Δευτέρα 19 Ἰουλίου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Ὡς ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα σου, Κύριε· πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας, ἐπληρώθη ἡ γῆ τῆς κτίσεώς σου"
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Πόσον μεγάλα καί θαυμαστά εἶναι τά ἔργα σου, Κύριε· ὅλα καί τά μικρά καί τά μεγάλα καί τά ἄγρια καί τά ἥμερα, καί τά ὄρη καί τάς πεδιάδας, ὅλα ἀνεξαιρέτως μέ σοφίαν τά ἐδημιούργησας· ἐγέμισεν ἡ γῆ ἀπό τά κτίσματά σου" (Ἀπό τήν "ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας", τ. 10ος, ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ")
ΣΧΟΛΙΟ (α)
"Ξεχωριστή τιμή, θά μποροῦσε νά πῆ κανείς, ἔκανε ἡ Ἐκκλησία μας στόν ἑκατοστό τρίτο Ψαλμό, τόν περίφημο Προοιμιακό. Ὥρισε νά διαβάζεται πάντα στήν ἀρχή τοῦ Ἑσπερινοῦ. Ὁ Ψαλμός αὐτός εἶναι «ἀριστούργημα τῆς βιβλικῆς ποιήσεως», ἕνας «ἀπό τούς ὡραιότερους ψαλμούς τῆς ὅλης συλλογῆς τοῦ ψαλτηρίου» (Π. Ν. Τρεμπέλας).
«Οἱ στίχοι του εἶναι ἀβίαστα διατυπωμένοι καί ἡ ποίησίς του πηγαία, διότι προέρχεται ἀπό ψυχήν, τήν ὁποίαν συγκλονίζει τό θαῦμα τοῦ κόσμου, τήν μαγεύει ἡ ὡραιότης τῆς κτίσεως, τήν ἀνυψώνει καί τήν μεταρσιώνει ἡ βασιλεύουσα τάξις ἐν τῷ σύμπαντι καί ἡ πανσοφία, μεθ’ ἧς τά πάντα εἶναι δημιουργημένα» (Β. Βέλλας).
Μελετῶντας τούς 35 στίχους του εἶναι σάν νά ξεφυλλίζης τό εἰκονογραφημένο βιβλίο τῆς δημιουργίας καί κυριεύεσαι σέ κάθε σελίδα του ἀπό ἔκπληξι καί θαυμασμό ἐμπρός στά ἔργα τοῦ Θεοῦ. «Οὐρανός, ἄγγελοι, ὕδατα οὐρανοῦ καί ἄβυσσοι τῆς γῆς, βρονταί, ὄρη, πεδιάδες, ἀκρογιαλιά, φάραγγες, θηρία, ἀνατολή καί δύσις τοῦ ἡλίου, πτηνά, λαγωοί καί ἡ κορωνίς τῆς φύσεως ὁ ἄνθρωπος παρελαύνουν ἐνώπιόν μας» (π. Ἰωήλ Γιαννακόπουλος).
Βλέποντας μέ καθαρό καί διαπεραστικό μάτι τά δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ ὁ ταλαντοῦχος Ψαλμῳδός ξεσποῦσε σέ δοξολογίες τοῦ Ὀνόματός Του καί ἔψαλλε: «Ὡς ἐμεγαλύνθη τά ἔργα σου. Κύριε πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας» (Ψαλμ. ργ’ 24). «Πόσον μεγάλα καί θαυμαστά εἶναι τά ἔργα σου, Κύριε· ὅλα καί τά μικρά καί τά μεγάλα καί τά ἄγρια καί τά ἡμέρα καί τά ὄρη καί τάς πεδιάδας, ὅλα ἀνεξαιρέτως μέ σοφίαν τά ἐδημιούργησας».
Καί μόνο ἕνα μικρό ἀγριολούλουδο, ἄν ἐξέταση κανείς καί προσέξη τούς ἀπαράμιλλους συνδυασμούς τῶν χρωμάτων του καί τήν θαυμαστή συμμετρία, μέ τήν ὁποία εἶναι ταξινομημένες οἱ ἶνες του στά φύλλα καί στά πέταλά του, εἶναι ἀρκετό γιά νά δικαιολογήση τό δοξολογητικό αὐτό ξέσπασμα τοῦ Ψαλμῳδοῦ. Σκέψου «καί φυτῶν διαφοράς μέχρι καί τῆς ἐν φύλλοις φιλοτεχνίας καί δυνάμεις ριζῶν καί χυμῶν καί ἀνθέων» καί θά«γνωρίσης τόν Θεόν», ἀναφέρει ἀνάμεσα στά ἄλλα καί ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος μιλῶντας γιά τά θαυμάσια της δημιουργίας τοῦ Κυρίου (ΕΠΕ 4, 86).
Τί δέ νά πῆ κανείς γιά τήν ἄλλη δημιουργία καί μάλιστα γιά τά ἀπειράριθμα σμήνη τῶν ἄστρων καί τῶν γαλαξιῶν, πού κινοῦνται διαρκῶς στό διάστημα καί πού ὅπως ὁ ἥλιος, ἔτσι καί τό καθένα ἀπό αὐτά «ἔγνω τήν δύσιν αὐτοῦ»; Λές καί ἔχουν νοῦ καί κρίσι καί γνωρίζουν ποῦ θά δύσουν καί ἀπό ποῦ θά ἀνατείλουν. Καί δέν χάνουν τόν δρόμο τούς ποτέ. Καί δέν συγκρούονται μεταξύ τους οὐδέποτε" (Ἀπό Περιοδικό "Ο ΣΩΤΗΡ" τόμος 1986, σ. 549) (ἡ συνέχεια αὔριο)
