Τρίτη 20 Ἰουλίου 2010
«Ἁγίου Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας Λόγοι καί Ὁμιλίες τόμος Β΄»
Λόγος εἰς τὴν Γέννησιν τοῦ Χριστοῦ (γ)
«Ὁ χρόνος λοιπὸν τῆς ἐλεύσεως τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ ἑκατοντάδες χρόνια πρὶν γεννηθεῖ ὁ Κύριος ἦταν γνωστὸς στοὺς προφῆτες. Στὰ βιβλία τους διαβάζουμε ὅτι ἡ καταγωγή του θὰ εἶναι ἀπὸ τὸν οἶκο Δαβὶδ καὶ τὴν φυλὴ τοῦ Ἰούδα. Ὁ Πρόδρομος καὶ ὁ Βαπτιστὴς τοῦ Κυρίου ἦλθε πρὶν τὸν Κύριο γιὰ νὰ Τὸν προϋπαντήσει καὶ νὰ προετοιμάσει τὴν ὁδό του, ὅπως τὸ εἶπε ὁ προφήτης Μαλαχίας· «Ἰδοὺ ἐγὼ ἐξαποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου, καὶ ἐπιβλέψεται ὁδόν πρὸ προσώπου μου» (Μαλ. 3, 1).
Ἡ πιὸ θαυμαστὴ ὅμως προφητεία γιὰ τὴν ἔλευση τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ εἶναι αὐτὴ τοῦ προφήτου Ἡσαῒα· «Ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρί ἕξει καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσει τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ» (Ἡσ. 7, 14).
Πῶς μπόρεσε ὁ προφήτης νὰ πεῖ ὅτι ὁ Χριστὸς θὰ γεννηθεῖ ἀπὸ τὴν Παρθένο; Ποιὸς ἄκουσε ποτὲ ὅτι ἡ Παρθένος γέννησε Υἱὸ χωρὶς ἄνδρα; Καὶ ὅμως ὁ προφήτης τὸ γνώρισε ἑφτακόσια χρόνια πρὶν ἐκπληρωθεῖ ἡ προφητεία. Σὰν νὰ ἒβλεπε μὲ τὰ δικά του μάτια τὴν Παρθένο ἡ ὁποία μὲ τὴν δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ χωρὶς τὸ σπέρμα τοῦ ἀνδρὸς συνέλαβε καὶ γέννησε Υἷο. Ἴσως ὅταν ἀκοῦμε αὐτή τὴν προφητεία κάποιοι σκέφτονται ὅτι σύμφωνα μὲ τὴν προφητεία τοῦ Ἡσαῒα ὁ Χριστὸς θὰ ἔπρεπε νὰ λέγεται Ἐμμανουήλ, ἀλλά ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου, στὸν Ἰωσήφ, τὸν μνηστήρα τῆς Μαρίας, εἶπε νὰ δώσει στὸ παιδὶ τὸ ὄνομα Ἰησοῦς. Τί σημαίνει αὐτό, ὅτι ἡ προφητεία τοῦ Ἡσαῒα εἶναι ἀνακριβής; Οἱ προφητεῖες δὲν εἶναι ἔργο τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ ἡ ἀντίθεση σ’ αὐτὴ τὴν περίπτωση δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρχει. Τὸ ὄνομα Ἰησοῦς καὶ τὸ ὄνομα Ἐμμανουὴλ δὲν εἶναι ἀντίθετα τὸ ἕνα ἀπὸ τὸ ἄλλο. Τί σημαίνει τὸ ὄνομα Ἐμμανουήλ; Αὐτὸ σημαίνει «μεθ’ ἠμῶν ὁ Θεός». Καὶ τί σημαίνει τὸ ὄνομα Ἰησοῦς; «Σωτήρας». Τί μᾶς χωρίζει ἀπὸ τὸν Θεό; Ἀπό τὸν Θεό μᾶς χωρίζουν, ὅπως λέει ὁ προφήτης Ἡσαῒας, οἱ ἁμαρτίες μας. Ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου ποὺ μίλησε μὲ τὸν Ἰωσὴφ καὶ τοῦ ἔλεγε γιὰ τὸν Μεσσία καὶ Σωτήρα ποὺ τὸ ὄνομά του θὰ εἰναι Ἰησοῦς τοῦ εἶπε ὅτι Αὐτὸς θὰ σώσει τοὺς ἀνθρώπους ἀπό τὶς ἁμαρτίες τους. Γνωρίζουμε ὅτι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἦλθε στὸν κόσμο γιὰ νὰ ἀπαλλάξει τὸν ἄνθρωπο ἀπό τὴν ἐξουσία τῆς ἁμαρτίας, τὸν αἰώνιο θάνατο καὶ τὴν δουλεία τοῦ διαβόλου. Αὐτὸς ἦταν ὁ σκοπὸς τῆς ἐνσάρκωσης τοῦ Κυρίου. Καὶ ὅταν νικήθηκε ἡ ἁμαρτία πού μᾶς χώριζε ἀπό τὸν Θεὸ τότε ἐμεῖς ἑνωθήκαμε μὲ τὸν Θεὸ μέσῳ τοῦ Θεανθρώπου, τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Αὐτὸς εἶναι ὁ Σωτήρας, Αὐτὸς εἶναι «μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός» δηλαδὴ Ἐμμα¬νουήλ. Ὅπως βλέπετε τὰ δυὸ αὐτὰ ὀνόματα Ἰησοῦς καὶ Ἐμμανουὴλ ἐκφράζουν ἀκριβέστατα αὐτὸ ποὺ εἶναι ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστὸς κατὰ τὴν θεότητά του. Καὶ τὰ δυὸ ὀνόματα εἶναι ἀληθινὰ καὶ τὰ δυὸ μαρτυροῦν γιὰ τὴν θεότητά του. Λοιπόν, δὲν ὑπάρχει ἀντίθεση μεταξὺ αὐτῶν ποὺ λέει στὴν προφητεία του ὁ προφήτης Ἡσαῒας καὶ αὐτῶν ποὺ ἀναγγέλλει στὸν Ἰωσήφ, τὸν Μνηστήρα, ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου.» (Τά κείμενα τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ πού δημοσιεύονται σέ συνέχειες στήν ἱστοσελίδα μας εἶναι παρμένα ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»)
