Σάββατο 24 Ἰουλίου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Πλεονάκις ἐρρύσατο αὐτούς, αὐτοὶ δὲ παρεπίκραναν αὐτὸν ἐν τῇ βουλῇ αὐτῶν καὶ ἐταπεινώθησαν ἐν ταῖς ἀνομίαις αὐτῶν"
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Πλειστάκις τούς ἐγλίτωσεν, αὐτοί ὅμως τόν παρεπίκραναν μέ τήν διεσραμμένην θέλησίν των καί τάς ἐσκεμμένως διαπραττομένας ἁμαρτίας των καί δι’ αὐτῶν ἔνεκα τὼν παρανομιῶν των ἐταπεινώθησαν καί κατήντησαν εἰς ἐξευτελισμόν" (Ἀπό τήν "ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας", τ. 10ος, ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ")
ΣΧΟΛΙΟ (β)
"Δέν ἠμποροῦν ἆραγε αὐτά νά ἐφαρμοσθοῦν στήν φοβερή ἅλωσι τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί στήν μαύρη σκλαβιά πού ἐπακολούθησε; Δέν ἰσχύουν ἐπίσης τά ἴδια καί γιά τήν Μικρασιατική καταστροφή καί γιά τήν Κυπριακή τραγῳδία; Ὅσο κι’ ἄν φαίνωνται καί εἶναι πολιτικά καί διπλωματικά καί κοσμικά τά αἴτια τῶν θλιβερῶν αὐτῶν συμφορῶν τοῦ Ἔθνους μας, δέν παύουν νά ὑπάρχουν πίσω ἀπό ὅλα αὐτά καί αἴτια ἠθικά καί πνευματικά.
Ἀλλά μήπως καί σήμερα στήν ἐλεύθερη καί εἰρηνική Πατρίδα μας δέν παρατηροῦνται φαινόμενα, πού «παραπικραίνουν» τόν Κύριο καί εἶναι δυνατόν νά γίνουν αἰτία ἐκρήξεως τῆς δικαίας ὀργῆς Του; Τά λόγια τοῦ Ψαλμῳδοῦ «ἐξέχεαν αἷμα ἀθῷον, αἷμα υἱῶν αὐτῶν καί θυγατέρων… καί ἐφονοκτονήθη ἡ γῆ ἐν τοῖς αἵμασι» (στίχ. 38) δέν θυμίζουν ἆραγε τίς χιλιάδες ἐκτρώσεις καί τίς ἀποφάσεις τῶν πατέρων τοῦ Ἔθνους γιά τίς ἀμβλώσεις; Καί ἡ διαφθορά, πού προστατεύεται ἐπίσημα μέ τήν ἐλεύθερη κυκλοφορία ρυπαρῶν ἐντύπων καί τήν προβολή ἄσεμνων κινηματογραφικῶν ταινιῶν ἀκόμη καί μέσα στά σπίτια μας μέ τίς τηλεοράσεις, δέν μοιάζει νά συμφωνῆ μέ τήν ἄλλη ἐκείνη φράσι τοῦ Ψαλμῳδοῦ «καί ἐμιάνθη ἐν τοῖς ἔργοις αὐτῶν» ἡ γῆ; (στίχ. 39).
Εἶναι πράξεις πού προκαλοῦν καί πικραίνουν τόν Θεό πολλά ἀπό αὐτά, πού συμβαίνουν καί στίς μέρες μας στήν χριστιανική Ἑλλάδα μας, πού εὐλογήθηκε κι αὐτή ἰδιαίτερα ἀπό τόν Κύριο. Εἶναι διαγωγή καί συμπεριφορά, ἐξ αἰτίας τῆς ὁποίας εἶναι πιθανόν νά ἰσχύση καί γιά μᾶς ὁ λόγος τοῦ Ψαλμοῦ: «Καί ὠργίσθη θυμῶ Κύριος ἔπ’ἰ τόν λαόν αὐτοῦ καί ἔβδελυξατο τήν κληρονομίαν αὐτοῦ» (στίχ. 40). Ἄν ὅμως ὄργισθη ἐναντίον μας ὁ Θεός κι ἄν μᾶς σιχαθῆ, δέν μᾶς σῴζει τίποτε. Οὔτε ὅπλα, οὔτε συμμαχίες, οὔτε πολιτικές δεινότητες καί διπλωματικές ἱκανότητες..
Θά θελήσουμε ἆραγε, ἀγαπητέ ἀναγνῶστα, νά διδαχθοῦμε ἀπό τά παθήματα τῶν Ἰσραηλιτῶν ἀλλά καί τῶν προγόνων μας; Καί θά πάρουμε μαθήματα καί διδάγματα γιά τήν ζωή μας στό μέλλον;
Ὅλα πάντως ἐξαρτῶνται ἀπό τόν καθένα μας. Ἄν ἐμεῖς σάν ἄτομα συνετισθοῦμε καί διδαχθοῦμε ἀπό τίς τυχόν θλιβερές ἐπεμβάσεις τοῦ Θεοῦ στήν ζωή μας καί στήν ἀτομική καί στήν ἐθνική, τότε καί αὐτοί πού μᾶς ἐκπροσωποῦν καί διαχειρίζονται ἀνθρωπίνως τίς τύχες μας θά ἀναγκάζωνται νά φέρωνται ἀναλόγως.
Καί ἄν προσέχουμε καί καταφεύγουμε ὅλοι ταπεινά στόν Θεό μας καί ζητοῦμε τό ἔλεός Του, θά ἠμποροῦμε νά ψάλλουμε κι ἐμεῖς πρός τόν Σωτῆρα καί Λυτρωτή μας: «Εὐλογητός Κύριος ὁ Θεός… ἀπό τοῦ αἰῶνος καί ἕως τοῦ αἰῶνος… γένοιτο γένοιτο» (στίχ. 48). (Ἀπό Περιοδικό "Ο ΣΩΤΗΡ" τόμος 1986, σ. 620).
