εἶπα: Κάθε ἄνθρωπος εἶναι ψεύτης. Ἡ θεία Γραφὴ εἶναι ποὺ τὰ βεβαιώνει ὅλα τοῦτα. Πῶς εἶναι δυνατό, λοιπόν, ἀπὸ τὸν ἐκφραστὴ τοῦ ψεύδους ν’ ἀκούσεις τὴ φωνὴ τῆς ἁγίας ἀλήθειας;
Θέλεις πραγματικὰ ν’ ἀκούσεις τὴν πνευματικὴ φωνὴ τῆς ἅγιας ἀλήθειας; Μάθε νὰ μελετᾶς τὸ Εὐαγγέλιο. Ἀπ’ αὐτὸ θ’ ἀκούσεις τὴν ἀλήθεια, σ’ αὐτὸ θὰ δεῖς τὴν ἀλήθεια. Ἡ ἀλήθεια θὰ σοῦ ἀποκαλύψει τὴν πτώση σου καί τά δεσμὰ τοῦ ψεύδους, τὰ δεσμὰ τῆς πλάνης, μὲ τὰ ὁποῖα ἀόρατα δένεται ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου, ἀκόμα κι ἐκείνου ποὺ ἔχει ἀνακαινιστεῖ ἀπό τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μὲ τὸ Βάπτισμα.
Ντρέπεσαι νὰ παραδεχθεῖς, πεσμένε ἐγωϊστή, ἐγωϊστὴ καὶ στὴν ἴδια τὴν πτώση σου, ὅτι πρέπει ν’ ἀναζητᾶς τὴν ἀλήθεια ἔξω ἀπό τὸν ἑαυτό σου, ὅτι ἡ εἴσοδός της στὴν ψυχή σου θὰ πρέπει νὰ γίνει διαμέσου τῶν σωματικῶν αἰσθήσεων, τῆς ἀκοῆς καὶ τῆς ὁράσεως; Μὰ αὐτὸ ἀποτελεῖ ἀναμφισβήτητη πραγματικότητα, ποὺ ἡ ἄρνησή της φανερώνει πόσο μεγάλη εἶναι ἡ πτώση μας.
Τόσο μεγάλη, τόσο φοβερὴ ἦταν ἡ πτώση μας, ποὺ ὁ Κύριος, γιὰ νὰ μᾶς σώσει, γιὰ νὰ μᾶς ἀνεβάσει ἀπό τὸ βάραθρο τῆς ἀπώλειας καὶ νὰ θεραπεύσει τὰ θανάσιμα ψυχικά μας τραύματα, ἔγινε ἄνθρωπος.Ἔγινε ἄνθρωπος Ἐκεῖνος, γιὰ νὰ γίνουμε ἐμεῖς, ἀπό μαθητὲς τοῦ διαβόλου καὶ τοῦ ψεύδους, μαθητὲς τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς ἀλήθειας. Ἔγινε ἄνθρωπος Ἐκεῖνος, γιὰ νὰ ἐλευθερωθοῦμε ἐμεῖς, διαμέσου τοῦ Λόγου καὶ τοῦ Πνεύματος τῆς ἀλήθειας, ἀπό τὴ δουλεία τῆς ἁμαρτίας καὶ νὰ μάθουμε ὅλη τὴν ἀλήθεια. Καὶ θὰ γνωρίσετε τὴν ἀλήθεια, καὶ ἡ ἀλήθεια θὰ σᾶς ἐλευθερώσει». (Τά κείμενα πού δημοσιεύονται σέ συνέχειες στήν ἱστοσελίδα μας εἶναι παρμένα ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου)
