Πέμπτη 22 Ἰουλίου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Μνήσθητε τῶν θαυμασίων αὐτοῦ, ὧν ἐποίησε, τὰ τέρατα αὐτοῦ καὶ τὰ κρίματα τοῦ στόματος αὐτοῦ"
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Ἐνθυμήθητε τά θαυμάσιά του, τά ὀποῖα ἐποίησε, τά καταπληκτικά καί πᾶσαν δύναμιν ὑπερβαίνοντα ὑπερφυσικά ἔργα του καί τάς δικαίας κρίσεις καί ἀποφάσεις τοῦ στόματός του κατά τῶν ἀπειθούντων" (Ἀπό τήν "ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας", τ. 10ος, ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ")
ΣΧΟΛΙΟ (β)
"Τά λόγια ὅμως αὐτά τοῦ Ψαλμῳδοῦ, ἀγαπητέ μου ἀναγνῶστα, δέν ἀναφέρονται μόνο στούς Ἑβραίους. Μποροῦν ἄριστα, ἀλλά καί πρέπει νά βροῦν τήν ἐφαρμογή τους καί στήν δική μας Ἱστορία, καί τήν θρησκευτική καί τήν ἐθνική. Ἄλλως τε, ὅπως γράφει καί ὁ ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος, «ὅσα προεγράφη, εἰς τήν ἡμετέραν διδασκαλίαν προεγράφη» (Ρωμ. ιε’ 4). Ὅσα ἔγραψαν δηλαδή οἱ φωτισμένοι ἀπό τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ἄνδρες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τά ἔγραψαν γιά νά διδασκώμαστε κι ἐμεῖς σήμερα. Ἐμεῖς πού τά διαβάζουμε προσεκτικά καί εὐλαβικά καί τά παραδεχόμαστε ὅπω ἀκριβῶς εἶναι, σάν λόγια δηλαδή τοῦ Θεοῦ.
Ἀπευθύνεται λοιπόν καί πρός ἐμᾶς ὁ αἰώνιος λόγος τοῦ Θεοῦ καί μᾶς προτρέπει νά θυμώμαστε τά θαυμαστά ἔργα τοῦ Κυρίου. Νά θυμώμαστε πώς μᾶς λυπήθηκε Ἐκεῖνος, ὅταν ζούσαμε ἐξόριστοι μακρυά Του, ἀφ’ ὅτου ἐχάσαμε τόν Παράδεισο καί ὑποφέραμε κάτω ἀπό τήν τυραννία τοῦ Διαβόλου. Πώς μᾶς λύτρωσε μέ τήν σταυρική θυσία τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ Του. Πώς ἄνοιξε καί πάλι γιά μᾶς τόν Παράδεισο καί πώς μέ τήν Ἐκκλησία Του, πού συνεχίζει στούς αἰῶνες τό σωτήριο ἔργο τοῦ Λυτρωτοῦ, ὁδηγεῖ τόν καθένα μας στήν σωτηρία. Νά θυμώμαστε τί καί τί ἔκανε γιά μᾶς ἰδιαιτέρως, προκειμένου νά μᾶς βάλη στόν δρόμο τῆς ἀρετῆς καί νά μᾶς κρατῆ στήν ὀρθή πορεία πρός τόν οὐρανό.
Ἀλλά καί σάν Ἕλληνες καί μέλη ἑνός ἀπό τά πιό εὐλογημένα ἀπό τόν Θεόν ἔθνη πρέπει νά μή λησμονοῦμε ποτέ τά ὅσα ἔκανε Ἐκεῖνος καί γιά τό Γένος μας. Πώς μᾶς προστάτευσε ἀπό τά τόσα βάρβαρα ἔθνη, πού μᾶς ἀπείλησαν κατά καιρούς, καί πώς διεφύλαξε τήν Πατρίδα μας ἀπό τήν ἁρπακτική βουλιμία τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς ἀλλά καί τῶν γειτόνων μας. Νά μή ξεχνοῦμε ποτέ ὅτι μέ τίς πρεσβεῖες τῶν ἁγίων καί τῆς Μεγαλόχαρης καί μέ τήν χάρι τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἔσωσε πολλές φορές τήν Χώρα μας ὁ Κύριος ἀπό ποικίλους ἐχθρούς. Ἄν τά θυμώμαστε ὅλα αὐτά κι ἐμεῖς, ὅπως οἱ Ἰσραηλῖται παλαιότερα, θά παίρνουμε δύναμι, γιά νά ἀντιμετωπίζουμε τά δύσκολα προβλήματα τῶν καιρῶν μας. Καί δέν θά κινδυνεύουμε νά χάσουμε τήν ὑπόστασί μας, ὅπως συμβαίνει μέ τούς ἀνθρώπους πού χάνουν τήν μνήμη τους. Θά ξέρουμε ποιοί εἴμαστε καί πῶς διατηρηθήκαμε ὡς τώρα καί πρό πάντων θά γνωρίζουμε ποῦ νά καταφεύγουμε στίς κρίσιμες ὧρες μας. Πόσο εἰρηνική θά ἦταν πραγματικά ἡ ζωή μας, ἄν ὅλοι μας, ἄρχοντες καί λαός, θυμώμασταν πάντα τό τί ὀφείλει τό Ἔθνος μας στόν Κύριο! Ἀλλά καί πόσο ἐπιτακτικό πρέπει νά νοιώθουμε τό καθῆκον μας νά ὑπενθυμίζουμε μέ ὅλα τά νόμιμα μέσα σ’ ὅσους διαχειρίζονται τίς τύχες τοῦ Ἔθνους μας ὅτι μερικές μνῆμες πρέπει νά μένουν πάντα ζωηρές. Καί ὅτι οἱ μνῆμες αὐτές πρέπει νά γίνουν τό καθημερινό ψωμί καί νερό τῆς νεολαίας μας. Μόνο τότε δέν θά χαθοῦμε σάν Ἔθνος μέσα στόν σύγχρονο κυκεῶνα. Καί μόνο ἔτσι δέν θά «κλάψουμε τήν Ἑλλάς», γιά νά θυμηθοῦμε γιά λίγο καί τόν πιστότατο καί εὐλαβέστατο Γέρο τοῦ Μοριᾶ." (Ἀπό Περιοδικό "Ο ΣΩΤΗΡ" τόμος 1986, σ. 589).
